නබි වදන: දේවත්වය විශ්වාස කරන්නන් ඔවුන් එකිනෙකා සෙනෙහස පෑමෙහි ද ඔවුන් එකිනෙකා කරුණාවෙන් කටයුතු කිරීමෙහි ද ඔවුන් එකිනෙකා ආදරය කිරීමෙහි ද උපමාව වනුයේ ශරීර අවයවයක් වේදනා විදින විට අවදිව සිටීමෙන් හා උණ ගැනීමෙන් ශරීරයේ සෙසු අවයව එයට හවුල් වන මෙන් ඇරයුම් කරන ශරීරයේ උපමාව මෙනි.

عن النعمان بن بشير رضي الله عنه مرفوعاً: «مَثَلُ المُؤْمِنِينَ في تَوَادِّهِمْ وتَرَاحُمِهِمْ وتَعَاطُفِهِمْ، مَثَلُ الجَسَدِ إذا اشْتَكَى مِنْهُ عُضْوٌ تَدَاعَى له سَائِرُ الجَسَدِ بالسَّهَرِ والحُمَّى».
[صحيح] - [متفق عليه]

නුඃමාන් ඉබ්නු බෂීර් (රළියල්ලාහු අන්හු) තුමා විසින් වාර්තා කරන ලදී. මෙය මර්ෆූඃ ගණයට අයත් හදීසයකි. “දේවත්වය විශ්වාස කරන්නන් ඔවුන් එකිනෙකා සෙනෙහස පෑමෙහි ද ඔවුන් එකිනෙකා කරුණාවෙන් කටයුතු කිරීමෙහි ද ඔවුන් එකිනෙකා ආදරය කිරීමෙහි ද උපමාව වනුයේ ශරීර අවයවයක් වේදනා විදින විට අවදිව සිටීමෙන් හා උණ ගැනීමෙන් ශරීරයේ සෙසු අවයව ද එයට හවුල් වන මෙන් ඇරයුම් කරන ශරීරයේ උපමාව මෙනි.
පූර්ව සාධක සහිත හදීසයකි. - බුහාරි හා මුස්ලිම් හි වාර්තා වී ඇත.

විවරණය

දේවත්වය විශ්වාස කරන්නන් අතර එකිනෙකා කරුණාව දැක්වීමෙහි එකිනෙකා සම්බන්ධකම් පැවැත්වීමෙහි එකිනෙකාට උදව් උපකාර කිරීමෙහි උපමාව වනුයේ සියලු අවයව සමග බැඳුණ ශරීරය මෙනි. ඉන් කිසිවක් හෝ වේදනා විදින විට එම වේදනාවට හා ඉන් ඇති වන නිදි මැරීම උණ ගැනීම වැනි ප්රතිඵල සඳහා හවුල් වන මෙන් ඉතිරි අවයවන්ට ද ඇරයුම් කර සිටියි.