หะดีษ: “แท้จริงอัลลอฮ์ทรงมองข้ามเรื่องราวของประชาชาติของฉันในสิ่งที่พวกเขาคิดในใจ เว้นแต่พวกเขาจะกระทำหรือพูด”

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«إِنَّ اللَّهَ تَجَاوَزَ عَنْ أُمَّتِي مَا حَدَّثَتْ بِهِ أَنْفُسَهَا، مَا لَمْ تَعْمَلْ أَوْ تَتَكَلَّمْ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 5269]

จากอบู ฮุร็อยเราะฮ์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ เล่าว่า: ท่านเราะซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า:
“แท้จริงอัลลอฮ์ทรงมองข้ามเรื่องราวของประชาชาติของฉันในสิ่งที่พวกเขาคิดในใจ เว้นแต่พวกเขาจะกระทำหรือพูด”
[เศาะฮีห์] - [รายงานโดย อัลบุคอรีย์ และมุสลิม] - [เศาะฮีห์อัลบุคอรีย์ - 5269]

คำอธิบาย​

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม แจ้งว่ามุสลิมไม่ต้องรับผิดชอบต่อการกระซิบความชั่วในใจของเขาเองก่อนที่จะกระทำหรือพูดถึงมัน เพราะอัลลอฮ์ได้ทำให้ประชาชาติของท่านปลอดจากความยุ่งยากในเรื่องนี้ และจะไม่ถือว่าความคิดที่เกิดขึ้นในใจเป็นความผิด หากยังไม่มีความมั่นใจในสิ่งนั้น; แต่หากความคิดนั้นมั่นคงในใจ เช่น ความหยิ่ง ความโอหัง หรือความเสแสร้ง และได้กระทำหรือพูดออกมาจริง ๆ ก็จะต้องถูกลงโทษสำหรับสิ่งที่ทำไป

บทเรียนที่ได้รับจากฮะดีษ

1. พระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์และสูงส่ง ทรงยกโทษและปล่อยวางต่อความคิดและความสงสัยที่ปรากฏในจิตใจ มื่อมนุษย์พูดคุยกับตัวเองเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น และมันก็ผ่านเข้ามาในความคิดของเขา
2. การหย่าร้าง: ถ้าบุคคลนั้นคิดแล้วนึกอยู่ในใจ แต่ไม่พูดออกมาหรือเขียนลงไป ก็ไม่ถือว่าเป็นการหย่าร้าง
3. การคิดในใจไม่ถือว่าเป็นบาปสำหรับใครก็ตาม ถึงจะใหญ่โตเพียงใด ตราบใดที่ยังไม่มั่นใจและไม่ทำหรือพูดออกมา
4. ความยิ่งใหญ่ของประชาชาติของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม เพราะพวกเขาได้รับการยกเว้นจากการถูกลงโทษในสิ่งที่คิดในใจ ซึ่งแตกต่างจากประชาชาติอื่นในอดีต