عَنْ أَنَسٍ رَضيَ اللهُ عنه قَالَ:
كَانَتْ عَامَّةُ وَصِيَّةِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حِينَ حَضَرَهُ الْمَوْتُ: «الصَّلَاةَ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ، الصَّلَاةَ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ»، حَتَّى جَعَلَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُغَرْغِرُ بِهَا صَدْرُهُ، وَمَا يَكَادُ يُفِيضُ بِهَا لِسَانُهُ.
[صحيح] - [رواه النسائي في السنن الكبرى وابن ماجه] - [مسند أحمد: 12169]
المزيــد ...
अनसच्या अधिकारावर, अल्लाह त्याच्यावर प्रसन्न होऊ, तो म्हणाला:
रसूलुल्लाह ﷺ ची सामान्य वासियत अशी होती जेव्हा त्यांचा मृत्यू जवळ आला होता:
" नमाज पाळा आणि जे तुमच्या ताब्यात आहेत (उदा. तुमचे गुलाम किंवा सेवक) त्यांच्याशी चांगले वागा, नमाज आणि जे तुमच्या ताब्यात आहेत."
ही गोष्ट ते इतक्या जोरात आणि वारंवार सांगत होते की ते आपल्या छातीत ह्या शब्दांना पुन्हा पुन्हा म्हणत राहत, आणि त्यांची भाषा जवळजवळ बाहेर येत असे.
[صحيح] - [رواه النسائي في السنن الكبرى وابن ماجه] - [مسند أحمد - 12169]
नबी ﷺ ने आपल्या उम्तीसाठी मृत्यूच्या वेळी सर्वात जास्त जो वासीयत दिली ती अशी होती:
"नमाज पाळा आणि तिचे पालन करा, तिच्याकडे दुर्लक्ष करू नका. तसेच जे तुमच्या ताब्यात आहे त्या गुलाम आणि नौकरांवरचे हक्क पूर्ण करा आणि त्यांच्याशी चांगले वागा."
ही गोष्ट ते वारंवार सांगत होते, इतके की त्यांचा घसा ह्या शब्दांनी भरून जात होता आणि त्यांची जीभ जवळजवळ ह्या शब्दांना उच्चारू शकत नव्हती.