ჰადისი: ალლაჰმა დაწყევლოს იუდეველები და ქრისტიანები! მათ თავიანთი წინასწარმეტყველების საფლავები მეჩეთებად გაიხადეს

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المؤْمنينَ رَضيَ اللهُ عنها قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي مَرَضِهِ الَّذِي لَمْ يَقُمْ مِنْهُ:
«لَعَنَ اللهُ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى، اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ» قَالَتْ: فَلَوْلَا ذَاكَ أُبْرِزَ قَبْرُهُ، غَيْرَ أَنَّهُ خُشِيَ أَنْ يُتَّخَذَ مَسْجِدًا.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 529]

აიშა, მორწმუნეთა დედა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) ამბობს: ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თავისი ავადმყოფობის დროს, რომლისგანაც აღარ გამოჯანმრთელებულა, თქვა:
«ალლაჰმა დაწყევლოს იუდეველები და ქრისტიანები! მათ თავიანთი წინასწარმეტყველების საფლავები მეჩეთებად გაიხადეს» აიშა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) ამბობს: "ეს რომ არ ყოფილიყო, მისი (მოციქულის) საფლავი ყველასთვის გამორჩეულ ადგილზე განთავსდებოდა, მაგრამ შეშინდნენ, რომ ისიც მეჩეთად არ ექციათ».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ მუსლიმ - 529]

განმარტება

მორწმუნეთა დედა, აიშა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) გვამცნობს, რომ მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თავისი მძიმე ავადმყოფობის დროს, რომელშიც გარდაიცვალა, თქვა: ალლაჰმა დაწყევლოს იუდეველები და ქრისტიანები და განაშოროს ისინი თავისი წყალობიდან! ეს იმიტომ, რომ მათ თავიანთი წინასწარმეტყველების საფლავები მეჩეთებად აქციეს – ანუ მათი საფლავების ზედაპირზე შენობებს აგებდნენ, მათთან ან მათკენ მიმართვით ლოცულობდნენ. შემდეგ აიშა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) ამბობს: რომ არა ეს აკრძალვა და გაფრთხილება მოციქულის მხრიდან, და ასევე, თუ საჰაბებს არ ექნებოდათ შიში, რომ მის საფლავთან იგივენაირად მოიქცეოდნენ, როგორც იუდეველები და ქრისტიანები მოექცნენ თავიანთი წინასწარმეტყველების საფლავებს, მაშინ შუამავლის საფლავი (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ყველასთვის გახსნილი და აშკარა იქნებოდა.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. ეს მისი უკანასკნელი ანდერძებიდან ერთ-ერთია, რაც მიუთითებს მის დიდ მნიშვნელობასა და ყურადღების საჭიროებაზე.
2. მკაცრი აკრძალვა და კატეგორიული დაუშვებულობა საფლავების მეჩეთებად ქცევის შესახებ, და მიზანმიმართული ლოცვა მათთან, გარდა ჯანაზა ნამაზისა. ეს ყველაფერი წამოწყებაა გარდაცვლილის გაღმერთებისკენ, მის საფლავთან ტრიალის, მისი კუთხეების შეხებისა და მისი სახელის მოხმობისკენ, რაც მრავალღმერთიანობა და მისი საშუალებებია.
3. ალლაჰის მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) განსაკუთრებულ ყურადღებას და მზრუნველობას იჩენდა ერთღმერთიანობის მიმართ და მისი შიში საფლავების გადაჭარბებული პატივისცემისგან იმით იყო გამოწვეული, რომ ეს მრავალღმერთიანობისკენ მიმავალი გზა იყო.
4. უზენაესმა ალლაჰმა დაიცავა თავისი მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას), რომ მისი საფლავი არ გამხდარიყო მრავალღმერთიანობის ადგილი. ის შთააგონა მის თანმხლებთ (საჰაბებს) და მათ შემდეგ მოსულებს, რომ მისი საფლავი დაცული ყოფილიყო და არ გამხდარიყო საჯაროდ გამოკვეთილი ადგილი.
5. საჰაბებმა (ალლაჰი იყოს მათით კმაყოფილი) შეასრულეს მოციქულ (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) ანდერძი და გამოიჩინეს უდიდესი მზრუნველობა თაჰვიდის (ალლაჰის ერთობის) დაცვის საქმეში.
6. აკრძალვა იუდეველებზე და ქრისტიანებზე მიბაძვის შესახებ, და იმაზე მითითება, რომ საფლავებზე შენობების აგება მათი გზის ნაწილია.
7. საფლავების სალოცავებად ქცევა მოიცავს მათთან ან მათკენ ლოცვას, თუნდაც უშუალოდ მეჩეთი არ იყოს აშენებული.