ჰადისი: სუბჰანალლაჰ! მორწმუნე არ ბინძურდება

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضيَ اللهُ عنه:
أَنَّهُ لَقِيَهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي طَرِيقٍ مِنْ طُرُقِ الْمَدِينَةِ وَهُوَ جُنُبٌ، فَانْسَلَّ فَذَهَبَ فَاغْتَسَلَ، فَتَفَقَّدَهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَلَمَّا جَاءَهُ قَالَ: «أَيْنَ كُنْتَ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟» قَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، لَقِيتَنِي وَأَنَا جُنُبٌ فَكَرِهْتُ أَنْ أُجَالِسَكَ حَتَّى أَغْتَسِلَ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «سُبْحَانَ اللهِ، إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَا يَنْجُسُ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 371]

გადმოცემულია აბუ ჰურაირასგან (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი), რომ მან თქვა:
«ერთხელ, დიდ გაუწმინდურებულ მდგომარეობაში ვიყავი, და მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მედინას გზებზე შევხვდი, მე ჩუმად გავერიდე, წავედი და განბანვა (ღუსლი) შევასრულე, მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) შემომხედა და როცა დავბრუნდი, მკითხა: «სად იყავი, ო, აბუ ჰურაირა?» ვუპასუხე: ო, ალლაჰის მოციქულო! მე შენ შეგხვდი, მაგრამ ჯუნუბი ვიყავი, და არ მინდოდა შენთან ყოფნა მანამ, სანამ არ განვიბანებოდი. მაშინ მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა: «სუბჰანალლაჰ! მორწმუნე არ ბინძურდება»
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ მუსლიმ - 371]

განმარტება

მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) მედინის ერთ-ერთ გზაზე აბუ ჰურაირა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) შეხვდა, რომელიც იმ დროს დიდი უწმინდურობის მდგომარეობაში იყო. მოციქულის (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) დიდი პატივისცემის გამო, მას არ სურდა ამ მდგომარეობაში მასთან ჯდომა და საუბარი, რადგან ფიქრობდა, რომ დაუბანელი იყო, ამიტომ, ჩუმად გაეცალა, განიბანა (ღუსლი შეასრულა) და შემდეგ დაბრუნდა, მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდოა მას) ჰკითხა: სად წახვედი? მაშინ (აბუ ჰურაირამ) აცნობა მას (მოციქულს) თავისი მდგომარეობის შესახებ და უთხრა, რომ არ ისურვა მის გვერდით ყოფნა, რადგან დიდი უწმინდურობის მდგომარეობაში იყო, მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) გაკვირვებით უთხრა მას: მორწმუნე ყოველთვის სუფთაა და არ ხდება უწმინდური – არც სიცოცხლეში და არც სიკვდილის შემდეგ.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. ჯუნუბის მდგომარეობა მხოლოდ ლოცვას, ყურანის შეხებას და მეჩეთში დარჩენას კრძალავს, მაგრამ ის არ უკრძალავს მუსლიმებთან ჯდომასა და მათთან შეხვედრას, და ჯუნუბის მდგომარეობაში მყოფი ადამიანი უწმინდური არ ხდება.
2. მორწმუნე სუფთაა როგორც სიცოცხლეში, ასევე სიკვდილის შემდეგ.
3. მაღალი ღირსებისა და ცოდნის მქონე, ასევე მართალი და კეთილსინდისიერი ადამიანების პატივისცემა და მათთან საუკეთესო ფორმით ურთიერთობა და თანამოსაზრება.
4. მიმდევრისთვის (მოწაფისთვის) ნებადართულია უფროსის (მასწავლებლის, ხელმძღვანელის) ნებართვის აღება წასვლის წინ, მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) აბუ ჰურაირას (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) უსიტყვოდ წასვლა უსაყვედურა, რადგან ნებართვის აღება კარგი ეთიკის ნაწილი და სათნო ქცევაა.
5. გაკვირვების დროს სიტყვების "სუბჰაანალლაჰ" წარმოთქმა.
6. ადამიანს შეუძლია ისაუბროს საკუთარ თავზე იმ საკითხებზე, რაზეც ჩვეულებრივად მორიდებულია, თუ ამით სარგებლობა მოაქვს.
7. ურწმუნო უწმინდურია, თუმცა მისი უწმინდურება მნიშვნელობითია, რადგან მისი მრწამსი გაფუჭებულია.
8. იმამ ან-ნავავი ამბობს: «ამ ჰადისში ასევე ჩანს ეთიკის ერთ-ერთი ასპექტი: თუ სწავლული შეამჩნევს თავის მიმდევარში რაიმე ქმედებას, რომელშიც არსებობს შეცდომის შიში, მას ამის შესახებ ჰკითხოს, მიუთითოს მას სწორ გზაზე და განუმარტოს მისი გადაწყვეტილება. ალლაჰმა უკეთ იცის».