Pagpapanibago: Kaluwalhatian kay Allah; tunay na ang mananampalataya ay hindi naparurumi."}

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضيَ اللهُ عنه:
أَنَّهُ لَقِيَهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي طَرِيقٍ مِنْ طُرُقِ الْمَدِينَةِ وَهُوَ جُنُبٌ، فَانْسَلَّ فَذَهَبَ فَاغْتَسَلَ، فَتَفَقَّدَهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَلَمَّا جَاءَهُ قَالَ: «أَيْنَ كُنْتَ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟» قَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، لَقِيتَنِي وَأَنَا جُنُبٌ فَكَرِهْتُ أَنْ أُجَالِسَكَ حَتَّى أَغْتَسِلَ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «سُبْحَانَ اللهِ، إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَا يَنْجُسُ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 371]

Ang saling ito ay nangangaiangan ng daddag na pagrerepaso at pagtutumpak..

Ayon kay Abū Hurayrah (malugod si Allāh sa kanya):
{Nakasalubong sa kanya ang Propeta (s) sa isang daan kabilang sa mga daan ng Madīnah habang siya ay junub.§ Kaya tumalilis siya, saka umalis siya, saka naligo siya. Kaya hinanap siya ng Propeta (s), saka noong dumating naman siya, nagsabi ito: "Nasaan ka kanina, O Abū Hurayrah?" Nagsabi siya: "O Sugo ni Allah, nakasalubong mo ako habang ako ay junub kaya nasuklam ako na makiupo sa iyo hanggang sa makapaligod ako." Kaya nagsabi ang Sugo ni Allah (s): " Kaluwalhatian kay Allah; tunay na ang mananampalataya ay hindi naparurumi."}
[Tumpak] - [Napagkaisahan ang katumpakan] - [صحيح مسلم - 371]

Ang pagpapaliwanag

Nakasalubong ang Propeta (s) kay Abu Hurayrah (r) sa isa sa mga daan ng Madīnah noong si Abu Hurayrah ay nasa pagiging junub. Dahil sa pagdakila niya sa Propeta (s), nasuklam siya na makiupo at makipag-usap dito habang siya ay nasa kalagayang iyon dala ng isang pagpapalagay niya na siya ay narumihan. Kaya umalis siya nang pakubli at naligo siya. Pagkatapos bumalik siya at umupo. Kaya tinanong siya ng Propeta (s) kung saan siya pumunta. Kaya nagbatid siya rito ng kalagayan niya at na siya ay nasuklam makiupo rito habang siya ay marumi dahil sa pagiging junub. Nagulat naman ang Propeta (s) at nagsabi sa kanya: "Tunay na ang mananampalataya ay dalisay at hindi naparurumi sa kabila ng bawat kalagayan habang buhay man ni habang patay man."

من فوائد الحديث

1. Ang janābah (pagiging junub) ay pumipigil lamang sa pagsasagawa ng salah, paghipo ng muṣḥaf (pisikal na kopya ng Qur'an), at pananatili sa masjid; at hindi pumiigil sa pakikiupo sa mga Muslim at pakikiharap sa kanila. Ang junub ay hindi nagiging marumi dahil dito.
2. Ang kadalisayan ng mananampalataya, buhay man o patay.
3. Ang pagdakila sa mga may kainaman, kaalaman, at kaayusan; at ang pakikitungo sa kanila sa pinakamaganda sa mga anyo.
4. Ang pagkaisinasabatas ng paghingi ng pahintulot ng tagasunod sa sinusundan sa paglisan sapagkat tumutol nga ang Propeta (s) kay Abu Hurayrah sa pag-alis nito ng walang pagkaalam niya. Iyon ay dahil ang paghingi ng pahintulot ay bahagi ng kagandahan ng etiketa.
5. Ang pagsabi ng: "Subḥāna -llāh (Kaluwalhatian kay Allah)" sa sandali ng pagkagulat.
6. Ang pagpayag sa pagsanaysay ng tao tungkol sa sarili ng ikinahihiya niya para sa kapakanan.
7. Ang tagatangging sumampalataya ay marumi subalit ang karumihan niya espirituwal dahil sa karumalan ng paniniwala niya.
8. Nagsabi si Imām An-Nawawīy: May nasaad sa hadith na ito rin na mga etiketa na ang nakaaalam, kapag nakakita siya sa tagasunod niya ng isang bagay na pinangangambahan niya rito ang kasalungatan sa tama, ay magtatanong dito tungkol doon, magsasabi rito ng tama niyon, at maglilinaw rito ng kahatulan niyon. Si Allah ay higit na maalam.