عَنْ عَائِشَةَ رضي الله عنها قَالَتْ:
فَقَدْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَيْلَةً مِنَ الْفِرَاشِ فَالْتَمَسْتُهُ فَوَقَعَتْ يَدِي عَلَى بَطْنِ قَدَمَيْهِ وَهُوَ فِي الْمَسْجِدِ وَهُمَا مَنْصُوبَتَانِ، وَهُوَ يَقُولُ: «اللهُمَّ أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ سَخَطِكَ، وَبِمُعَافَاتِكَ مِنْ عُقُوبَتِكَ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْكَ لَا أُحْصِي ثَنَاءً عَلَيْكَ أَنْتَ كَمَا أَثْنَيْتَ عَلَى نَفْسِكَ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 486]
المزيــد ...
आयशाच्या अधिकारावर, अल्लाह तिच्यावर खूष होईल, ती म्हणाली:
एका रात्री मला पैगंबर (स.) पलंगावर सापडले नाहीत, म्हणून मी शोधले, माझा हात तुझ्या पायाच्या तळव्यात असेल, जेव्हा तू मशिदीच्या आत होता (सजदा करताना) आणि तुझे दोन्ही पाय उभे होते आणि तू ही दुआ म्हणत होतास: " हे अल्लाह! मी तुझ्या आनंदाने तुझ्या नाराजीपासून आणि तुझ्या कृपेने तुझ्या शिक्षेपासून आश्रय घेतो, आणि मी तुझ्या क्रोधापासून तुझ्या आत्म्याद्वारे तुझ्याकडे आश्रय घेतो, मी तुझी स्तुती मोजू शकत नाही, म्हणून तू तुझ्या स्तुतीचे वर्णन केले आहेस ".
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 486]
आयशा, अल्लाह तिच्यावर प्रसन्न असेल, म्हणाली: मी पैगंबराच्या शेजारी झोपलेली होती, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल, आणि मी त्याला रात्री गमावले, म्हणून मी माझ्या हाताने त्या जागेला स्पर्श केला जिथे तो प्रार्थना करत होता,
तर पैगंबर सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम सजदा करत होते आणि त्यांचे दोन्ही पाय उभे होते, त्यावेळी ते म्हणत होते:
(मी आश्रय घेतो आणि (तुझ्या क्रोधापासून समाधानाने) माझ्याविरुद्ध किंवा माझ्या राष्ट्राविरुद्ध विनंती करतो, (आणि) मी आश्रय घेतो (तुझी क्षमा) आणि तुझी विपुल क्षमा (तुझ्या शिक्षेपासून), (आणि मी तुझ्यापासून आश्रय घेतो) आणि तुझ्या सौंदर्याचे गुणधर्म तुझ्या वैभवाच्या गुणधर्मांपैकी आहेत, कारण तुझ्याशिवाय कोणीही तुझ्यापासून आश्रय घेऊ शकत नाही. (मला तुमची स्तुती मोजता येत नाही) मी कितीही प्रयत्न करत असलो तरी तुमच्या कृपेची आणि परोपकाराची मोजणी करू शकत नसल्यामुळे मी ते सहन करू शकत नाही आणि संख्या वाढवू शकत नाही. (तुम्ही स्वत:ची स्तुती करता तसे तुम्ही आहात) तुम्हीच आहात ज्याने तुमची स्तुती केली आहे जी तुम्हाला शोभते, मग तुमच्या स्तुतीला कोण न्याय देऊ शकेल?!