بروز رسانی: برای زنی كه به الله و روز قيامت ايمان دارد، جايز نيست مسير يك شبانه روز راه را بدون مَحرَم سفر کند.

عن أبي هريرة رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: «لا يحل لامرأة تؤمن بالله واليوم الآخر أن تسافر مَسِيرَةَ يومٍ وليلةٍ ليس معها حُرْمَةٌ ». وفي رواية: «لا تُسافر مَسِيرَةَ يومٍ إلا مع ذي مَحْرَم».
[صحيح] - [متفق عليه. قوله في عمدة الأحكام عن الرواية الثانية: (وفي لفظ البخاري) صوابه: مسلم]

از ابوهريره رضی الله عنه روايت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «لا يَحِلُّ لامْرَأَةٍ تُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ أَنْ تُسَافِرَ مَسِيرَةَ يَوْمٍ وَلَيْلَةٍ لَيْسَ مَعَهَا حُرْمَةٌ»: «برای زنی كه به الله و روز قيامت ايمان دارد، جايز نيست مسير يك شبانه روز راه را بدون مَحرَم سفر کند». و در روایتی آمده است: «لا تُسافر مَسِيرَةَ يومٍ إلا مع ذي مَحْرَم»: «چنین زنی مسافت یک روز راه را جز با همراهی محرمش مسافرت نمی کند».
صحیح است - متفق علیه

شرح

زن محل شهوت و طمع می باشد و ضعف و ناتوانی و نقص عقلی او می تواند منجر به عدم کنترل نفس وی گردد؛ از همین جهت، لازم و ضروری است که شوهرش یا یکی از محارم وی با او همراه باشد تا عزت و آبرو و کرامت زن حفظ گردد و از هرگونه تعدی و تجاوزی مصون بماند. به همین دلیل شرط است که محرم وی عاقل و بالغ باشد تا مقصود از همراهی وی محقق شده و همراهی وی معنی پیدا کند. و شارع زن را به ایمان وی به الله و روز قیامت سوگند داده که اگر حافظ و مراقب این ایمان است و به مقتضیات آن عمل می کند، جز با محرم سفر نکند.