Pagpapanibago: Ako ay nasa ganang palagay ng lingkod Ko at Ako ay kasama niya nang umaalaala siya sa Akin
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ:
قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «يَقُولُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِي، وَأَنَا مَعَهُ حِينَ يَذْكُرُنِي، فَإِنْ ذَكَرَنِي فِي نَفْسِهِ ذَكَرْتُهُ فِي نَفْسِي، وَإِنْ ذَكَرَنِي فِي مَلَإٍ ذَكَرْتُهُ فِي مَلَإٍ خَيْرٍ مِنْهُ، وَإِنِ اقْتَرَبَ إِلَيَّ شِبْرًا، تَقَرَّبْتُ إِلَيْهِ ذِرَاعًا، وَإِنِ اقْتَرَبَ إِلَيَّ ذِرَاعًا، اقْتَرَبْتُ إِلَيْهِ بَاعًا، وَإِنْ أَتَانِي يَمْشِي أَتَيْتُهُ هَرْوَلَةً».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 2675]
المزيــد ...
Ayon kay Abū Hurayrah (malugod si Allāh sa kanya) na nagsabi:
{Nagsabi ang Sugo ni Allāh (basbasan siya ni Allāh at pangalagaan): "Nagsasabi si Allāh (kamahal-mahalan Siya at kapita-pitagan): Ako ay nasa ganang palagay ng lingkod Ko at Ako ay kasama niya nang umaalaala siya sa Akin. Kaya kung umalaala siya sa Akin sa sarili niya, aalaala Ako sa kanya sa sarili Ko; at kung umalaala siya sa Akin sa isang konseho, aalaala Ako sa kanya sa isang konseho na higit na mabuti kaysa roon. Kung lumapit siya sa Akin nang isang dangkal, magpapakalapit Ako sa kanya nang isang bisig; at kung lumapit siya sa Akin nang isang bisig, lalapit Ako sa kanya nang isang dipa. Kung pumunta siya sa Akin nang naglalakad, pupunta Ako sa kanya nang payagyag."}
[Tumpak] - [Napagkaisahan ang katumpakan] - [صحيح مسلم - 2675]
Nagpabatid ang Propeta (basbasan siya ni Allāh at pangalagaan) na si Allāh (t) ay nagsasabi:
"Ako ay nasa ganang palagay ng lingkod Ko sa Akin. Kaya naman nakikitungo Ako sa lingkod Ko alinsunod sa palagay niya sa Akin. Iyon ay sa pamamagitan ng pag-asa at pagbibigay-pag-asa sa kapaumanhinan. Gumagawa Ako sa kanya ng inaasahan niya mula sa Akin na kabutihan o iba pa roon. Ako ay kasama niya sa pamamagitan ng awa, pagtutuon sa tama, kapatnubayan, pag-aaruga, at pag-aayuda kapag umalaala siya sa Akin."
Kaya kung umalaala siya sa Akin sa sarili niya habang nakabukod na nagsasarili sa pamamagitan ng tasbīḥ (pagsambit ng subḥāna –llāh) o tahlīl (pagsambit ng lā ilāha illa –llāh) at iba pa rito, aalaala Ako sa kanya sa sarili Ko.
Kung umalaala siya sa isang pangkat, aalaala Ako sa kanya sa isang pangkat na higit na marami kaysa sa kanila at higit na kaaya-aya.
Ang sinumang nagpakalapit kay Allāh nang isang layo ng isang dangkal, hihigit sa kanya si Allāh sapagkat magpapakalapit Siya sa kanya nang isang bisig.
Kung nagpakalapit siya kay Allāh nang isang layo ng isang bisig, magpapakalapit Siya sa kanya nang isang layo ng isang dipa.
Kung dumating siya kay Allāh nang naglalakad, darating Siya sa kanya nang payagyag.
Kaya ang lingkod, kapag nagpakalapit sa Panginoon niya sa pamamagitan ng pagtalima sa Kanya at dedikasyon sa kanya, tunay na ang Panginoon (napakataas Siya) ay hihigit sa kanya sa kalapitan sa kanya bilang ganti sa uri ng gawain niya.
Kaya sa tuwing nalulubos ang pagkamananamba ng mananampalataya sa Panginoon niya, lumalapit siya sa Kanya (napakataas Siya). Ang bigay at ang gantimpala ni Allāh ay higit na marami kaysa sa gawa ng tao at pagpapagal niya. Ang resulta ay na ang gantimpala ni Allāh ay matimbang sa gawain sa pamamagitan kalidad at kantidad.
