ਮੇਰੇ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ (ਕੋਈ ਹुकਮ ਦੇ ਕੇ) ਨਾਂ ਰੋਕਾਂ। ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਹਲਾਕਤ (ਤਬਾਹੀ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੇਕਾਰ ਸਵਾਲਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਨਬੀਆਂ ਨਾਲ ਹਲਾਲ ਸਪਸ਼ਟ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰਾਮ ਵੀ ਸਪਸ਼ਟ ਹੈ, ਨਾਹੀਂ ਨੁਕਸਾਨ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ। ਜਿਸਨੇ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ, ਅੱਲਾਹ ਉਸਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਏਗਾ। ਅਤੇ ਜਿਸਨੇ ਦੂਜੇ ਲਈ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਖੜੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਅੱਲਾਹ ਉਸ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾ ਦੇਗਾ। ਉਹ ਚੀਜ਼ ਛੱਡ ਦੇ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਵਿੱਚ ਪਾਏ, ਅਤੇ ਉਸ ਵਲ ਮੁੜ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਵਿੱਚ ਨਾ ਪਾਏ। ਕਿਉਂਕਿ ਸੱਚਾਈ ਚੈਨ ਅਤੇ ਇਤਮੀਨਾਨ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਦਕਿ ਝੂਠ ਸ਼ੱਕ ਅਤੇ ਬੇਚੈਨੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅੱਲਾਹ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀਆਂ ਛੂਟਾਂ (ਰੁਖ਼ਸਤਾਂ) ਨੂੰ ਲਿਆ ਜਾਵੇ, ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ਾਂ (ਅਜ਼ਾਇਮ) 'ਤੇ ਅਮਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। **ਪੰਜਾਬੀ ਅਨੁਵਾਦ:** ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੈਸ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਸ਼ੱਕ ਹੋਵੇ ਕਿ ਕੀ ਗੈਸ ਨਿਕਲੀ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮਸਜਿਦ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਤਦ ਤੱਕ ਨਾ ਨਿਕਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਜਦ ਤੱਕ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਰਤ ਜਾਂ ਬੂ ਨਾ ਆਵੇ।