عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«أَيُّهَا النَّاسُ، إِنَّ اللهَ طَيِّبٌ لَا يَقْبَلُ إِلَّا طَيِّبًا، وَإِنَّ اللهَ أَمَرَ الْمُؤْمِنِينَ بِمَا أَمَرَ بِهِ الْمُرْسَلِينَ، فَقَالَ: {يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا، إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ} [المؤمنون: 51] وَقَالَ: {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ} [البقرة: 172] ثُمَّ ذَكَرَ الرَّجُلَ يُطِيلُ السَّفَرَ أَشْعَثَ أَغْبَرَ، يَمُدُّ يَدَيْهِ إِلَى السَّمَاءِ: يَا رَبِّ، يَا رَبِّ، وَمَطْعَمُهُ حَرَامٌ، وَمَشْرَبُهُ حَرَامٌ، وَمَلْبَسُهُ حَرَامٌ، وَغُذِيَ بِالْحَرَامِ، فَأَنَّى يُسْتَجَابُ لِذَلِكَ؟».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 1015]
المزيــد ...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«أَيُّهَا النَّاسُ، إِنَّ اللهَ طَيِّبٌ لا يَقْبَلُ إِلا طَيِّبًا، وَإِنَّ اللهَ أَمَرَ الْمُؤْمِنِينَ بِمَا أَمَرَ بِهِ الْمُرْسَلِينَ، فَقَالَ: «يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ» وَقَالَ: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ» ثُمَّ ذَكَرَ الرَّجُلَ يُطِيلُ السَّفَرَ أَشْعَثَ أَغْبَرَ، يَمُدُّ يَدَيْهِ إِلَى السَّمَاءِ، يَا رَبِّ، يَا رَبِّ، وَمَطْعَمُهُ حَرَامٌ، وَمَشْرَبُهُ حَرَامٌ، وَمَلْبَسُهُ حَرَامٌ، وَغُذِيَ بِالْحَرَامِ، فَأَنَّى يُسْتَجَابُ لِذَلِكَ؟». «ای مردم، الله متعال پاک است و فقط پاکيزه را می پذيرد، الله به مؤمنان همان دستوری را داده که به پيامبران داده است؛ چنانکه می فرمايد: «يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ» [مومنون: 51] «(دستور داديم:) ای پيامبران، از نعمت های پاکی که نصيب تان کرده ايم، بخوريد و کارهای شايسته انجام دهيد؛ همانا من به کردارتان دانا هستم». و می فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ» [بقره: 172] «ای کسانی که ایمان آورده اید، از چیزهای پاکیزه ای که روزیِ شما کرده ایم بخورید». سپس درباره ی شخصی سخن گفتند که سفری طولانی کرده و ژوليده موی و غبارآلود است؛ دستانش را به سوی آسمان بلند می کند و می گويد: پروردگارا، پروردگارا؛ درحالی که آب و غذا و لباسش (از مال) حرام بوده و با حرام تغذيه شده است؛ چگونه دعای چنين شخصی پذيرفته می شود؟».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 1015]
پیامبر صلی الله علیه وسلم به ما خبر می هد که الله متعال پاکیزه و مقدس است، و از هر کاستی و نقص و عیب منزه است، و به کمالات متصف است، از اعمال و اقوال و اعتقادات جز آنچه پاکیزه بوده و خالص برای الله متعال بوده و موافق دستور پیامبر صلی الله علیه وسلم باشد را نمی پذیرد، و نباید به الله متعال جز به این وسیله تقرب جوید، و از بزرگترین چیزی که با عمل نیک برای مؤمن حاصل می شود، طعام پاک است، و باید از مال حلال باشد، و به این ترتیب کار او پاکیزه خواهد شد، لذا الله متعال الله به مؤمنان همان دستوری را داده است که برای پيامبران از خوردن حلال و انجام کارهای نیک داده است، چنانچه فرموده است: {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ}
«ای کسانی که ایمان آورده اید، از چیزهای پاکیزه ای که روزیِ شما کرده ایم بخورید».
سپس وی صلی الله علیه وسلم از خوردن حرام هشدار می دهد که عمل را تباه می کند و مانع قبولی آن می شود، هر چند اسباب ظاهری برای قبولی را بخرچ دهد، منجمله:
اول: طولانی شدن سفر به منظور طاعات از قبیل حج، جهاد، حفظ صلۀ رحمی و غیره.
دوم: غیر منظم بودن موها به خاطر شانه نشدن، تغیر رنگ خودش و رنگ لباسش به اثر خاک آلودگی، و او درمانده است.
سوم: دستان خود را بسوی آسمان بلند می کند.
چهارم: به الله متعال و نامهایش توسل و الحاح نموده و می گوید: ای پروردگار، ای پروردگار!
با وجود این اسباب استجابت دعا، دعای او شنیده نمی شود؛ زیرا خوردنی و نوشیدنی و پوشیدنی او حرام است، و از حرام تغذیه شده است، پس ممکن نیست به فردی با این خصوصیت را دارا باشد اجابت شود، پس چگونه اجابت خواهد شد؟!