Hadith: “ជនណាភ្លេចខ្លួនខណៈពេលគេកំពុងបួស ហើយបានបរិភោគអាហារ ឬផឹក ចូរឱ្យគេបន្តការបួសរបស់ខ្លួន។ តាមពិត អល់ឡោះទេជាអ្នកផ្ដល់អាហារ និងទឹកដល់រូបគេ”។

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«مَنْ نَسِيَ وَهُوَ صَائِمٌ، فَأَكَلَ أَوْ شَرِبَ، فَلْيُتِمَّ صَوْمَهُ، فَإِنَّمَا أَطْعَمَهُ اللهُ وَسَقَاهُ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 1155]

អំពី អាពូហ៊ូរ៉យរ៉ោះ رضي الله عنه បាននិយាយថា៖ រ៉ស៊ូលុលឡោះ ﷺ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖
“ជនណាភ្លេចខ្លួនខណៈពេលគេកំពុងបួស ហើយបានបរិភោគអាហារ ឬផឹក ចូរឱ្យគេបន្តការបួសរបស់ខ្លួន។ តាមពិត អល់ឡោះទេជាអ្នកផ្ដល់អាហារ និងទឹកដល់រូបគេ”។
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم - 1155]

Explanation

ណាពី ﷺ លោកបានបញ្ជាក់ថា ជាការពិតណាស់ ជនណាដែលបរិភោគអាហារ ឬផឹកដោយភ្លេច ខណៈពេលរូបគេកំពុងបួសកាតព្វកិច្ច(បួសហ្វើរទូ) ឬបួសស្ម័គ្រចិត្ត(បួសស៊ូណិត) ចូរឱ្យគេបន្តការបួសរបស់ខ្លួន និងមិនត្រូវស្រាយបួសឡើយ ព្រោះគេមិនមានចេតនាស្រាយបួសនោះទេ។ តាមពិត វាគឺជាលាភសក្ការៈដែលអល់ឡោះជាម្ចាស់ប្រទានដល់រូបគេ និងឲ្យរូបគេបានបរិភោគ និងផឹកប៉ុណ្ណោះ។

Benefits from the Hadith

1. អ្នកដែលបរិភោគ ឬផឹកដោយភ្លេចខ្លួន ការបួសនោះ គឺមិនខូចឡើយ។
2. អ្នកដែលបរិភោគ ឬផឹកដោយភ្លេចខ្លួនមិនមានបាបកម្មនោះទេ ព្រោះវាមិនមែនជាជម្រើសរបស់គេឡើយ។
3. បង្ហាញពីភាពទន់ភ្លន់របស់អល់ឡោះជាម្ចាស់ចំពោះខ្ញុំបម្រើទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ និងការផ្តល់ភាពងាយស្រួលដល់ពួកគេ ព្រមទាំងដកចេញនូវការលំបាក និងភាពចង្អៀតចង្អល់ពីពួកគេ។
4. ប្រសិនបើអ្នកបួសប្រព្រឹត្តនូវប្រការណាមួយដែលនាំឱ្យខូចបួស ការបួសនោះនឹងមិនខូច ឬដាច់ឡើយ លុះត្រាតែមានបីលក្ខខណ្ឌ៖ ទីមួយ. គេដឹងថា ប្រការនោះជាប្រការដែលនាំឲ្យខូចបួស៖ ប្រសិនបើគេមិនដឹងទេនោះ គឺមិនដាច់បួសឡើយ។ ទីពីរ. មានចេតនា៖ ដូចនេះ ប្រសិនបើគេភ្លេច ការបួសរបស់គេ គឺត្រឹមត្រូវ ហើយមិនតម្រូវឲ្យបួសសងឡើយ។ ទីបី៖ មានជម្រើស មិនមែនត្រូវបានគេបង្ខិតបង្ខំ៖ ដោយរូបគេប្រព្រឹត្តនូវប្រការដែលនាំឱ្យខូចបួសដោយជម្រើសរបស់គេផ្ទាល់។