عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما قَالَ: كَانَ مِنْ دُعَاءِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ، وَتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ، وَفُجَاءَةِ نِقْمَتِكَ، وَجَمِيعِ سَخَطِكَ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2739]
المزيــد ...
از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که فرمود: یکی از دعاهایی که رسول الله صلی الله علیه وسلم می خواندند:
«اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِكَ، وتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ، وفُجَاءةِ نِقْمَتِكَ، وَجَميعِ سَخَطِكَ».
«بار الها، از زوال نعمتی که عطا کرده ای و از دگرگونی عافيتی که- به ما- بخشيده ای و از خشم و عذاب ناگهانی تو و از همه ی خشم و غضبت به تو پناه می برم».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 2739]
رسول الله صلی الله علیه وسلم از چهار چیز پناه خواسته اند:
اول: (اللهم إني أعوذ بك من زوال نعمتك) دینی و دنیوی و این که به اسلام ثابت بمانم، و از وقوع در گناهانی که نعمت ها را از بین می برد دور بمانم.
دوم: (وتَحَوُّل عافيتك) با تبدیل شدن آن به امتحان، و از تو دوام عافیت، و سلامتی از دردها و بیماری ها را می طلبم.
سوم: (وفجأة نقمتك) از امتحان و یا مصیبت، پس اگر خشم و عذاب ناگهانی بیاید، فرصتی برای توبه و جبران باقی نمی ماند، و مصیبت بزرگتر و شدیدتر می بود.
چهارم: (و جمیع سخطك) و اسبابی که موجب غضب تو می گردد؛ زیرا بر کسی که خشم ورزی در واقع ناامید و نابود می شود.
وی صلی الله علیه وسلم از لفظ جمع استفاده کردند؛ برای این که همه اسباب خشم او تعالی را شامل شود، از قبیل گفتار و اعمال و اعتقادات.