عن أَبي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه:
أنه كَانَ يُكَبِّرُ فِي كُلِّ صَلَاةٍ مِنَ الْمَكْتُوبَةِ وَغَيْرِهَا، فِي رَمَضَانَ وَغَيْرِهِ، فَيُكَبِّرُ حِينَ يَقُومُ، ثُمَّ يُكَبِّرُ حِينَ يَرْكَعُ، ثُمَّ يَقُولُ: سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، ثُمَّ يَقُولُ: رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ، قَبْلَ أَنْ يَسْجُدَ، ثُمَّ يَقُولُ: اللهُ أَكْبَرُ حِينَ يَهْوِي سَاجِدًا، ثُمَّ يُكَبِّرُ حِينَ يَرْفَعُ رَأْسَهُ مِنَ السُّجُودِ، ثُمَّ يُكَبِّرُ حِينَ يَسْجُدُ، ثُمَّ يُكَبِّرُ حِينَ يَرْفَعُ رَأْسَهُ مِنَ السُّجُودِ، ثُمَّ يُكَبِّرُ حِينَ يَقُومُ مِنَ الْجُلُوسِ فِي الِاثْنَتَيْنِ، وَيَفْعَلُ ذَلِكَ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ، حَتَّى يَفْرُغَ مِنَ الصَّلَاةِ، ثُمَّ يَقُولُ حِينَ يَنْصَرِفُ: وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، إِنِّي لَأَقْرَبُكُمْ شَبَهًا بِصَلَاةِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، إِنْ كَانَتْ هَذِهِ لَصَلَاتَهُ حَتَّى فَارَقَ الدُّنْيَا.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 803]
المزيــد ...
अबू हुरैरा (अल्लाह प्रसन्न) यांच्याकडून असे वर्णन आहे:
तो प्रत्येक अनिवार्य प्रार्थनेत आणि इतर कोणत्याही वेळी, रमजानमध्ये आणि इतर वेळी “अल्लाहू अकबर” म्हणत असे, म्हणून जेव्हा तो उभा राहतो तेव्हा तो “अल्लाहू अकबर” म्हणायचा, मग तो जेव्हा वाकतो तेव्हा “अल्लाहू अकबर” म्हणत. तो म्हणेल: "जे लोक स्तुती करतात ते अल्लाह ऐकतो, मग तो म्हणतो: आमच्या प्रभु, तुझी सर्व स्तुती आहे, तो नतमस्तक होण्याआधी, तो म्हणतो: अल्लाह महान आहे, जेव्हा तो प्रणाम करतो तेव्हा तो म्हणतो: "अल्लाह अकबर” जेव्हा तो दंडवतातून डोके वर करतो तेव्हा तो “अल्लाहू अकबर” म्हणतो, मग तो जेव्हा तो दंडवत करतो तेव्हा तो “अल्लाहू अकबर” म्हणतो, मग तो जेव्हा बसून उठतो तेव्हा “अल्लाहू अकबर” म्हणतो. , आणि तो प्रार्थना पूर्ण करेपर्यंत प्रत्येक रकात हे करतो, मग तो पूर्ण झाल्यावर म्हणतो: त्याच्या हाताने जो माझा आत्मा आहे, मी अल्लाहच्या मेसेंजरच्या प्रार्थनेशी सर्वात जवळचा साम्य आहे, अल्लाह असो. त्याला आशीर्वाद द्या आणि त्याला शांती द्या, जर त्याने हे जग सोडेपर्यंत हीच त्याची प्रार्थना होती.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 803]
अबू हुरैरा, अल्लाह त्याच्यावर प्रसन्न असू शकतो, पैगंबराच्या प्रार्थनेच्या वर्णनाचा एक भाग सांगतो, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल आणि तो सांगतो की जेव्हा तो प्रार्थना करण्यासाठी उभा राहिला तेव्हा तो “अल्लाहू अकबर” म्हणत असे. तो सुरुवातीची तकबीर म्हणायचा, मग जेव्हा तो रुमालाला जायचा, जेव्हा त्याने सजदा केला तेव्हा जेव्हा त्याने आपले डोके उभे केले आणि जेव्हा त्याने आपले डोके वर केले तेव्हा तो “अल्लाहू अकबर” म्हणत. आणि जेव्हा तो तीन किंवा चार भागांच्या प्रार्थनेत पहिल्या तशाहुदसाठी बसल्यानंतर पहिल्या दोन रकातांपासून उठतो, तेव्हा तो पूर्ण नमाज पूर्ण होईपर्यंत असे करतो आणि जेव्हा तो उठतो तेव्हा म्हणत असे. नतमस्तक होण्यापासून परत: जो कोणी त्याची स्तुती करतो तो देव ऐकतो, मग तो उभा असताना म्हणतो: आमच्या प्रभु, तुझी स्तुती असो.
मग अबू हुरैराह जेव्हा प्रार्थना संपवतो तेव्हा म्हणतो: ज्याच्या हातात माझा आत्मा आहे त्या व्यक्तीची शपथ, मी अल्लाहच्या मेसेंजरच्या प्रार्थनेशी सर्वात जवळचा साम्य आहे, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल, जर त्याच्या प्रार्थनेचे स्वरूप असे असेल. तो हे जग सोडून जाईपर्यंत.