Хадис: ,Чичко, кажи: Ла илахе илалах! – зборови со кои ќе се заземам за тебе кај Аллах‘

عن سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ، عَنْ أَبِيهِ قَالَ:
لَمَّا حَضَرَتْ أَبَا طَالِبٍ الْوَفَاةُ، جَاءَهُ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم فَوَجَدَ عِنْدَهُ أَبَا جَهْلٍ وَعَبْدَ اللهِ بْنَ أَبِي أُمَيَّةَ بْنِ الْمُغِيرَةِ، فَقَالَ: «أَيْ عَمِّ، قُلْ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، كَلِمَةً أُحَاجُّ لَكَ بِهَا عِنْدَ اللهِ»، فَقَالَ أَبُو جَهْلٍ وَعَبْدُ اللهِ بْنُ أَبِي أُمَيَّةَ: أَتَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ، فَلَمْ يَزَلْ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم يَعْرِضُهَا عَلَيْهِ، وَيُعِيدَانِهِ بِتِلْكَ الْمَقَالَةِ، حَتَّى قَالَ أَبُو طَالِبٍ آخِرَ مَا كَلَّمَهُمْ: عَلَى مِلَّةِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ، وَأَبَى أَنْ يَقُولَ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: «وَاللهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ مَا لَمْ أُنْهَ عَنْكَ»، فَأَنْزَلَ اللهُ: {مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ} [التوبة: 113]، وَأَنْزَلَ اللهُ فِي أَبِي طَالِبٍ، فَقَالَ لِرَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم: {إِنَّكَ لا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَكِنَّ اللهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ} [القصص: 56].
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 4772]

Сеид бин ел-Мусејеб пренесува од неговиот татко, дека рекол:
„Кога смртта му се приближи на Ебу Талиб, Аллаховиот Пратеник го посети и се сретна кај него со Ебу Џехл и Абдула бин Ебу Умеје бин Мугире. Божјиот пратеник му се обрати со зборовите: ,Чичко, кажи: Ла илахе илалах! – зборови со кои ќе се заземам за тебе кај Аллах‘, Ебу Џехл и Абдулах бин Ебу Умеје рекоа: ,Зарем би ја напуштил верата на Абдул Муталиб?!‘ Аллаховиот Пратеник му ги кажуваше овие зборови и ги повторуваше, а и тие го кажуваа нивното, додека Ебу Талиб не рече дека ќе остане во верата на Абдул Муталиб, одбивајќи да каже: ,Ла илахе иллаллах‘ Аллаховиот пратеник, алејхи селам рече: ,Валлахи, ќе барам прошка за тебе освен ако не ми биде забрането.‘ Тогаш Аллах објави: ,На Веровесникот и на верниците не им е дозволено да молат прошка за многубошците, дури и да им се најблизок род.“ (Ет Теуба, 113). Аллах, за случајот со Ебу Талиб, објави обраќајќи му се на Аллаховиот пратеник, алејхи селам: ,Ти навистина не можеш да го упатиш на Вистинскиот пат тој што ти сакаш да го упатиш, Аллах му укажува на Вистинскиот пат на тој што Тој сака.‘‘“ (Ел Касас: 56).
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 4772]

Објаснување

Аллаховиот пратеник, алејхи селам, влегол кај неговиот чичко Ебу Талиб кој бил пред умирање, па му рекол: „Чичко мој, кажи ,Ла илахе иллаллах‘ зборови за кои јас ќе ти бидам сведок кај Аллах.“ Тогаш Ебу Џехл и Абдулах бин Ебу Умеје му рекоа: „Ебу Талиб, зарем ќе ја напуштиш верата на твојот татко Абдул Муталиб!?“, а тоа е обожувањето на идоли. Двајцата постојано го опоменувале додека не ги изговорил последните зборови, велејќи дека умира во верата на Абдул Муталиб, многубоштво и идолопоклонство. Аллаховиот Пратеник, алејхи селам, тогаш рече: „Ќе го молам Аллах да му прости на Ебу Талиб се додека не ми забрани да го правам тоа.“ Потоа Возвишениот Аллах објави: „На Веровесникот и на верниците не им е дозволено да молат прошка за многубошците, дури и да им се најблизок род, кога им е јасно дека тие ќе бидат жители на Џехенемот.“ (Ет Теуба, 113) Во врска со Ебу Талиб објавени се и зборовите на Аллах Возвишениот: „Ти навистина не можеш да го упатиш на Вистинскиот пат тој што ти сакаш да го упатиш, Аллах му укажува на Вистинскиот пат на тој што Тој сака и Тој добро ги знае тие кои по Вистинскиот пат ќе тргнат.“ (Ел Касас, 56) Навистина ти не можеш да го упатиш тој што ти сакаш да биде упатен, ти си должен да укажуваш/повикуваш, а Аллах упатува кого сака.

من فوائد الحديث

1. Забрането е да бараме прошка за многубошците, па дури и за тие кои ни се блиски и кои биле добродетели и помагале.
2. Слепото следење на предците и водачите е џахилиетска (неисламска) практика.
3. Длабочината на сомилоста на Пратеникот и неговото настојување да ги повикува луѓето и да ги упатува кон вистината.
4. Одговор за тие кои мислат дека Ебу Талиб станал муслиман.
5. Делата ќе се вреднуваат и според завршетокот.
6. Погрешно е да се поврзуваме со Аллаховиот пратеник или со кој било друг, за да ни дадат некаква корист или заради отстранување на некаква штета.
7. Кој ќе каже: „Ла илахе иллаллах“, со верување, знаење и убедување, тој влегол во исламот.
8. Штетно е да се дружиме со лоши луѓе и со тие што прават зло.
9. „Ла илахе илалах“ значи: да не обожуваме кип ниту светец или добри луѓе, туку Го обожуваме исклучиво Аллах. И многубошците го знаеја ова значење.
10. Дозволено е да посетиме болен многубожец, ако се надеваме дека можеби ќе го прифати исламот.
11. Човековото упатство е единствено во рацете на Аллах, Единствениот, Кој нема здруженик, а Аллаховиот пратеник, алејхи селам, е должен да повикува, укажува и да насочува.