ჰადისი: მარხული ადამიანი დავიწყებით თუ მიირთმევს ან დალევს, მან მარხვა გააგრძელოს, რადგან ჭეშმარიტად, მას ალლაჰმა აჭამა და დაალევინა

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«مَنْ نَسِيَ وَهُوَ صَائِمٌ، فَأَكَلَ أَوْ شَرِبَ، فَلْيُتِمَّ صَوْمَهُ، فَإِنَّمَا أَطْعَمَهُ اللهُ وَسَقَاهُ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 1155]

აბუ ჰურაირა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) გადმოსცემს რომ, ალლაჰის შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თქვა:
«მარხული ადამიანი დავიწყებით თუ მიირთმევს ან დალევს, მან მარხვა გააგრძელოს, რადგან ჭეშმარიტად, მას ალლაჰმა აჭამა და დაალევინა».
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ მუსლიმ - 1155]

განმარტება

შუამავალმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) განმარტა, რომ თუ ვინმე შეჭამს ან წყალს დალევს დავიწყებით, სავალდებულო ან ნებაყოფილობითი მარხვის დროს, მან დაასრულოს მარხვა და არ შეწყვიტოს; რადგან მას მარხვის შეწყვეტა არ განუზრახავს, არამედ, ეს არის წყალობა ალლაჰისა, რომელიც მას მიეცა, დააპურა და დაარწყულა ის.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. ვინც დავიწყებით შეჭამს ან დალევს მისი მარხვა მიღებულია.
2. ვინც დავიწყებით დალია ან შეჭამა, მას ცოდვა არ დაეწერება; რადგან მას ეს მისი არჩევანით არ გაუკეთებია.
3. ალლაჰის ლმობიერება და გამარტივება მისი მსახურთათვის, მოუხსნა მათ სირთულეები და შეცდომები.
4. მარხული ადამიანის მარხვა არ მოიშლება არცერთი მარხვისმომშლელი ფაქტორით, გარდა თუ სამი პირობა არ იქნება შესრულებული: პირველი: ამის შესახებ უნდა იცოდეს, თუ მან არ იცის არ მოიშლება. მეორე: უნდა ახსოვდეს, თუ დაავიწყდა (არ ახსოვს) მაშინ მისი მარხვა სწორია, ანაზღაურება არ სჭირდება. მესამე: მისი ნებით უნდა აკეთებდეს, იძულებული არ უნდა იყოს, ანუ მარხვის მომშლელი თავის არჩევანით უნდა მიიღოს.