ჰადისი: მოაშორე ეს ტანჯვა, ადამიანთა მეუფეო! განკურნე, რადგან შენ ხარ ერთადერთი მკურნალი. არ არსებობს განკურნება შენს გარდა – განკურნე ისეთი განკურნებით, რომელიც არ დატოვებს არცერთ სენს

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المؤْمنينَ رَضيَ اللهُ عنها قَالَت:
كَانَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا أَتَى الْمَرِيضَ يَدْعُو لَهُ قَالَ: «أَذْهِبِ الْبَاسَ، رَبَّ النَّاسِ، وَاشْفِ أَنْتَ الشَّافِي، لَا شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُكَ، شِفَاءً لَا يُغَادِرُ سَقَمًا».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 2191]

გადმოცემულია მორწმუნეების დედა აიშასგან (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი), რომელმაც თქვა:
«როცა მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ავადმყოფთან მიდიოდა, მისთვის დუას აღავლენდა და ამბობდა: «მოაშორე ეს ტანჯვა, ადამიანთა მეუფეო! განკურნე, რადგან შენ ხარ ერთადერთი მკურნალი. არ არსებობს განკურნება შენს გარდა – განკურნე ისეთი განკურნებით, რომელიც არ დატოვებს არცერთ სენს».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ მუსლიმ - 2191]

განმარტება

ალლაჰის მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) როცა ავადმყოფს ესტუმრებოდა, მისთვის ვედრებას აღავლენდა და ამბობდა: (ო, ალლაჰო!)( მოაშორე) (დაამშვიდე ტანჯვა და დაავადების სიმძიმე) (ო, ადამიანთა მეუფეო, მათო შემოქმედო და გამზრდელო!) (განკურნე ეს ავადმყოფი!) (შენ ხარ ერთადერთი მკურნალი, უზენაესი და განკურნების წყარო!) (არ არსებობს ნამდვილი განკურნება, გარდა შენი განკურნებისა!), (განკურნება, რომელიც სრულყოფილია და არ ტოვებს არცერთ დაავადებას!)

ჰადისის სარგებლობიდან

1. დიდებული და ძლევამოსილი ალლაჰი არის ერთადერთი მკურნალი, ხოლო ექიმი და წამალი მხოლოდ მიზეზებია, რომლებიც არც სარგებელს მოუტანენ და არც ზიანს მიაყენებენ, თუ არა ალლაჰის ნებით.
2. ავადმყოფის მონახულება მუსლიმებს შორის ერთ-ერთი ძირითადი უფლება არის, და ოჯახის წევრებისთვის ეს კიდევ უფრო აუცილებელი და მნიშვნელოვანი მოვალეობაა.
3. ავადმყოფის მნახველისთვის სასურველია, რომ მისთვის აღავლინოს ეს კურთხეული ვედრება.
4. ალლაჰის მოციქულის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) პირდაპირი გზით ხელმძღვანელობა იმაში მდგომარეობდა, რომ ის მკურნალობდა შარიათული რუყიით, ყურანითა და კეთილი ვედრებებით, როცა ავადმყოფობდა შუამავალი (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) საკუთარ თავზე რუყიას კითხულობდა, ასევე რუყიას უკითხავდა მათ, ვინც მისი ოჯახიდან ან სხვებიდან დაავადებას უჩიოდა.
5. იბნ ჰაჯარმა თქვა: «ზოგიერთმა შეიძლება გაურკვევლად მიიჩნიოს, როგორ უნდა ვილოცოთ ავადმყოფის გამოჯანმრთელებისთვის, მაშინ როცა დაავადება ცოდვების მიტევებისა და ჯილდოს მიზეზია, როგორც მრავალი ჰადისი ადასტურებს ამას. პასუხი ასეთია: ვედრება არის თაყვანისცემა (მოთმინებისა და მორჩილების) ნაწილია და არ ეწინააღმდეგება ავადმყოფობის ჯილდოსა და ცოდვების მიტევებას, რადგან ეს განკურნება და მონანიება უკვე ავადმყოფობის დასაწყისში მიიღება, ისევე როგორც მოთმინებით მიღებული ჯილდო, ვედრების აღმსრულებელი ორმაგ სიკეთეს იღებს: ან მიიღებს იმას, რისთვისაც ლოცულობს (გამოჯანმრთელება). ან ალლაჰი მას სხვა სახის სიკეთით დააჯილდოებს – იქნება ეს ზიანის მოცილება თუ რაიმე ახალი სიკეთის მინიჭება. და ყველაფერი ეს ალლაჰის წყალობა და სიკეთეა».