Ҳадис: Дар дунё қаноатманду парҳезгор бош, то сазовори дӯст доштани Худо бошӣ; аз (тамаъ кардани) ҳар чизе, ки мардум ба даст овардаанд, парҳез кун, то туро мардум дӯст бидоранд

عَنْ أَبِي العَبَّاسِ سَهْلِ بْنِ سَعِدٍ السَّاعِدِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، دُلَّنِي عَلَى عَمَلٍ إِذَا عَمِلْتُهُ أَحَبَّنِي اللَّهُ وَأَحَبَّنِي النَّاسُ، فَقَالَ:
«ازْهَدْ فِي الدُّنْيَا يُحِبُّكَ اللَّهُ، وَازْهَدْ فِيمَا عِنْدَ النَّاسِ يُحِبُّكَ النَّاسُ».
[قال النووي: حديث حسن] - [رواه ابن ماجه وغيره بأسانيد حسنة] - [الأربعون النووية: 31]

Аз Абулаббос Саҳл ибни Саъди Соъидӣ (разияллоҳу анҳу) ривоят аст, ки гуфт: "(Рӯзе) як мард назди Паёмбари Худо (Саллалоҳу алайҳи ва саллам) омаду гуфт: Эй Паёмбари Худо, маро ба амале роҳнамоӣ кун, ки ҳар гоҳ онро иҷро кунам, сазовори дӯст доштани Аллоҳ ва мардум бошам". Паёмбар фармуд:
"Дар дунё қаноатманду парҳезгор бош, то сазовори дӯст доштани Худо бошӣ; аз (тамаъ кардани) ҳар чизе, ки мардум ба даст овардаанд, парҳез кун, то туро мардум дӯст бидоранд".
[قال النووي: حديث حسن] - [رواه ابن ماجه وغيره بأسانيد حسنة] - [الأربعون النووية - 31]

Шарҳ

Марде аз Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) пурсид, ки кадом амалро иҷро кунам, то Худо маро дӯст дорад ва мардум низ маро дӯст доранд? Паёмбар (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) фармуд: Худо туро дӯст медорад, агар он чиро, ки аз дунё зиёдатӣ ва барои охиратат суд надорад, тарк кунӣ ва аз он чизе, ки ба дини ту зарар мерасонад, дурӣ ҷӯйӣ. Мардум дар ҳоле туро дӯст медоранд, ки агар нисбати он чизе, ки аз дунё дар дасти онҳо аст, берағбат бошӣ. Зеро мардум табиатан дунёро дӯст медоранд ва касе, ки бо онҳо барои дунё рақобат мекунад, онҳоро ғазабнок мекунад, вале касе, ки дунёро барояшон вогузорад, дӯсташ медоранд.

Аз фоидаҳои ҳадис

1. Фазилати зуҳд дар дунё, яъне раҳо кардани чизе, ки дар охират суде надорад.
2. Мартабаи зуҳд аз вараъ (парҳезгорӣ) болотар аст, зеро парҳезгорӣ тарки он чизе аст, ки метавонад зараровар бошад, дар ҳоле, ки зуҳд тарки он чизе аст, ки дар охират суде надорад.
3. Синдӣ гуфтааст: Дунё дар назари мардум дӯстдошта аст, ки ҳар кас бо онҳо дар он рақобат кунад, ҳамон қадар дар дилҳояшон бадбин мешавад ва касе ки онҳоро ва дӯстдоштаи онҳоро тарк кунад, ҳамон қадар дар дилҳояшон дӯстдошта мешавад.