عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضيَ اللهُ عنهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
«لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي النِّدَاءِ وَالصَّفِّ الْأَوَّلِ ثُمَّ لَمْ يَجِدُوا إِلَّا أَنْ يَسْتَهِمُوا عَلَيْهِ لَاسْتَهَمُوا، وَلَوْ يَعْلَمُونَ مَا فِي التَّهْجِيرِ لَاسْتَبَقُوا إِلَيْهِ، وَلَوْ يَعْلَمُونَ مَا فِي الْعَتَمَةِ وَالصُّبْحِ لَأَتَوْهُمَا وَلَوْ حَبْوًا».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 437]
المزيــد ...
ਅਬੂ ਹੁਰੇਰਾ ਰਜ਼ੀਅੱਲਾਹੁ ਅਨਹੁ ਤੋਂ ਰਿਵਾਇਤ ਹੈ ਕਿ ਰਸੂਲ ਅੱਲਾਹ ﷺ ਨੇ ਫਰਮਾਇਆ:
«ਜੇ ਲੋਕ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਅਜ਼ਾਨ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਸਫ਼ ਵਿੱਚ ਕੀ ਫਜ਼ਿਲਤ ਹੈ, ਫਿਰ ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣਾ ਬਾਕੀ ਰਹਿੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਯਕੀਨਨ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦੇ। ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਤਹਜੀਰ (ਰਾਤ ਦੇ ਅੰਤ ਦੀ ਨਮਾਜ਼) ਵਿੱਚ ਕੀ ਫਜ਼ਿਲਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਇਸ ਲਈ ਦੌੜਦੇ। ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਅੰਧੇਰਾ ਅਤੇ ਸਵੇਰੇ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕੀ ਫਜ਼ਿਲਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਯਕੀਨਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਰੇਂਗ ਕੇ ਵੀ ਪਹੁੰਚਦੇ।»
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم - 437]
ਨਬੀ ਕਰੀਮ ﷺ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜੇ ਲੋਕ ਜਾਣ ਲੈਂਦੇ ਕਿ ਅਜ਼ਾਨ ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਕਿਹੜੀ ਫ਼ਜ਼ੀਲਤ, ਭਲਾਈ ਅਤੇ ਬਰਕਤ ਹੈ, ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਹੋਣ ਦਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰਸਤਾ ਨਾ ਮਿਲਦਾ ਬਸ ਇਹੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਚਿੱਠੀਆਂ ਪਾ ਕੇ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰਨ ਕਿ ਕੌਣ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਚਿੱਠੀਆਂ ਪਾਂਦੇ। ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਜਾਣ ਲੈਂਦੇ ਕਿ ਨਮਾਜ਼ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਵੇਲੇ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੀ ਭਲਾਈ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਵੱਲ ਦੌੜ ਪੈਂਦੇ। ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਜਾਣ ਲੈਂਦੇ ਕਿ ਇਸ਼ਾ ਅਤੇ ਫ਼ਜਰ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਸਵਾਬ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਉਣਾ ਆਸਾਨ ਲੱਗਦਾ, ਚਾਹੇ ਘੁੱਟਣਾਂ ਉੱਤੇ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਰੇਂਗਣਾ ਪਏ ਜਿਵੇਂ ਬੱਚਾ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਵੇਲੇ ਵਿੱਚ ਤੁਰਦਾ ਹੈ।