حديث: ?قیامت برپا نمی شود تا اینکه خورشید از مغرب طلوع کند، پس چون خورشید طلوع کند و مردم آن را ببینند همه ایمان می آورند

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«لاَ تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ مِنْ مَغْرِبِهَا، فَإِذَا طَلَعَتْ فَرَآهَا النَّاسُ آمَنُوا أَجْمَعُونَ، فَذَلِكَ حِينَ: {لاَ يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ، أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا} [الأنعام: 158] وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَةُ وَقَدْ نَشَرَ الرَّجُلاَنِ ثَوْبَهُمَا بَيْنَهُمَا فَلاَ يَتَبَايَعَانِهِ، وَلاَ يَطْوِيَانِهِ، وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَةُ وَقَدِ انْصَرَفَ الرَّجُلُ بِلَبَنِ لِقْحَتِهِ فَلاَ يَطْعَمُهُ، وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَةُ وَهُوَ يَلِيطُ حَوْضَهُ فَلاَ يَسْقِي فِيهِ، وَلَتَقُومَنَّ السَّاعَةُ وَقَدْ رَفَعَ أَحَدُكُمْ أُكْلَتَهُ إِلَى فِيهِ فَلاَ يَطْعَمُهَا».
[صحيح] - [متفق عليه]

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است: که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:
«قیامت برپا نمی شود تا اینکه خورشید از مغرب طلوع کند، پس چون خورشید طلوع کند و مردم آن را ببینند همه ایمان می آورند، و آن وقت است که: {لاَ يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ، أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا} (الانعام: 158). «کسی که از پیش ایمان نیاورده و یا در وقت مومن بودن کار نیکی انجام نداده باشد، ایمانش به او سودی نمی‌رساند.» و قیامت فرا می‌رسد در حالی که دو مرد جامه‌های خود را میان خود گسترانند، نه آن را می‌فروشند و نه آن را برمیچینند، و قیامت فرا می رسد در حالی که مرد با شیر گرفته شده از شتر شیردهی اش را نمی توان بنوشد، و قیامتی فرا می‌رسد در حالی که او حوض خود را از گِل می سازد مگر در آن هرگز نمی نوشد، و قیامت فرا می رسد در حالی که یکی از شما غذای خود را به دهان می‌برد ولی نمی توان آن را بخورد».
صحیح - متفق علیه

توضیح

رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که یکی از نشانه های بزرگ قیامت این است که خورشید به جای مشرق از مغرب طلوع کند، و مردم وقتی آن را ببینند همه ایمان می آورند. پس در این حال ایمان کافر برای او سودی ندارد، عمل صالح و توبه نیز سودی نخواهد داشت. سپس او صلی الله علیه وسلم فرمود که قیامت ناگهان فرا می رسد؛ حتا در حالی برپا می شود که مردم در احوال و امور زندگی خود مشغول می باشند؛ پس قیامت برپا می شود در حالی که فروشنده و خریدار لباس های خود را بین خود پهن کرده اند، نه آن را فروخته می توانند و نه برچیده می توانند، قیامت در حالی فرا می رسد که مرد شیر را از شتر شیردهی خود گرفته ولی آن را نوشیده نتواند، و قیامت در حالی برپا می شود که مرد حوض خود را اعمار می کند و آن را گلابه می کند مگر در آن هرگز نمی نوشد، قیامت در حالی برپا می شود که مرد لقمه را به دهان خود ببرد تا این که آن را بخورد ولی آن را خورده نتواند.