«أَلَا أَدُلُّكُمْ عَلَى مَا يَمْحُو اللهُ بِهِ الْخَطَايَا، وَيَرْفَعُ بِهِ الدَّرَجَاتِ؟» قَالُوا بَلَى يَا رَسُولَ اللهِ قَالَ: «إِسْبَاغُ الْوُضُوءِ عَلَى الْمَكَارِهِ، وَكَثْرَةُ الْخُطَا إِلَى الْمَسَاجِدِ، وَانْتِظَارُ الصَّلَاةِ بَعْدَ الصَّلَاةِ، فَذَلِكُمُ الرِّبَاطُ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 251]
المزيــد ...
از ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ روایت است که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ فرمودند:
«أَلَا أَدُلُّكُمْ عَلَى مَا يَمْحُو اللهُ بِهِ الْخَطَايَا، وَيَرْفَعُ بِهِ الدَّرَجَاتِ؟»: «آیا شما را به آنچه الله به وسیلهی آن گناهان را پاک میکند و درجات را بالا میبرد، راهنمایی نکنم؟» گفتند: آری یا رسول الله، فرمود: «إِسْبَاغُ الْوُضُوءِ عَلَى الْمَكَارِهِ، وَكَثْرَةُ الْخُطَا إِلَى الْمَسَاجِدِ، وَانْتِظَارُ الصَّلَاةِ بَعْدَ الصَّلَاةِ، فَذَلِكُمُ الرِّبَاطُ»: «وضوی کامل در حال سختیها (سرما و گرما و شرایط نامناسب) و گامهای زیاد به سوی مساجد و انتظار نماز پس از نماز؛ و این همان مرزداری [و جهاد] است».
پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ از یارانش میپرسد که آیا میخواهند آنان را به اعمالی راهنمایی کند که سبب مغفرت گناهان و پاک شدن آن از دفتر ملائکه و بالا رفتن درجات در بهشت میشوند؟
صحابه ـ رضی الله عنهم ـ میگویند: آری، چنین میخواهیم. و رسول خدا میفرماید:
نخست: ادای کامل وضو در هنگام سختی و مشقت مانند سرما یا کمبود آب و درد بدن یا آب داغ.
دوم: گامهای زیاد به سوی مساجد که به سبب دوری از مسجد یا تکرار بسیار این کار حاصل میشود.
سوم: انتظار وقت نماز و وابستگی قلبی به آن؛ و آماده بودن برای نماز و نشستن برای نماز در مسجد به انتظار جماعت؛ و چون آن نماز را به جا آورد، به انتظار نماز دیگر باشد.
سپس پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ بیان میکند که این امور، همان مرزداری حقیقی است؛ زیرا راههای نفوذ شیطان به نفس انسان را میبندد و هوای نفس را مقهور میسازد و آن را از پذیرش وسوسهها باز میدارد و اینگونه حزب الله، سربازان شیطان را شکست میدهند؛ و این همان جهاد اکبر است که به منزلت مرزداری و حفاظت از مرزها در برابر دشمن است.
كررت كلمة "e;الرباط"e; وعرفت ب(ال) التعريف؛ ذلك تعظيمٌ لشأن هذه الأعمال.تعليق الوعلان: قوله: فذلكم الرباط كررها في بعض الروايات كما في صحيح مسلم، وكما في بعض السنن، في بعض الروايات كررها مرتين، وفي بعضها ثلاثاً، وهنا ذكرها واحدة، والتكرار لا شك أنه يفيد التأكيد. فيحتاج التأكد من مسؤول الحديث، فإن ذكرها مكررة فتبقى الفائدة، وإلا تحذف