عن سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ، عَنْ أَبِيهِ قَالَ:
لَمَّا حَضَرَتْ أَبَا طَالِبٍ الْوَفَاةُ، جَاءَهُ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم فَوَجَدَ عِنْدَهُ أَبَا جَهْلٍ وَعَبْدَ اللهِ بْنَ أَبِي أُمَيَّةَ بْنِ الْمُغِيرَةِ، فَقَالَ: «أَيْ عَمِّ، قُلْ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، كَلِمَةً أُحَاجُّ لَكَ بِهَا عِنْدَ اللهِ»، فَقَالَ أَبُو جَهْلٍ وَعَبْدُ اللهِ بْنُ أَبِي أُمَيَّةَ: أَتَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ، فَلَمْ يَزَلْ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم يَعْرِضُهَا عَلَيْهِ، وَيُعِيدَانِهِ بِتِلْكَ الْمَقَالَةِ، حَتَّى قَالَ أَبُو طَالِبٍ آخِرَ مَا كَلَّمَهُمْ: عَلَى مِلَّةِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ، وَأَبَى أَنْ يَقُولَ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «وَاللهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ مَا لَمْ أُنْهَ عَنْكَ»، فَأَنْزَلَ اللهُ: {مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ} [التوبة: 113]، وَأَنْزَلَ اللهُ فِي أَبِي طَالِبٍ، فَقَالَ لِرَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم: {إِنَّكَ لا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَكِنَّ اللهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ} [القصص: 56].
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 4772]
المزيــد ...
ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਪੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ:
**ਸਈਦ ਬਿਨ ਮੁਸੈਯਿਬ ਤੋਂ, ਉਹਦੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਕਿ:**
ਜਦੋਂ ਅਬਾ ਤਾਲਿਬ ਦਾ ਇੰਤਕਾਲ ਆਇਆ, ਨਬੀ ﷺ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਗਏ। ਉਥੇ ਅਬੂ ਜਹਲ ਅਤੇ ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਬਿਨ ਅਬੀ ਉਮੈਯਾ ਬਿਨ ਮੁਗੀਰਾ ਵੀ ਸਨ। ਨਬੀ ﷺ ਨੇ ਕਿਹਾ:
"ਹੈ ਚਾਚਾ, ਕਹਿ ਦੇ 'ਲਾ ਇਲਾਹਾ ਇੱਲੱਲਾਹ' ਇਹ ਕਲਮਾ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਅੱਲਾਹ ਕੋਲ ਦਲੀਲ ਦੇਵਾਂਗਾ।" ਅਬੂ ਜਹਲ ਅਤੇ ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਬਿਨ ਅਬੀ ਉਮੈਯਾ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ:"ਕੀ ਤੂੰ ਅਬਦੁਲ ਮੁਤੱਲਿਬ ਦੀ ਮਿੱਲਤ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈਂ?" ਨਬੀ ﷺ ਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਉਸਨੂੰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਦੱਸੀ ਪਰ ਅਬਾ ਤਾਲਿਬ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ:"ਮੈਂ ਅਬਦੁਲ ਮੁਤੱਲਿਬ ਦੀ ਮਿੱਲਤ 'ਤੇ ਹੀ ਰਹਾਂਗਾ,"ਅਤੇ ਕਲਮਾ 'ਲਾਹਿ ਇਲਾ ਹਿੱਲਾਹ' ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਨਬੀ ﷺ ਨੇ ਕਿਹਾ:"ਵਾਹਿ, ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮਨਾਹੀ ਨਾ ਕਰਾਂ, ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਈ ਦੋਆ ਕਰਾਂਗਾ।"ਫਿਰ ਅੱਲਾਹ ਨੇ ਕੁਰਆਨ ਵਿੱਚ ਆਯਤ ਨਜੀਲ ਕੀਤੀ:{ਨਬੀ ਅਤੇ ਮੋਮਿਨਾਂ ਲਈ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮੁਸ਼ਰੀਕਾਂ ਲਈ ਮਾਫੀ ਮੰਗਣ।} [ਤੌਬਾ: 113]
