حديث: اكتُبْ، فوالذي نفسي بيدِه، ما يَخرُجُ منه إلا حقٌّ» یعنی: «بنویس؛ قسم به آنکه جانم به دست اوست، جز حق از آن بیرون نمی‌آید

عن عبدِ الله بن عمرو رضي الله عنهما قال:
كنتُ أكتبُ كلَّ شيءٍ أسمعُه من رسولِ الله صلَّى الله عليه وسلم أُريدُ حفْظَه، فنهتْني قريشٌ، وقالوا: أتكْتبُ كلَّ شيءٍ تَسمَعُه من رسول الله صلَّى الله عليه وسلم، ورسولُ الله صلَّى الله عليه وسلم بَشَرٌ يتكلَّمُ في الغضَبِ والرِّضا؟ فأمسَكتُ عن الكتاب، فذكرتُ ذلك لرسول الله صلَّى الله عليه وسلم، فأومأ بإصبَعِه إلى فيه، فقال: «اكتُبْ، فوالذي نفسي بيدِه، ما يَخرُجُ منه إلا حقٌّ».
[صحيح] - [رواه أبو داود] - [سنن أبي داود: 3646]

از عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما روایت است که گفت:
من هر چه را از رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌شنیدم به قصد حفظ می‌نوشتم پس قریشیان مرا از این کار باز داشتند و گفتند: آیا هر آنچه را از رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌شنوی می‌نویسی در حالی که رسول الله صلی الله علیه وسلم بشر است و در خشم و خشنودی سخن می‌گوید؟ پس دست از نوشتن کشیدم و آن را برای رسول الله صلی الله علیه وسلم بازگو کردم. ایشان با انگشتشان به دهانشان اشاره کردند و فرمودند: «اكتُبْ، فوالذي نفسي بيدِه، ما يَخرُجُ منه إلا حقٌّ» یعنی: «بنویس؛ قسم به آنکه جانم به دست اوست، جز حق از آن بیرون نمی‌آید».
[صحیح] - [ابو داود روایت کرده] - [سنن ابو داود - 3646]

توضیح

عبدالله بن عَمرو رضی الله عنه می‌گوید: من هر چیزی را که از رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌شنیدم می‌نوشتم تا با نوشتن آن را حفظ کنم، اما مردانی از قریش مرا از این کارمنع کردند و گفتند: رسول الله صلی الله علیه وسلم انسان است و در خشنودی و خشم سخن می‌گوید و چه بسا دچار اشتباه شود، پس دست از نوشتن کشیدم.
سپس آنچه گفته بودند را به پیامبر صلی الله علیه وسلم گفتم. ایشان با انگشتشان به دهانشان اشاره کردند و فرمودند: بنویس، قسم به آن ذات كه جانم به دست اوست، در هر حال جز حق از آن بیرون نمی‌آید، چه در حال خشنودی و چه در حال خشم.
و الله تعالی دربارهٔ پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: {وَما يَنطِقُ عَنِ الهَوى * إِن هُوَ إِلّا وَحيٌ يوحى} [النجم: ۳-۴] (و از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید * [آنچه می‌گوید] نیست جز وحی [الهی] که به [او] وحی می‌شود).