بروز رسانی: الله متعال می فرماید: تا بنده ام ذکر و یاد مرا بر زبان دارد و لب هایش به این منظور تکان می خورد، من با او هستم.

عن أبي هريرة رضي الله عنه قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «يقول الله تعالى: أَنَا مَعَ عَبْدِي مَا ذَكَرَنِي وَتَحَرَّكَتْ بِي شَفَتَاهُ».
[صحيح لغيره] - [رواه ابن ماجه وأحمد، ورواه البخاري تعليقاً]

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «يقول الله تعالى: أَنَا مَعَ عَبْدِي مَا ذَكَرَنِي وَتَحَرَّكَتْ بِي شَفَتَاهُ»: «الله متعال می فرماید: تا بنده ام ذکر و یاد مرا بر زبان دارد و لب هایش به این منظور تکان می خورد، من با او هستم».
[صحیح لغیره است] - [به روایت ابن ماجه - بخاری آن را به صورت معلق با صیغهٔ جزم روایت کرده است - به روایت احمد]

شرح

حدیث مذکور بیانگر این مهم است که هرکس به ذکر و یاد الهی مشغول باشد، الله متعال به او نزدیک است و در همه ی امورش همراه اوست؛ او را توفیق داده و هدایت نموده و یاری کرده و دعایش را اجابت می کند. معنای این حدیث در حدیث دیگری در صحیح بخاری آمده که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى: أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِي بِي، وَأَنَا مَعَهُ إِذَا ذَكَرَنِي، فَإِنْ ذَكَرَنِي فِي نَفْسِهِ ذَكَرْتُهُ فِي نَفْسِي، وَإِنْ ذَكَرَنِي فِي مَلإٍ ذَكَرْتُهُ فِي مَلإٍ خَيْرٍ مِنْهُمْ»: «خداوند متعال می فرمايد: من با بنده ام بر اساس گمانی که به من دارد، رفتار می نمايم. و هنگامی که مرا ياد می کند، من با او هستم. پس اگر در تنهايی مرا ياد کند، من هم او را در تنهايی ياد خواهم کرد. و اگر مرا در ميان جمع ياد کند، من او را در ميان جمع بهتری ياد خواهم کرد».