Hadis: Rasulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle derdi: "Ey Allah'ım! Nimetinin zevâlinden, âfiyetin gidip de yerini hastalıklara bırakmasından, ansızın gelen azabından ve öfkene sebep olan her şeyden sana sığınırım."

عن عبد الله بن عمر- رضي الله عنهما- قال: كان رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول: «اللَّهُمَّ إنِّي أَعوذُ بك مِنْ زوالِ نعمتِكَ، وتحوُّلِ عافيتِكَ، وفُجاءةِ نقْمتِكَ، وجَميعِ سَخَطِكَ».
[صحيح] - [رواه مسلم]

Abdullah b. Ömer –radıyallahu anhuma-’dan merfû olarak rivayet edildiğine göre şöyle dedi: "Rasûlullah –sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle dua ederdi: Rasulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle derdi: "Ey Allahım! Nimetinin zevâlinden, âfiyetin gidip de yerini hastalıklara bırakmasından, ansızın gelen azabından ve öfkene sebep olan her şeyden sana sığınırım."
[Sahih Hadis] - [Müslim rivayet etmiştir]

Şerh

Bu dua yüce bir duadır. Allah Rasulü -sallallahu aleyhi ve sellem- bu duada şöyle demiştir: “Allah'ım! Nimetinin zevalinden” yani; karşılığı olmadan nimetlerin gitmesinden sana sığınıyor ve iltica ediyorum. “Afiyetinin dönüşmesinden” vermiş olduğun afiyetin hastalığa, fakirliğe ya da başka bir şeye intikal etmesinden sana sığınırım. O, Allah Teâlâ’dan dünya ve ahiretin bütün zorluklarından selamette olmayı istemiştir. “Ansızın gelen azabından ve gazabına sebep olacak şeylerden” yani karşılığını ceza olarak vermenden, ansızın gelen azabından da sana sığınırım. Duayı Allah Azze ve Celleyi öfkelendirecek ve kızdıracak bütün şeylerden O’na sığınarak bitirmiştir.