فەرموودە: هەر مسوڵمانێک لە سەر زەوی نزا بکات وداوا لە خودا بکات؛ ئەوا خواى گەورە بە گوێرەی نزاکەى پێی دەبەخشێت، یان ئەوەتا شەڕ وخراپەیەکی لێ دووردەخاتەوە، ئەگەر نزاکەى تاوان وپچڕاندنی پەیوەندی خزمایەتی تێدا نەبێت

عن عبادة بن الصامت رضي الله عنه و أبي سعيد الخدري رضي الله عنه مرفوعاً: «ما على الأرض مسلم يدعو الله تعالى بدعوة إلا آتاه الله إياها، أو صرف عنه من السوء مثلها، ما لم يَدْعُ بإثم، أو قطيعة رحم»، فقال رجل من القوم: إذا نُكثِر قال: «اللهُ أكثر». وفي رواية أبي سعيد زيادة: «أو يَدَّخر له من الأجر مثلها».
[صحيح] - [رواه الترمذي، وبالزيادة رواه أحمد]

ئەم وەرگێڕاوە پێویستی بە پێداچوونەوە و وردبوونەوەی زیاتر هەیە.

لە عوبادەی کوڕی سامت -ڕەزاى خواى لێبێت- وئەبی سەعیدی خودریەوە -ڕەزاى خواى لێبێت- کە پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەفەرموێت: «هەر مسوڵمانێک لە سەر زەوی نزا بکات وداوا لە خودا بکات؛ ئەوا خواى گەورە بە گوێرەی نزاکەى پێی دەبەخشێت، یان ئەوەتا شەڕ وخراپەیەکی لێ دووردەخاتەوە، ئەگەر نزاکەى تاوان وپچڕاندنی پەیوەندی خزمایەتی تێدا نەبێت».پیاوێک ووتی: کەواتە نزا زۆر دەکەین، ئەویش فەرمووی: «خودا زیاتر دەبەخشێت»، لە گێڕانەوەکەى (ئەبی سەعید): «یان ئەوەتا خودا بە گوێرەی نزاکەى پاداشتی بۆ هەڵدەگرێت (بۆ قیامەت)».
صەحیحە - تورموذی گێڕاویەتیەوە

شیکردنەوە

فەرموودەکە هانی هەموو مسوڵمانێک دەدات بۆ ئەوەى پەیوەندییەکی پتەوى هەبێت لەگەڵ پەروەردگاردا، بە قسە وکردەوە، ونزا لە دڵێکی ڕاستگۆوە دەردەچێت کە پەیوەستە بە خۆشەویستی خواى گەورەی بەرز وشکۆدار، ودەرگای ئاسمانەکان بۆ ئەم نزایە دەکرێتەوە، وخواى گەورە وەڵامی نزاکان دەداتەوە چونکە تەنها هەر ئەوە کە وەڵامی کەسانی خاوەن پێویستی دەداتەوە ئەگەر داواى لێبکەن، وناخۆشییەکان لادەبات، ونزا نافەوێت، یان ئەوەتا وەڵام دەدرێتەوە وداواکراو دێتە دی، یان ئەوەتا بە هۆی ئەو نزایەوە خواى گەورە خراپە وشەڕێک لەسەر ئەو کەسە دوور دەخاتەوە، یان ئەوەتا بە گوێرەی نزاکەی پاداشتی بۆ هەڵدەگرێت وئەوەى لای خودایە خێرتر وزۆرترە لەوەى کە خەڵکی داواى دەکەن.