عن أُبيِّ بن كعبٍ رضي الله عنه قال:
صلَّى بنا رسولُ الله صلى الله عليه وسلم يومًا الصُّبحَ فقال: «أشاهِد فُلان؟» قالوا: لا، قال: «أشاهِدٌ فُلان؟» قالوا: لا، قال: «إنَّ هاتيَنِ الصَّلاتين أثقَلُ الصَّلَواتِ على المُنافقين، ولو تعلمون ما فيهما لأتيتُمُوهما ولو حَبْوًا على الرُّكب، وإن الصفَّ الأوّلَ على مِثلِ صَفِّ الملائكة، ولو عَلِمتُم ما فضيلتُه لابتَدَرتُموهُ، وإنّ صلاةَ الرجل مع الرجل أزكى من صلاتِه وحدَه، وصلاتَه مع الرجلَين أزكى من صلاتِه مع الرجل، وما كَثُرَ فهو أحبُّ إلى الله تعالى».
[صحيح] - [رواه أبو داود والنسائي وأحمد] - [سنن أبي داود: 554]
المزيــد ...
Од Убеј бин Каб, Аллах нека е задоволен со него, се пренесува дека рекол:
Еден ден Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, ни беше предводник на сабахскиот намаз, па праша: „,Дали е присутен тој и тој?‘ Тие одговорија: ,Не.‘ Потоа праша: ,А дали е присутен тој и тој?‘ Одговорија: ,Не.‘ Тогаш рече:
,Овие два намаза (сабах и јација) се најтешки за мунафиците. А кога би знаеле колкава е нивната награда, би доѓале на нив дури и лазејќи на колена.
Првиот саф е како сафовите на мелеците, и ако навистина ја знаевте неговата вредност, ќе се натпреварувавте кој прв ќе го заземе.
Намазот што човекот го клања со уште еден е подобар од неговиот намаз кога клања сам, а неговиот намаз со двајца е подобар од оној со еден. Колку повеќе луѓе, толку е подраго кај Аллах.‘“
[صحيح] - - [سنن أبي داود - 554]
Еден ден Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, бил имам на сабахскиот намаз, а потоа прашал: „Дали тој и тој присуствуваше на намазот?“ Асхабите одговорија: „Не.“ Потоа повторно праша: „А дали присуствуваше тој и тој?“ Тие повторно одговорија: „Не.“ Тогаш рече: „Сабах и јација се најтешките намази за мунафиците, бидејќи во тие времиња ги обзема мрзеливоста, а исто така, во тие часови тешко можат да се преправаат, бидејќи не се забележуваат од другите поради темнината на ноќта.“
А кога би знаеле, о верници, колкава е наградата и вредноста на сабахот и јацијата, бидејќи наградата се вреднува според трудот и тешкотијата, ќе доаѓавте на нив дури и лазејќи, одејќи на рацете и колената.
Првиот саф, поради близината до имамот, е како сафот на мелеците поради нивната близина до Аллах. А кога верниците би ја знаеле неговата вистинска вредност, би се натпреварувале кој прв ќе го заземе. Намазот што човекот го клања со уште еден носи поголема награда и влијание отколку кога клања сам, а неговиот намаз со двајца е уште подобар од оној со еден. Колку повеќе луѓе учествуваат во намазот, толку повеќе тој е подраг и повреден кај Аллах.