بروز رسانی: هرکس روزه داشت و از روی فراموشی چیزی خورد یا نوشید، روزه اش را کامل کند که الله به او آب و غذا داده است.

عن أبي هريرة رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم قال: «مَنْ نَسِيَ وَهُوَ صَائِمٌ فأَكل أو شَرِب، فَلْيُتِمَّ صَوْمَهُ، فَإِنَّمَا أَطْعَمَهُ الله وَسَقَاهُ».
[صحيح] - [متفق عليه]

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ نَسِيَ وَهُوَ صَائِمٌ فأَكل أو شَرِب، فَلْيُتِمَّ صَوْمَهُ، فَإِنَّمَا أَطْعَمَهُ الله وَسَقَاهُ»: «هرکس روزه داشت و از روی فراموشی چیزی خورد یا نوشید، روزه اش را کامل کند که الله به او آب و غذا داده است».
صحیح است - متفق علیه

شرح

مبنای شریعت اسلامی سهولت و آسانی و تکلیف به اندازه ی توان و عدم مواخذه به سبب مواردی است که خارج از توان یا اختیار است. یکی از مصادیق آن این است که هرکس در رمضان یا اوقات دیگر روزه داشته باشد، اگر از روی فراموشی چیزی بخورد یا بنوشد یا عملی را انجام دهد که در حالت عادی سبب ابطال روزه می گردد، باید روزه اش را کامل کند و روزه اش درست می باشد. چون عملی که در فراموشی از وی سر زده، هرچند از مبطلات روزه باشد، به اختیار وی نبوده است. بنابراین آنچه روزه دار از روی فراموشی انجام دهد، خللی در روزه اش ایجاد نمی کند و اثری در آن ندارد، بلکه از جانب الله بوده و الله متعال او را آب و غذا داده است.