عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المؤْمنينَ رَضيَ اللهُ عنها قَالَت:
كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا أَتَى الْمَرِيضَ يَدْعُو لَهُ قَالَ: «أَذْهِبِ الْبَاسَ، رَبَّ النَّاسِ، وَاشْفِ أَنْتَ الشَّافِي، لَا شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُكَ، شِفَاءً لَا يُغَادِرُ سَقَمًا».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 2191]
المزيــد ...
आयशाच्या अधिकारावर, विश्वासणाऱ्यांची आई, देव तिच्यावर प्रसन्न होऊ शकेल, ज्याने म्हटले:
जेव्हाही आजारी व्यक्ती आला, तेव्हा अल्लाहचे मेसेंजर, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल, त्याच्यासाठी प्रार्थना करतील: “लोकांच्या रब्ब, दुःख दूर कर आणि बरे कर, तू बरा करणारा नाहीस वगळता तुमची पुनर्प्राप्ती, अशी पुनर्प्राप्ती जी कोणताही आजार मागे ठेवत नाही. ”
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم - 2191]
जेव्हा जेव्हा पैगंबर, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल, एखाद्या आजारी व्यक्तीला भेटायला जायचे तेव्हा तो त्याच्यासाठी प्रार्थना करायचा आणि म्हणायचा: हे अल्लाह, (जा) आणि (दुःख) आणि रोगाची तीव्रता दूर कर, (लोकांचा प्रभु) आणि त्यांचा निर्माता आणि पालनपोषणकर्ता, (आणि बरे कर) या आजारी व्यक्तीला (तुला), तुमचा गौरव असो (बरे करणारा), आणि मी तुझ्या बरे होण्याच्या नावाने तुला विनवणी करतो, (कोणताही इलाज नाही) जो आजारी व्यक्तीला होऊ शकतो (तुमची बरे होणे सोडून) आणि तुमचे कल्याण, (बरे होणे) पूर्णपणे (सोडत नाही) आणि राहते आणि मागे सोडते (आजार) आणि दुसरा आजार.