ਅਤੇ ਅੱਲਾਹ ਨੇ ਅਬਾ ਤਾਲਿਬ ਬਾਰੇ ਵੀ ਕੁਰਆਨ ਵਿੱਚ ਫਰਮਾਇਆ:{ਇਨਨਾ ਕਾ ਲਾ ਤਹਦੀ ਮਨ ਅਹੱਬਤਾ ਵਲਾਕਿੰਨਾੱਲਾਹਾ ਯਹਦੀ ਮਨ ਯਸ਼ਾਅ} "ਬੇਸ਼ੱਕ ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰੇ ਹਨ, ਪਰ ਅੱਲਾਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਚਾਹੇ।"
(ਅਲ-ਕਸਸ: 56)
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 4772]
ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਆਪਣੇ ਚਚਾ ਅਬੂ ਤਾਲਿਬ ਦੇ ਕੋਲ ਗਏ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇੰਤਕਾਲ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: **ਏ ਚਚਾ! ਕਹੋ: "ਲਾ ਇਲਾਹ ਇੱਲੱਲਾਹ" — ਇਹ ਇੱਕ ਐਸੀ ਕਲਮਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਮੈਂ ਅੱਲਾਹ ਕੋਲ ਤੇਰੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਗਵਾਹੀ ਦਿਆਂਗਾ।** \*\*ਅਬੂ ਜਹਲ ਅਤੇ ਅਬਦੁੱਲਾਹ ਬਿਨ ਅਬੀ ਉਮੈਯਾ ਨੇ ਕਿਹਾ: "ਏ ਅਬੂ ਤਾਲਿਬ! ਕੀ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਅਬਦੁਲ ਮੁਤੱਲਿਬ ਦਾ ਦਿਨ (ਰਹਿਨੁਮਾ) ਛੱਡ ਦੇਵੇਂਗਾ؟!" — ਜੋ ਬੁੱਤਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਵਾਲਾ ਮਜ਼ਹਬ ਸੀ।ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਇਹੀ ਗੱਲ ਆਖਦੇ ਰਹੇ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਆਖਿਰ 'ਚ ਅਬੂ ਤਾਲਿਬ ਨੇ ਜੋ ਆਖਰੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਉਹ ਇਹ ਸੀ: **"ਮੈਂ ਅਬਦੁਲ ਮੁਤੱਲਿਬ ਦੇ ਮਜ਼ਹਬ 'ਤੇ ਹੀ ਹਾਂ" — ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਿਰਕ ਅਤੇ ਬੁੱਤਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਵਾਲਾ ਮਜ਼ਹਬ ਸੀ।** **ਤਦ ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ: "ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਈ ਮਾਫੀ ਦੀ ਦੁਆ ਕਰਦਾ ਰਹਾਂਗਾ ਜਦ ਤੱਕ ਮੇਰਾ ਰੱਬ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਤੋਂ ਮਨਾਹੀ ਨਾ ਕਰ ਦੇ।" ਫਿਰ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਦਾ ਇਹ ਕਲਾਮ ਨਾਜ਼ਿਲ ਹੋਇਆ:** **{ਮਾ ਕਾਨਾ ਲਿੱਨਬਿੱਲੀ ਵਲਲ਼ਜ਼ੀਨਾ ਆਮਨੂ ਅਂ ਯਸਤਗ਼ਫਿਰੂ ਲਿਲਮੁਸ਼ਰਿਕੀਨ ਵਲੌ ਕਾਨੂ ਊਲੀ ਕੁ਼ੁਰਬਾ, ਮਿੰ ਬਅਦਿ ਮਾ ਤਬੱਯ੍ਯਨ ਲਹੁੰ ਅੰਨਹੁੰ ਅਸ੍ਹਾਬੁਲ ਜਹੀਮ}** (ਸੂਰۃ ਅੱਤ ਤੌਬਾ: 113) **ਅਨੁਵਾਦ:** ਨਬੀ ਅਤੇ ਉਹ ਲੋਕ ਜੋ ਇਮਾਨ ਲਏ ਹਨ, ਉਹ ਮੁਸ਼ਰਿਕਾਂ ਲਈ (ਅੱਲਾਹ ਕੋਲ) ਮਾਫੀ ਨਹੀਂ ਮੰਗ ਸਕਦੇ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕ਼ਰੀਬੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਣ, ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਵਾਿਜ਼ਹ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਦੋਜ਼ਖ਼ੀ ਹਨ। ਅਤੇ ਅਬੂ ਤਾਲਿਬ ਬਾਰੇ ਅੱਲਾਹ ਤਆਲਾ ਦਾ ਇਹ ਕਲਾਮ ਨਾਜ਼ਿਲ ਹੋਇਆ: **{ਇੰਨਾ ਕਾ ਲਾ ਤਹਦੀ ਮਨ ਅਹੱਬਬਤਾ ਵਲਾਕਿਨ਼਼ੱੱਲਾਹਾ ਯਹਦੀ ਮਨ ਯਸ਼ਾਅ, ਵਾਹੁਵਾ ਆਲਮੁ ਬਿਲ ਮੁਹਤਦੀਨ}**(ਅਲ-ਕਸਸ: 56) **ਅਨੁਵਾਦ:** ਬੇਸ਼ੱਕ ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਹਿਦਾਇਤ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈਂ, ਪਰ ਅੱਲਾਹ ਜਿਸੇ ਚਾਹੇ ਹਿਦਾਇਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਉਹ ਹਿਦਾਇਤ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਹਿਦਾਇਤ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ ਜਿਸ ਦੀ ਤੂੰ ਹਿਦਾਇਤ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈਂ। ਤੇਰਾ ਕੰਮ ਸਿਰਫ਼ ਪੈਗਾਮ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅੱਲਾਹ ਜਿਸੇ ਚਾਹੇ ਹਿਦਾਇਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।