حديث: رسول الله صلى الله عليه وسلم در سجده اش می گفت: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي كُلَّهُ، دِقَّهُ وَجِلَّهُ، وَأَوَّلَهُ وَآخِرَهُ، وَعَلاَنِيَتَهُ وَسِرَّهُ». «یا الله، تمام گناهانم را ببخش، گناهان کوچک و بزرگ، اولین و آخرین گناه و گناهان نهان و آشکارم را بیامرز

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه:
أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَقُولُ فِي سُجُودِهِ: «اللهُمَّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي كُلَّهُ دِقَّهُ، وَجِلَّهُ، وَأَوَّلَهُ وَآخِرَهُ وَعَلَانِيَتَهُ وَسِرَّهُ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 483]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد:
رسول الله صلى الله عليه وسلم در سجده اش می گفت: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي ذَنْبِي كُلَّهُ، دِقَّهُ وَجِلَّهُ، وَأَوَّلَهُ وَآخِرَهُ، وَعَلاَنِيَتَهُ وَسِرَّهُ». «یا الله، تمام گناهانم را ببخش، گناهان کوچک و بزرگ، اولین و آخرین گناه و گناهان نهان و آشکارم را بیامرز».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 483]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم در سجدۀ خود این دعاء را می خواند: (اللهم اغفر لي ذنبي) با پوشاندن آن، و مرا تبعات آن محافظت کن؛ تا که آن را عفو نمایی و از آن بگذری و نادیده بگیری (كله)، یعنی: (دِقّه) کوچک و کم آن را، (وجِلّه) بزرگ و زیاد آن را، (وأوله) گناه اولی، (وآخره)، و هر آنچه میان آنهاست، (علانيته وسره) و هر آنچه را که تنها ذات سبحان تو می داند.

از فوائد حدیث

1. ابن قیم می گوید: طلب بخشایش از گناهان کوچک و بزرگ، اولین و آخرین، و پنهانی و علنی، پس این تعمیم و جامعیت به گونه ای است که آنچه بنده از گناهان خود می داند و آنچه را که نمی داند توبه نماید.
2. گفته می شود: (کوچک) را بر (بزرگ) مقدم نمود؛ چون سؤال کننده در مسأله خود بالا می رود و ارتقا می کند، و چون گناهان کبیره غالباً از اصرار بر گناهان صغیره و بی اعتنایی به آنها ناشی می شود، گویی وسیله ای برای گناهان کبیره است، و از حق وسیله است که برای رفع و اثبات مقدم باشد.
3. تضرع به درگاه الله متعال، و طلب آمرزش از همه گناهان، اعم از صغیره و کبیره.
4. نووی می‌گوید: در حدیث تأکید بر دعا و تکثیر الفاظ آن است، هر چند از برخی آنها به برخی دیگری اکتفا شود.