Ang mananampalataya ay nagpapaganda ng palagay, gumagawa, nakikipagmabilisan, at nadaragdagan hanggang sa makipagtagpo siya kay Allāh.
من فوائد الحديث
- Ang ḥadīth na ito ay kabilang sa isinasalaysay ng Propeta (basbasan siya ni Allāh at pangalagaan) tungkol sa Panginoon niya at tinatawag na banal o pandiyos na ḥadīth. Ito ay ang ḥadīth na ang pananalita at ang kahulugan ay mula kay Allāh, gayon pa man wala rito ang mga kakanyahan ng Qur'ān na ikinabukod ng mga ito sa iba, gaya ng pagpapakamananamba sa pagbigkas nito, pagsasagawa ng kadalisayan para rito, paghahamon nito, paghihimala, at iba pa rito.
- Nagsabi si Al-Ājurrīy: Tunay na ang mga alagad ng katotohanan ay naglalarawan kay Allāh (kamahal-mahalan Siya at kapita-pitagan) ng ipinanlarawan Niya sa sarili Niya (kamahal-mahalan Siya at kapita-pitagan), ng ipinanlarawan ng Sugo Niya (basbasan Niya ito at pangalagaan), at ng ipinanlarawan ng mga Kasamahan (malugod si Allāh sa kanila). Ito ay ang doktrina ng mga maalam kabilang sa mga sumunod at hindi gumawa ng bid`ah." Kaya ang mga alagad ng Sunnah ay nagpapatibay para kay Allāh ng pinagtibay Niya para sa sarili Niya na mga pangalan at mga katangian nang walang taḥrīf (pagpapalihis ng kahulugan), walang ta'til (pagsira sa kahulugan nito), walang takyīf (pagdedetalye ng kahulugan), at walang tamthīl (paghahalintulad ng kahulugan). Nagkakaila sila para kay Allāh ng ikinaila Niya para sa sarili Niya. Nananahimik sila sa anumang walang naisaad hinggil doon na isang pagkakaila ni isang pagpapatibay. Nagsabi si Allāh (Qur'ān 42:11): {Walang katulad sa Kanya na anuman, at Siya ay ang Madinigin, ang Nakakikita.}
- Ang pagpapaganda ng palagay kay Allāh ay walang pag-iwas kasama nito sa paggawa. Nagsabi si Al-Ḥasan Al-Baṣrīy: Tunay na ang mananampalataya ay nagpaganda ng palagay sa Panginoon niya kaya nagpaganda siya ng gawain. Tunay na ang masamang-loob ay nagpasagwa ng palagay sa Panginoon niya kaya nagpasagwa siya ng gawain.
- Nagsabi si Imām Al-Qurṭubīy: Sinabi na ang kahulugan ng "Nagpalagay ang lingkod Ko sa Akin'"ay nagpalagay siya ng pagsagot sa sandali ng pagdalangin, nagpalagay siya ng pagtanggap sa sandali ng pagbabalik-loob, nagpalagay siya ng kapatawaran sa sandali ng paghingi ng tawad, at nagpalagay siya ng pagganti sa sandali ng paggawa ng pagsamba kalakip ng mga kundisyon nito dala ng pagkapit sa tapat sa pangako Niya. Dahil doon nararapat sa tao na magsumikap sa pagsasagawa ng kailangan sa kanya habang nakatitiyak na si Allāh ay tatanggap niyon at magpapatawad sa kanya dahil Siya ay nangako niyon at Siya ay hindi sumisira sa pangako. Kung naniwala ang tao o nagpalagay siya na si Allāh ay hindi tatanggap niyon at iyon ay hindi nagpapakinabang sa kanya, ito ang kawalang-pag-asa sa awa ni Allāh, na kabilang sa malalaking kasalanan. Ang sinumang namatay sa gayon ay ipauubaya sa ipinagpalagay niya, gaya ng nasaad sa ilan sa mga pagkakasanaysay ng ḥadīth na nabanggit: {Magpalagay sa Akin ang lingkod Ko ng niloob niya.} Nagsabi siya: "Hinggil naman sa nagpalagay ng kapatawaran kasabay ng pagpupumilit [sa kasalanan], iyon ay ang kapayakan ng pagkamangmang at pagkalinlang."
