حدیث: اللهُمَّ أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ، وَبِمُعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْكَ لَا أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ». «اې الله! زه ستا له غضب څخه ستا په رضایت او ستا له عذاب څخه ستا په بخښنې پناه غواړم، او له تا نه پر تا پناه نیسم، او زه پر تا ستاینې نه شمېرم (دومره ستاینه دې نه شم کولی) لکه څومره چې تا پر خپل ځان ستاینه کړې ده (لکه څومره چې ته د ستاینې وړ یې)
عَنْ عَائِشَةَ رضي الله عنها قَالَتْ:
فَقَدْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَيْلَةً مِنَ الْفِرَاشِ فَالْتَمَسْتُهُ فَوَقَعَتْ يَدِي عَلَى بَطْنِ قَدَمَيْهِ وَهُوَ فِي الْمَسْجِدِ وَهُمَا مَنْصُوبَتَانِ، وَهُوَ يَقُولُ: «اللهُمَّ أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ، وَبِمُعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْكَ لَا أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 486]
المزيــد ...
له عائشې رضي الله عنها څخه روایت دی وایې چې:
یوه شپه مې رسول الله صلی الله علیه وسلم په بستر کې ونه موند نو زه یې په لټه کې شوم، تر دې چې زما لاس د هغه د پښو په تلو ولږېده، په داسې حال کې چې هغه په جومات کې و، او پښې یې ودرولې وې (د سجدې په حالت کې و) او داسې یې ویل:«اللهُمَّ أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ، وَبِمُعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْكَ لَا أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ». «اې الله! زه ستا له غضب څخه ستا په رضایت او ستا له عذاب څخه ستا په بخښنې پناه غواړم، او له تا نه پر تا پناه نیسم، او زه پر تا ستاینې نه شمېرم (دومره ستاینه دې نه شم کولی) لکه څومره چې تا پر خپل ځان ستاینه کړې ده (لکه څومره چې ته د ستاینې وړ یې)
[صحيح] - [مسلم روايت کړی دی] - [صحیح مسلم - 486]
عائشه رضي الله عنها وایې چې: زه د رسول الله صلی الله علیه وسلم څنګ ته ویده وم، هغه مې د شپې ونه موند، نو لاسونه مې د کوټې هغه ځای ته ورتېر کړل چې لمونځ به یې پکې کاوه؛ ګورم چې په سجده دی او دواړه قدمونه یې درولي دي او وایې:
زه تا وسیله ګرځوم او پر تا پناه غواړم، (برضاك من سخطك)، ستا په رضایت ستا له قهر څخه- پر ما او زما پر امت - پناه غواړم، او زه ستا له عذاب څخه ستا په عفوې او ستا په زیاتې بخښنې سره پناه غواړم. او پناه نیسم پر تا او ستا د جمال په صفتونو چې ستا د جلال له صفتونو څخه دي، ځکه چې پناه یوازې هم ستا څخه غوښتل کېږي، نو نه خو د خلاصي ځای شته او نه د الله څخه د تېښتې پناه ګاه شته پرته له هغه څخه. زه د دې وړتیا نه لرم چې پر تا ستاینې وشمېرم، او له دې عاجز یم چې ستا نعمتونه او احسانونه چې ته یې مستحق یې په شمېر کې راولم، که څه هم هر څومره کوښښ وکړم. لکه څومره چې تا د خپل ځان ستاینه کړې ده، نو همدا ته هغه ذات یې چې د ځان ستاینه دې هغه ډول کړې لکه څنګه چې ستا د شان سره ښایي، نو څوک دی چې ستا د ثنا حق به ادا کړي؟!
د حديث له ګټو څخه
- د دې دعاګانو ویل په سجده کې مستحب دي.
- میرک فرمایلي: د نسائي په یو روایت کې راغلي چې: دا دعا به یې هغه مهال ویله چې کله به د لمانځه نه وزګار شو او خوب ځای ته به ولاړ.
- د الله تعالی په صفتونو یې ستاینه کول او د هغه په نومونو دعا غوښتل مستحب دي؛ البته هغه نومونه چې په قرآن او سنت سره ثابت دي.
- پدې کې په رکوع او سجده کې د خالق عظمت بیان شوی دی.
- د الله تعالی په صفتونو پناه غوښتل جایز دي، لکه څنګه یې چې په ذات سره پناه غوښتل جایز دي.
