عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه:
أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَقُولُ فِي سُجُودِهِ: «اللهُمَّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي كُلَّهُ دِقَّهُ، وَجِلَّهُ، وَأَوَّلَهُ وَآخِرَهُ وَعَلَانِيَتَهُ وَسِرَّهُ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 483]
المزيــد ...
له ابو هریره - رضي الله عنه - څخه روایت دی چې:
رسول الله صلی الله علیه وسلم به په خپلې رکوع او سجده کې «اللهُمَّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي كُلَّهُ دِقَّهُ، وَجِلَّهُ، وَأَوَّلَهُ وَآخِرَهُ وَعَلَانِيَتَهُ وَسِرَّهُ». ویل، یعنې «ای الله! ماته مې ټول واړه او غټ، اول او آخر، ښکاره او پټ ګناهونه وبخښه».
[صحيح] - [مسلم روايت کړی دی] - [صحیح مسلم - 483]
نبي صلی الله علیه وسلم به سجده کې دعا کوله او ویل به یې: (اللهم اغفر لي ذنبي) یا الله زما ګناهونه وبخښه، پرده پرې واچوه او د هغې له پایلو مې وساته؛ (له ګناه) راته تېر شه، راته یې وبخښه او معاف مې کړه، (كله)، یعنې ټول (دِقّه) واړه او لږ، (وجِلّه) لوی او زیات، (وأوله) لومړۍ ګناه، (وآخره) او وروستۍ یې او هغه چې د دواړو تر منځه دي؛ هغه چې ستا پرته پرې بل څوک خبر نه دی.