නබි වදන: “ආශිර්වාද දෙකක් ඇත. ජනයා අතරින් බහුතරයක් දෙනා ඒ දෙක ගැන නොසැලකිල්ලෙන් පසුවෙති. ඒවානම්: නිරෝගීකම හා විවේකයයි.”
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«نِعْمَتَانِ مَغْبُونٌ فِيهِمَا كَثِيرٌ مِنَ النَّاسِ: الصِّحَّةُ وَالفَرَاغُ».
[صحيح] - [رواه البخاري] - [صحيح البخاري: 6412]
المزيــد ...
නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාණන් ප්‍රකාශ කළ බව අබ්දුල්ලාහ් ඉබ්නු අබ්බාස් (රළියල්ලාහු අන්හුමා) විසින් මෙසේ වාර්තා කරන ලදී:
“ආශිර්වාද දෙකක් ඇත. ජනයා අතරින් බහුතරයක් දෙනා ඒ දෙක ගැන නොසැලකිල්ලෙන් පසුවෙති. ඒවානම්: නිරෝගීකම හා විවේකයයි.”
[පූර්ව සාධක සහිත හදීසයකි] - [ඉමාම් බුහාරි එය වාර්තා කර ඇත] - [صحيح البخاري - 6412]
මිනිසාට අල්ලාහ් පිරිනැමූ අතිමහත් ආශිර්වාද දෙකක් පිළිබඳ නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාණෝ මෙසේ දන්වා සිටියහ. බහුතරයක් දෙනා නියමිත නොවන ස්ථානයේ ඒවා වැය කරන බැවින් ඒ තුළ ඔවුහු පාඩු ලබති. සැබැවින්ම මිනිසාට විවේකය සමග නීරෝගිභාවයේ ආශිර්වාදය එකට බැඳී තිබුණු විටක නැමදුම් කිරීමට දක්වන මැලිභාවය ඔහු අබිබවා යනු ඇත. එවිට ඔහු පාඩු ලබන්නෙකු වේ. බහුතරයකගේ තත්ත්වය මෙයයි. ඔහුගේ විවේක කාලය හා නිරෝගී සම්පන්න බව අල්ලාහ්ට නැමදුම් කිරීමෙහි ඔහු යොදා ගන්නේ නම් එය ඔහුට ලාබයක් වනු ඇත. සැබැවින්ම මෙලොව මතුලොවෙහි ගොවිබිමයි. මතුලොවෙහි සුවඳ හමන ව්‍යාපාරය එහි ඇත. විවේකය කාර්යබහුලතාවයෙන් පසු පැමිණෙයි. එමෙන්ම නීරෝගී භාවය ව්‍යාධියෙන් පසු පැමිණෙයි. ඔහුට වයෝවෘද්ධභාවය හැර වෙනත් යමක් නොවී නම් එය ඔහුට ප්‍රමාණවත් වේ.
හදීසයේ හරය
- වගකිව යුත්තා ව්‍යාපාරිකයාට සමානය. නීරෝගීභාවය හා විවේකය ප්‍රාග්ධනයට සමානය. එහෙයින් කවරෙකු ඔහුගේ ප්‍රාග්ධනය විධිමත් ලෙස යොදවන්නේ ද ඔහු ජයග්‍රහහණය ලබන අතර ලාබ ද ලබනු ඇත. කවරෙකු එය නාස්ති කර ගන්නේ ද ඔහු පාඩු ලබන අතර පසුතැවිලි ද වනු ඇත.
- ඉබ්නු හාසින් තුමා මෙසේ පවසයි. "ආශිර්වාදය යනු මිනිසා භුක්ති විදින හා රස විඳින දෑය. පාඩුව යනු අධික මිලට යමක් මිලදී ගැනීම හෝ ස්ථාවර මිලට අඩුවෙන් විකිණීමය. කවරෙකුගේ ශරීරය නිරෝගීමත් වී, කාර්යබහුලතාවයෙන් විවේකය ලබා, පසුව ඔහු මතුලොව විධිමත් කර ගැනීම සඳහා ඒවා යොදා නොගත්තේ ද ඔහු ව්‍යාපාරයේ පාඩු ලබන්නෙකු මෙන් වන්නේය."
- නිරෝගීකම හා විවේකය, සර්වබලධාරී අල්ලාහ් වෙත සමීප වීම උදෙසා යොදවා ගෙන, ඒ දෙක අහිමි වීමට පෙර යහපත් කටයුතුවල නිරත වී ඉන් ප්‍රයෝජනය ලබන්නට උනන්දු කරවීම.
- අල්ලාහ්ගේ ආශිර්වාදය සඳහා කෘතඥ වීම යනු උත්තරීතර අල්ලාහ්ට කීකරු වීමෙන් ඒවා භාවිතා කිරීමයි.
