+ -

عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما قَالَ: كَانَ مِنْ دُعَاءِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ، وَتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ، وَفُجَاءَةِ نِقْمَتِكَ، وَجَمِيعِ سَخَطِكَ».

[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2739]
المزيــد ...

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که فرمود: یکی از دعاهایی که رسول الله صلی الله علیه وسلم می خواندند:
«اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِكَ، وتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ، وفُجَاءةِ نِقْمَتِكَ، وَجَميعِ سَخَطِكَ». «بار الها، از زوال نعمتی که عطا کرده ای و از دگرگونی عافيتی که- به ما- بخشيده ای و از خشم و عذاب ناگهانی تو و از همه ی خشم و غضبت به تو پناه می برم».

[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 2739]

توضیح

رسول الله صلی الله علیه وسلم از چهار چیز پناه خواسته اند:
اول: (اللهم إني أعوذ بك من زوال نعمتك) دینی و دنیوی و این که به اسلام ثابت بمانم، و از وقوع در گناهانی که نعمت ها را از بین می برد دور بمانم.
دوم: (وتَحَوُّل عافيتك) با تبدیل شدن آن به امتحان، و از تو دوام عافیت، و سلامتی از دردها و بیماری ها را می طلبم.
سوم: (وفجأة نقمتك) از امتحان و یا مصیبت، پس اگر خشم و عذاب ناگهانی بیاید، فرصتی برای توبه و جبران باقی نمی ماند، و مصیبت بزرگتر و شدیدتر می بود.
چهارم: (و جمیع سخطك) و اسبابی که موجب غضب تو می گردد؛ زیرا بر کسی که خشم ورزی در واقع ناامید و نابود می شود.
وی صلی الله علیه وسلم از لفظ جمع استفاده کردند؛ برای این که همه اسباب خشم او تعالی را شامل شود، از قبیل گفتار و اعمال و اعتقادات.

از فوائد حدیث

  1. افتقار پیامبر صلی الله علیه وسلم به الله متعال.
  2. این استعاذۀ مبارک دربرگیرندۀ:: توفیق در شکر نعمت، و محافظت از وقوع در گناهان؛ چون نعمت ها را از بین می برد.
  3. حرص برای دوری از جاهای خشم الله متعال.
  4. وی صلی الله علیه وسلم از غضب ناگهانی الله متعال پناه می برند؛ زیرا اگر از بنده انتقام بگیرد، بلایی به او می رسد که نمی تواند آن را دفع کند، و همۀ مخلوق نمی توان آن را دفع نماید، هر چند همه با هم جمع شوند.
  5. وی صلی الله علیه وسلم از تغییر سلامتی به الله سبحانه و تعالی پناه برده است؛ زیرا اگر الله متعال او را برای عافیتش اختصاص دهد، در واقع خیر هر دو جهان را به دست آورده است، اما اگر از آن روی گرداند، به شر هر دو جهان مبتلا می شود، زیرا در عافیت، صلاح دین و دنیا می باشد.
ترجمه: انگلیسی اردو اسپانوی اندونزیایی بنگالی فرانسوی ترکی روسی بوسنیایی سنهالی هندی چینایی فارسی ویتنامی تاگالوگ کردی هاوسا پرتگالی مالایالام تلگو سواحیلی تامیلی تايلندی آلمانی پشتو آسامی سویدی امحاری هلندی گوجراتی قرغزی نیپالی صربستانی کينیارواندایی رومانی مجارستانی الموري مالاگاسی اورومویی کانارایی الولوف اوکراینی الجورجية المقدونية الماراثية
مشاهدۀ ترجمه ها