- خطابي رحمه الله فرمایلي چې: پدې وینا کې لطیفه معنا پرته ده، هغه دا چې په الله یې پناه وغوښته چې په خپل رضایت یې له خپل عذابه وژغوري، او په بخښنې سره یې له سزا وژغوري، او رضایت او قهر یو د بل ضد کلمې دي، همدا رنګه بخښل او په سزا نیول یو د بل ضد دي، نو کله یې چې د داسې څه یادونه وکړه چې ضد نه لري؛ او هغه د الله تعالی ذات دی نو له هغه یې پرې پناه وغوښته نه پر بل چا، د دې معنا دا ده چې: له نیمګړتیا څخه بخښنه غوښتل چې واجب یې نه دی ادا کړی؛ د هغه د عبادت حق دی، او پر هغه ثنا ویل. او دا وینا یې چې وایي: زه پر تا ستاینې نه شمېرم، یعنې نه دا کار کولی نشم او نه مې له وسې پوره دی.
ډلبندیانې
نور
- حدیث: کله به یې چې سلام وګرځاوه نو د هر لمانځه په پای کې به یې ویل: «لا إله إلا الله وحده لا شريكَ له، له الملك وله الحمد وهو على كل شيءٍ قديرٌ، لا حولَ ولا قوةَ إلا بالله، لا إله إلا الله، ولا نعبد إلا إيَّاه، له النِّعمة وله الفضل، وله الثَّناء الحَسَن، لا إله إلا الله مخلصين له الدِّين ولو كَرِه الكافرون " یعنې: له الله پرته بل معبود نشته، هغه یوازینی ذات دی چې شریک نه لري، د هغه لپاره سلطنت او د هغه لپاره ستاینه ده، او هغه په هر څه قادر دی. اوړیدل نشته - له یو حالت څخه بل ته - او نه - چا لره - ځواک شته مګر د الله - په مرسته -. له الله پرته په حقه بل معبود نشته. او مونږ عبادت نه کوو مګر یوازې د هغه، هغه د لورینو او مهربانۍ خاوند دی او د هغه لپاره غوره ستاینه ده، له الله پرته په حقه بل هیڅ معبود نشته، مونږ هغه لره دین خالصوونکي یو ، که څه هم کافران یې بد ګڼي.
- حدیث: نبي کریم - صلی الله علیه وسلم - به د دوو سجدو تر منځه - دا دعا - ویله: اللهم اغفر لي، وارحمني، وعافني، واهدني، وارزقني، یا الله ماته بخښنه وکړه، پر ما رحم وکړه، ماته روغتیا او سلامتیا راکړه، هدایت راته وکړه او روزي راکړه.
- حدیث: کله به چې رسول الله - صلی الله علیه وسلم - د خپل لمانځه څخه سلام وګرځاوه نو درې ځلې به یې استغفر الله وویل، او بیا به یې وویل:اللهم أنت السلام ومنك السلام، تباركت يا ذا الجلال والإكرام، ای الله ته سلام - آرامي ورکوونکی یې - او ستا لخوا سلامتیا ده، لوړ او لوی دی شان او عظمت ستا ای د عزت او عظمت خاونده.
- حدیث: اې الله! زه پر تا د قبر له عذاب څخه پناه نیسم او د اور له عذاب څخه، او پناه نیسم پر تا د ژوند او مرګ او مسحه شوي دجال له فتنې څخه
- حدیث: اللهُمَّ بَاعِدْ بَيْنِي وَبَيْنَ خَطَايَايَ كَمَا بَاعَدْتَ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ
- حدیث: لَا تَدَعَنَّ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ تَقُولُ: اللَّهُمَّ أَعِنِّي عَلَى ذِكْرِكَ وَشُكْرِكَ وَحُسْنِ عِبَادَتِكَ». «اې معاذه! زه تاته سپارښتنه کوم چې د هر لمانځه په پاي کې مه پرېږده چې ووایې: اې الله، ستا په یادولو، ستا په شکر ادا کولو او ستا په ښه عبادت کولو کې راسره مرسته وکړې
- حدیث: رسول الله صلى الله عليه وسلم موږ ته بهر راووت نو ویې فرمایل: اى د الله جل جلاله رسوله، یقینا دا مو زده کړی چې څرنګه پر تا سلام ووایو، خو درود درباندې څنګه ووایو؟