حديث: لاَ يَنْظُرُ اللَّهُ إِلَى مَنْ جَرَّ ثَوْبَهُ خُيَلاَءَ». «الله متعال به کسی نگاه نمی کند که از روی تکبر لباسش را بر زمين بکشاند

عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«لاَ يَنْظُرُ اللَّهُ إِلَى مَنْ جَرَّ ثَوْبَهُ خُيَلاَءَ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 5783]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از ابن عمر رضی الله عنهما روايت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند:
«لاَ يَنْظُرُ اللَّهُ إِلَى مَنْ جَرَّ ثَوْبَهُ خُيَلاَءَ». «الله متعال به کسی نگاه نمی کند که از روی تکبر لباسش را بر زمين بکشاند».
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح بخاری - 5783]

توضیح

پیامبر صلی الله علیه وسلم هشدار می دهد برای کسی که از روی تکبر و برتر دیدن خود از دیگران، لباس و یا شلوارش را که از بجلک ها پایین است بر زمین می کشد، و هر این کار را بکند مستحق وعید شدیدی می شود بگونۀ که الله متعال از او روی گردانده و با نظر رحمت به او نگاه نمی کند.

از فوائد حدیث

1. لباس شامل هر آنچه که پایین بدن را می پوشاند می شود، از قبیل شلوار، لباس و ازار.
2. نهی از اسبال مخصوص مردان است، نووی می گوید: علما بر جواز اسبال برای زنان اتفاق نظر دارند، و از پیامبر صلی الله علیه وسلم به طور صحیح نقل شده است که برای زنان اجازه داده است تا دنبالۀ لباس های شان یک گز پایین باشد.
3. ابن باز می گوید: اسبال بر اساس عموم احادیث حرام و ممنوع است، اما مجازات آن متفاوت است و لازم نیست باهم مساوی باشد، زیرا کسی که قصد خودنمایی داشته باشد، با کسی که قصد آن را نداشته یکسان نیست.
4. ابن باز می گوید: زن عورت است، پس ایرادی ندارد که یک وجب آن را رها (شُل) کند، و اگر یک وجب کافی نباشد آن را از پاشنه یک گز رها (شُل) کند.
5. قاضی می گوید: علما گفته اند: به طور عموم هر چه از قدر ضرورت و معمول در طول و گشادگی بیشتر باشد مکروه است، و الله داناتر است.
6. نووی می گوید: اندازۀ مستحب که گوشۀ پیراهن و شلوار تا آنجا پایین می شود نصف هر دو ساق است، و اگر در میان ساق و مچ پا باشد اشکال ندارد، اما اگر پایین تر از آن باشد در دوزخ است، پس مستحب نصف ساق پاها است، و حلال بدون کراهیت آنچه هست که تا مچ پا باشد، پس آنچه از مچ پا پایین باشد ممنوع است.
7. ابن عثیمین در قول وی صلی الله علیه وسلم (لا ينظر الله إليه) می گوید: یعنی با نظر رحمت و رأفت به او نمی نگرد، و مراد از آن: نظر عام نیست؛ زیرا چیزی بر الله متعال پوشیده نیست و چیزی از نظر او دور نمی ماند، بلکه مراد از نظر رحمت و رأفت است.