بروز رسانی: ای پروردگار ما، چرا راضی نباشيم؟ تو به ما نعمت هایی ارزانی داشته ای که به هيچيک از مخلوقاتت عنايت نکرده ای. الله می فرمايد: آیا بهتر از این را به شما عطا نکنم؟ آنان می گويند: چه چيزی بهتر از اين است؟ می فرمايد: رضايت و خشنودی ام را شامل حال شما می گردانم و بعد از آن، هرگز از شما ناخشنود نمی شوم.

عن أبي سعيد الخدري رضي الله عنه قال: «إنَّ الله -عزَّ وجل- يقول لأهل الجنة: يا أهل الجنَّة، فيقولون: لَبَّيْكَ رَبَّنَا وَسَعْدَيْكَ، والخير في يَدَيْكَ، فيقول: هل رَضِيتُمْ؟ فيقولون: وما لنَا لا نَرضَى يا ربَّنَا وَقَدْ أَعْطَيْتَنَا ما لم تُعْطَ أحدا من خلقك؟! فيقول: ألاَ أُعْطِيكُمْ أَفْضَلَ من ذلك؟ فيقولون: وأَيُّ شَيْءٍ أَفْضَلُ من ذلك؟ فيقول: أُحِلُّ عَلَيْكُمْ رِضْوَانِي، فَلاَ أَسْخَطُ عليكم بعده أبدًا».
[صحيح] - [متفق عليه]

از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت است که می گوید: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى يَقُولُ لأَهْلِ الْجَنَّةِ: يَا أَهْلَ الْجَنَّةِ، فَيَقُولُونَ: لَبَّيْكَ رَبَّنَا وَسَعْدَيْكَ، فَيَقُولُ: هَلْ رَضِيتُمْ؟ فَيَقُولُونَ: وَمَا لَنَا لا نَرْضَى يا ربَّنَا وَقَدْ أَعْطَيْتَنَا مَا لَمْ تُعْطِ أَحَدًا مِنْ خَلْقِكَ؟! فَيَقُولُ: ألاَ أُعْطِيكُمْ أَفْضَلَ من ذلك؟ فيقولون: وَأَيُّ شَيْءٍ أَفْضَلُ مِنْ ذَلِكَ؟ فَيَقُولُ: أُحِلُّ عَلَيْكُمْ رِضْوَانِي، فَلا أَسْخَطُ عَلَيْكُمْ بَعْدَهُ أَبَدًا»: «الله متعال خطاب به بهشتيان می فرمايد: ای بهشتيان، آنان می گويند: لبيک ای پروردگار ما، آماده خدمتيم. می فرمايد: آيا راضی و خشنود هستيد؟ می گويند: ای پروردگار ما، چرا راضی نباشيم؟ تو به ما نعمت هایی ارزانی داشته ای که به هيچيک از مخلوقاتت عنايت نکرده ای. الله می فرمايد: آیا بهتر از این را به شما عطا نکنم؟ آنان می گويند: چه چيزی بهتر از اين است؟ می فرمايد: رضايت و خشنودی ام را شامل حال شما می گردانم و بعد از آن، هرگز از شما ناخشنود نمی شوم».
[صحیح است] - [متفق علیه]

شرح

این حدیث شریف گفتگویی را به تصویر می کشد که روز قیامت در بهشت، میان الله متعال و مؤمنان شکل خواهد گرفت؛ با این توضیح که پس از ورود مؤمنان به بهشت، الله متعال از آنان می پرسد: «ای اهل بهشت؛ و آنان می گویند: لبیک»؛ یعنی: پیوسته پاسخگو هستیم. «يا ربنا وسعدیک»؛ به معنی یاری و کمک است، یعنی: پیوسته از تو یاری و کمک می خواهیم. «و خیر در دست توست»؛ یعنی: خیر در قدرت توست. و از آنجا که ادب اقتضا می کند که شر به صراحت ذکر نشود، شر را ذکر نکرد. الله متعال به آنها می فرماید: «آیا راضی و خشنود هستید؟»؛ آیا از از این نعمت های جاویدان راضی هستید؟ «می گویند: چرا راضی نباشیم؟» این استفهام برای اقرار به رضایت است، یعنی: بله راضی شدیم. «در حالی که تو به ما چنین نعمتهایی ارزانی داشته ای»؛ و در روایت دیگری آمده است: «وهل شيء أفضل مما أعطيتنا؟»: «آیا چیزی بهتر از آنچه به ما ارزانی داشتی وجود دارد؟». «به ما نعمت هایی داده ای که به هیچیک از مخلوقات خود ارزانی نداشته ای؟» منظور مخلوقاتی است که وارد بهشت نشده اند. پس الله متعال می فرماید: «آیا بهتر از این را به شما عطا نکنم؟ آنان می گويند: پروردگارا، چه چيزی بهتر از اين است؟ می فرمايد: رضايت و خشنودی ام را شامل حال شما می گردانم و بعد از آن، هرگز از شما ناخشنود نمی شوم». پس الله متعال بر اهل بهشت خشم نگرفته و از آنان ناراضی نمی گردد.