بروز رسانی: هیچ‌یک از شما ایمان نمی‌آورد مگر آنکه خواسته و هوای نفسش تابع چیزی باشد که من آورده‌ام

عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ العَاصِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يَكُونَ هَوَاهُ تَبَعًا لِمَا جِئْتُ بِهِ».
[قال النووي: حديث صحيح] - [رويناه في كتاب الحجة بإسناد صحيح] - [الأربعون النووية: 41]

از ابو‌محمد، عبدالله بن عمرو بن عاص رضی‌الله‌عنهما روایت است که گفت: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وسلم فرمود:
«هیچ‌یک از شما ایمان نمی‌آورد مگر آنکه خواسته و هوای نفسش تابع چیزی باشد که من آورده‌ام.»
-

شرح

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم روشن ساخت که انسان، مؤمنی با ایمان کامل نخواهد بود مگر آنکه محبت و خواسته‌هایش تابع آن چیزی باشد که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وسلم از فرمان‌ها و نهی‌ها و دیگر امور آورده است؛ بدین معنا که آنچه را او فرمان داده دوست بدارد و از آنچه نهی کرده، ناخشنود و گریزان باشد.

از نکات این حدیث

1. این حدیث، قاعده‌ای است در ضرورت تسلیم شدن در برابر شریعت و فرمان‌برداری از آن.
2. این هشداری به انسان است که هر کس عقل یا عادت را بر آنچه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وسلم آورده مقدم بدارد و بر اساس آن حکم کند، ایمان از او نفی شده است.
3. وجوب داور قراردادن شریعت در همهٔ امور، به دلیل فرمایش پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم: «آنچه را که من آورده‌ام».
4. اینکه ایمان با طاعت افزایش می‌یابد و با گناه کاهش پیدا می‌کند.