عَنْ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ سَلَامٍ رضي الله عنه قَالَ: لَمَّا قَدِمَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْمَدِينَةَ انْجَفَلَ النَّاسُ قِبَلَهُ، وَقِيلَ: قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ، قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ، ثَلَاثًا، فَجِئْتُ فِي النَّاسِ لِأَنْظُرَ، فَلَمَّا تَبَيَّنْتُ وَجْهَهُ، عَرَفْتُ أَنَّ وَجْهَهُ لَيْسَ بِوَجْهِ كَذَّابٍ، فَكَانَ أَوَّلُ شَيْءٍ سَمِعْتُهُ تَكَلَّمَ بِهِ أَنْ قَالَ:
«يَا أَيُّهَا النَّاسُ، أَفْشُوا السَّلَامَ، وَأَطْعِمُوا الطَّعَامَ، وَصِلُوا الْأَرْحَامَ، وَصَلُّوا بِاللَّيْلِ وَالنَّاسُ نِيَامٌ، تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ بِسَلَامٍ».
[صحيح] - [رواه الترمذي وابن ماجه وأحمد] - [سنن ابن ماجه: 3251]
المزيــد ...
از عبدالله بن سلام ـ رضی الله عنه ـ روایت است که گفت: هنگامی که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ به مدینه آمد مردم به سوی ایشان شتافتند و سه بار گفته شد: رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ آمد، رسول الله آمد، رسول الله آمد! پس من نیز در میان مردم آمدم تا نظارهگر باشم، پس چون در چهرهاش دقت کردم متوجه شدم که این چهرهٔ یک دروغگو نیست؛ و نخستین چیزی که از وی شنیدم این بود که فرمود:
«يَا أَيُّهَا النَّاسُ، أَفْشُوا السَّلَامَ، وَأَطْعِمُوا الطَّعَامَ، وَصِلُوا الْأَرْحَامَ، وَصَلُّوا بِاللَّيْلِ وَالنَّاسُ نِيَامٌ، تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ بِسَلَامٍ»: «ای مردم، سلام گفتن را رواج دهيد و غذا بدهيد و پيوند خويشاوندی را به جای آوريد؛ و شب هنگام، درحالیکه مردم خوابيدهاند، نماز بگزارید تا به سلامتی (بدون هیچ رنجی) وارد بهشت شويد».
[صحیح است] - - [سنن ابن ماجه - 3251]
وقتی که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ به مدینه آمد و مردم او را دیدند، به سرعت نزد ایشان شتافتند؛ و از جمله کسانی که به سوی ایشان رفت، عبدالله بن سلام از یهودیان بود؛ پس چون ایشان را دید، دانست که چهرهٔ ایشان چهرهٔ یک دروغگو نیست؛ زیرا چهرهٔ ایشان نورانی و زیبا و دارای هیبت صادقانه بود؛ سپس نخستین چیزی که از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ میشنود این است که مردم را به اعمالی تشویق میکند که سبب وارد شدن به بهشت هستند از جمله:
نخست: انتشار و ترویج سلام و ابراز آن و زیاد گفتن آن بر کسانی که میشناسی و نمیشناسی.
دوم: غذا دادن، با صدقه (صدقه دادن مواد غذایی) و هدیه دادن و مهمان کردن مردم.
ثالثا: صلهٔ رحم و حفظ پیوند خویشاوندی با خویشان یا نزدیکان از جهت پدر یا مادر.
چهارم: نماز نافلهٔ قیام اللیل (نماز شب) هنگامی که مردم خوابیدهاند.