حديث: سبحان الله، إِنَّ المُؤمِنَ لا يَنجُس»: «سبحان الله، مؤمن نجس نمی شود

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضيَ اللهُ عنه:
أَنَّهُ لَقِيَهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي طَرِيقٍ مِنْ طُرُقِ الْمَدِينَةِ وَهُوَ جُنُبٌ، فَانْسَلَّ فَذَهَبَ فَاغْتَسَلَ، فَتَفَقَّدَهُ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَلَمَّا جَاءَهُ قَالَ: «أَيْنَ كُنْتَ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟» قَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، لَقِيتَنِي وَأَنَا جُنُبٌ فَكَرِهْتُ أَنْ أُجَالِسَكَ حَتَّى أَغْتَسِلَ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «سُبْحَانَ اللهِ، إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَا يَنْجُسُ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 371]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که می گوید:
درحالی که جنب بوده، رسول الله صلی الله علیه وسلم او را در یکی از راه های مدینه می بیند؛ ابوهریره می گوید: چون جُنب بودم، خود را عقب كشيدم و از چشم رسول الله صلى الله عليه وسلم پنهان كردم. و پس از غسل، خدمت رسول الله صلى الله عليه وسلم رسيدم که فرمود: «أَيْنَ كُنْتَ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ؟»: «ابوهريره، كجا بودی؟» عرض كردم: به علت جنابت و عدم طهارت، مجالست با شما را مناسب ندانستم. این بود که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «سبحان الله، إِنَّ المُؤمِنَ لا يَنجُس»: «سبحان الله، مؤمن نجس نمی شود».
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح مسلم - 371]

توضیح

ابو هریره که جنب است در یکی از راه های مدینه رسول الله صلی الله علیه وسلم را می بیند؛ بنابراین از باب تعظیم پیامبر صلی الله علیه وسلم و احترامی که برای ایشان قائل است، مجالست و همنشینی و روبرو شدن با ایشان را در این وضعیت، مناسب ندانسته و دوست ندارد. پس سعی می کند خود را از چشمان پیامبر پنهان کند و غسل نموده و سپس نزد ایشان حضور یابد. وقتی نزد ایشان حضور می یابد و رسول الله از ایشان می پرسد کجا رفته است؟ وضعیت خود را توضیح داده و اشاره می کند که همنشینی با ایشان را بدون طهارت ناپسند می داند. و رسول الله صلی الله علیه وسلم از اینکه ابوهریره رضی الله عنه گمان می کند فرد جنب نجس است، تعجب می کند و به او می فرماید: این که مومن به هیچ وجه نجس نمی شود؛ چه زنده باشد و یا مرده.

از فوائد حدیث

1. جنابت تنها مانع از نماز خواندن و دست زدن به قرآن و ماندن در مسجد می شود، و مانع از هم نشینی با مسلمانان و ملاقات با آنان نمی شود، و کسی که در حال جنابت باشد به خاطر آن نجس نمی شود.
2. طهارت مؤمن، چه زنده باشد و یا مرده.
3. بزرگداشت اهل فضیلت و علم و صلاح، و همنشینی با آنان با بهترین شکل آن.
4. مشروعیت اجازه گرفتن تابع از متبوع در رفتن، چون پیامبر صلی الله علیه وسلم رفتن ابوهریره رضی الله عنه را بدون اطلاع او نپسندید، بنابراین اجازه خواستن از حسن ادب است.
5. و گفتن: سبحان الله، هنگام تعجب استفاده می شود.
6. جواز این که انسان برای مصلحت در مورد خود به گونه ای حرف بزند که شرم آور باشد.
7. کافر نجس می باشد، اما نجاست او معنوی است، به دلیل نجاست اعتقادش.
8. نووی می‌گوید: در این حدیث نیز آدابی آمده است که اگر عالمی کسی را ببیند که از او پیروی می‌کند و در امر خلاف صواب قرار دارد، شکل درست و صواب آن را برایش بیان نموده، و حکم آن را به او توضیح دهد، والله اعلم.