بروز رسانی: بارالها من از غلبهٔ بدهکاری و چیره شدن دشمن و شماتت دشمنان به تو پناه می‌آورم

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ رضي الله عنهما أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَدْعُو بِهَؤُلَاءِ الْكَلِمَاتِ:
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَلَبَةِ الدَّيْنِ، وَغَلَبَةِ الْعَدُوِّ، وَشَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ».
[صحيح] - [رواه النسائي وأحمد] - [سنن النسائي: 5475]

از عبدالله بن عمرو بن العاص رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم با این جملات دعا می‌کردند که:
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَلَبَةِ الدَّيْنِ، وَغَلَبَةِ الْعَدُوِّ، وَشَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ»: «بارالها من از غلبهٔ بدهکاری و چیره شدن دشمن و شماتت دشمنان به تو پناه می‌آورم».
[صحیح است] - - [سنن النسائي - 5475]

شرح

پیامبر صلی الله علیه وسلم از اموری به الله پناه برده است:
نخست: «بارالها من پناه می‌برم به تو» نه به غیر تو «از غلبهٔ بدهی» چیرگی و دغدغه و اندوه آن؛ و از تو می‌خواهم که مرا در ادای آن یاری دهی.
دوم: «و چیره شدن دشمن» و قهر و تسلط او؛ و از تو دوریِ آزار دشمن و پیروز شدن بر او را خواهانم.
سوم: «و شماتت دشمنان» و دلشاد شدن آنان از بلا و مصیبتی که به مسلمانان می‌رسد.

از نکات این حدیث

1. تشویق به پناه بردن به الله از هر چه انسان را از طاعتش به خود مشغول می‌دارد و باعث جلب غم و غصه می‌شود، مانند بدهکاری و غیره.
2. صرف بدهکاری اشکالی ندارد، بلکه مشکل آن است که کسی نتواند دَینش را ادا کند و این همان بدهی غلبه یافته است.
3. انسان باید از اموری دوری کند که باعث می‌شود دیگران از او دلشاد شوند و عیب‌جویی کنند.
4. بیان دشمنی کفار با مؤمنان و شاد شدن آنان هنگام مصیبت‌های مسلمانان.
5. اظهار شادی دشمنان از بلایی که به انسان رسیده، از خود آن بلا برای او دشوارتر است.