- Ang paghimok sa pagpaparami ng pag-alaala kay Allāh sa sarili mo at sa pamamagitan ng dila mo nang sabayan, sa sarili mo at puso mo, habang nangangamba kay Allāh, nagsasaalaala ng kadakilaan Niya at karapatan Niya, umaasa sa Kanya, dumadakila sa Kanya, umiibig sa Kanya, nagpapaganda sa Kanya ng palagay, nagpapakawagas sa Kanya ng gawain, at bumibigkas sa pamamagitan ng dila ng: "Subḥāna -llāh, alḥmadu lillāh, lā ilāha illa llāh, Allāhu akbar, at lā ḥawla wa lā qūwata illā bi-llāhi (Kaluwalhatian kay Allāh. Ang papuri ay ukol kay Allāh. Walang Diyos kundi si Allāh. Si Allāh ay pinakadakila. Walang kapangyarihan at walang lakas kundi sa pamamagitan ni Allāh)."
- Nagsabi Ang Anak ni Abū Jamrah: Kaya ang sinumang umalaala sa Kanya habang ito ay nangangamba sa Kanya, magpapatiwasay Siya rito; o habang namamanglaw, magpapatuwa Siya rito.
- Ang dangkal ay ang distansiya sa pagitan ng dulo ng hinlalato hanggang sa dulo ng hinlalaki sa sandali ng pag-unat ng palad. Ang siko ay ang distansiya sa pagitan ng dulo ng hinlalato hanggang sa buto ng kasukasuan ng siko. Ang dipa ay ang kahabaan ng magkabilang braso ng tao, ng magkabilang bisig niya, at ng lapad ng dibdib niya. Iyon ay sukat ng apat na siko.
Ang mga kategorya
- Ang Pinaniniwalaan . Ang Pananampalataya kay Allāh – kamahal-mahalan Siya at kapita-pitagan . Ang Tawḥīd (Paniniwala sa Kaisahan ni Allāh) sa mga Pangalan at mga Katangian
- Ang mga Kainaman at ang mga Kaasalan . Ang Fiqh ng mga Du`ā' at mga Dhikr . Ang mga Pakinabang ng Pag-alaala kay Allāh – kamahal-mahalan Siya at kapita-pitagan
Ang karagdagan
- Pagpapanibago: Katotohanang si Allah-Pagkataas-taas Niya-ay nagseselos,At ang pagseselos ni Allah-Pagkataas-taas Niya-,ay ang paggawa ng tao sa anumang ipinagbabawal ni Allah sa kanya
- Pagpapanibago: Sinuman ang magsaksi na walang ibang Diyos na dapat sambahin maliban kay Allah,Siya ay Nag-iisa at walang katambal sa Kanya,at katotohanan na si Muhammad ay Propeta at Sugo Niya,at Katotohanang si 'Esah ay propeta ng Allah at Sugo Niya at Ang Salita Niya ay iginawad Niya kay Maryam at ang isang espirito nito (na kanyang nilikha),At ang Paraiso ay totoo,At ang Impiyerno ay totoo,Papapasukin siya ni Allah sa Paraiso, dahil sa mga gawain nito
- Pagpapanibago: Ang limang dasal, ang Biyernes hanggang sa kasunod na Biyernes, at ang Ramaḍān hanggang sa kasunod na Ramaḍān ay mga panakip-sala para pagitan ng mga ito kapag iniwasan ang malalaking kasalanan.
- Pagpapanibago: Katotohang si Allah-ay nagtakda ng mga kabutihan at kasamaan pagkatapos ay ipinahayag niya ito,Ang sinuman ang maglayun ng kabutihan at hindi niya ito nagawa,isusulat ni Allah sa kanya ang isang ganap na kabutihan.,at kung nilayun niya ito at ginawa niya,isusulat ni Allah sa kanya ang sampung kabutihan hanggang sa pitundaang pagpaparami,hanggang sa napakaraming pagpaparami
- Pagpapanibago: Tunay na si Allāh ay hindi tumitingin sa mga katawan ninyo ni sa mga anyo ninyo subalit tumitingin Siya sa mga puso ninyo at mga gawa ninyo.
- Pagpapanibago: O mga lingkod Ko, tunay na Ako ay nagbawal sa sarili Ko ng pang-aapi at ginawa Ko itong ipinagbabawal sa pagitan ninyo, kaya huwag kayong mag-apihan. O mga lingkod Ko, lahat kayo ay naliligaw maliban sa pinatnubayan Ko; kaya magpapatnubay kayo sa Akin, papatnubayan Ko kayo.
- Pagpapanibago: Tunay na ang mga lalaking gumugugol sa yaman ni Allah nang walang katarungan,mapapasakanila ang Impiyerno sa Araw ng pagkabuhay