- අල්-කාළී තුමා සහ අබූ බක්ර් ඉබ්නු අල්-අරබී තුමා මෙසේ පවසයි. "ගැත්තා වෙත දායාද කළ පළමු ආශිර්වාදය සම්බන්ධයෙන් විවිධ මත පවතී. එය 'ඊමාන්' හෙවත් දේව විශ්වාසය යනුවෙන් සඳහන් වී ඇති අතර තවත් විටෙක 'හයාත්' හෙවත් ජීවිතය යනුවෙන් ද 'සිහ්හා' හෙවත් නීරෝගී භාවය යනුවෙන් ද සඳහන් වී ඇත. පළමු වැන්න පොදු ආශිර්වාදයක් වන බැවින් එම අර්ථය වඩාත් උචිතය. ජීවිතය හා නිරෝගීභාවය යනු ලෞකික ආශිර්වාදයන් දෙකකි. ඊමානය ඒ සමඟ නොබැඳුණු විටෙක එය සැබෑ ආශිර්වාදයක් නොවනු ඇත. බහුතරයක් ජනයා එහි පාඩු ලබන්නේ එවිටය. එනම්, ඔවුන්ගේ ලාබය පහව ගොස් එය අඩු වී යනු ඇත යන්නය. යමෙක් සැනසුම සඳහා සදා නපුරෙන් පිරුණු දැඩි ආශාවෙන් යුත් තම ආත්මය සමග බැඳී කටයුතු කරන්නේ නම්, එමෙන්ම සීමාවන් මත රැඳී සිටීම හා නැමදුම්හි නිරතවීම අත්හැර දමන්නේ නම් සැබැවින්ම ඔහු පාඩු වින්දේය. තවද ඔහු විවේකී වූ විට ද එලෙසමය. කාර්ය බහුල තැනැත්තා විවේකී පුද්ගලයකු මෙන් නොව ඔහුට නිදහසට කරුණු කීමේ අවස්ථාව ඇත. සැබැවින්ම විවේකී පුද්ගලයා නිදහසට කරුණු දැක්වීම ඔහුගෙන් ඉවත් කර ඔහුට සාධක ක්‍රියාත්මක වෙයි.
ප්‍රවර්ග
අමතර
- නබි වදන: මහා පාපයන්ගෙන් වැළකී සිටින විට, පස්වේල සලාතයත්, ජුමුආ වෙන් ජුමුආවටත්, රමළානයෙන් රමළානයටත් ඒවා අතර සිදුවන දෑ සඳහා ඒවා ප්රතිකර්මයන් වනු ඇත.
- නබි වදන: සැබැවින්ම (හලාල් හෙවත්) අනුමත කරුණු පැහැදිලිය. එමෙන්ම (හරාම් හෙවත්) තහනම් කරුණු ද පැහැදිලිය. මේ දෙක අතර සැක උපදවන කරුණු ද ඇත. ජනයා අතරින් බහුතරයක් දෙනා ඒවා ගැන නොදනිති. එහෙයින් කවරෙකු සැක උපදවන දැයින් වැළකී සිටියේ ද සැබැවින්ම ඔහු ඔහුගේ දහම හා ඔහුගේ මාන්ය ය ආරක්ෂා කර ගත්තේය. කවරෙකු සැක උපදවන දෑහි වැටුනේ ද ඔහු තහනම් කරුණු අතරට වැටුණි.
- නබි වදන: සැබැවින්ම ජනයා කිසිදු යුක්තියකින් තොරව අල්ලාහ්ගේ සම්පත් අතර ගනුදෙනු කරති. එහෙයින් මළවුන් කෙරෙන් නැගිටුවනු ලබන දිනයේ අපා ගින්න ඔවුනට හිමිය.
- නබි වදන: මියගිය ඇත්තන්හට දොස් නොකියනු. සැබැවින්ම ඔවුන් ඉදිරිපත් කළ දෑ වෙතට ශීඝ්රයෙන් ගිය අය වෙති.
- නබි වදන: මුස්ලිම්වරයකුට තම සහෝදරයාව රාත්රී තුනක් අතහැර දැමීම අනුමත වන්නේ නැත. ඔවුන් දෙදෙනා එකිනෙකා මුණ ගැසෙති. ඔහු හරහට පැමිණෙයි. මොහු ද හරහට පැමිණෙයි. ඔවුන් දෙදෙනාගෙන් ශ්රේෂ්ඨ වනුයේ සලාමය ගෙන ආරම්භ කරන තැනැත්තාය.
- නබි වදන: ඥාතී සම්බන්ධකම් බිඳ දමන්නා ස්වර්ගයට පිවිසෙන්නේ නැත.
- නබි වදන: මිනිසුන් අතරින් අල්ලාහ් වෙත වඩාත් කෝපයට ලක් වු තැනැත්තා අධික ලෙස වාද කරන්නාය.