Хадис: „Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, секогаш кога ќе беше ставен пред избор помеѓу две работи, ја одбираше полесната – сè додека во неа немаше грев. А ако во нешто имаше грев, тој најмногу се оддалечуваше од тоа

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ المُؤْمِنينَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا أَنَّهَا قَالَتْ:
مَا خُيِّرَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بَيْنَ أَمْرَيْنِ إِلَّا أَخَذَ أَيْسَرَهُمَا، مَا لَمْ يَكُنْ إِثْمًا، فَإِنْ كَانَ إِثْمًا كَانَ أَبْعَدَ النَّاسِ مِنْهُ، وَمَا انْتَقَمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِنَفْسِهِ إِلَّا أَنْ تُنْتَهَكَ حُرْمَةُ اللَّهِ، فَيَنْتَقِمَ لِلَّهِ بِهَا.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 3560]

Мајката на верниците, Аиша – Аллах нека е задоволен со неа – раскажува:
„Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, секогаш кога ќе беше ставен пред избор помеѓу две работи, ја одбираше полесната – сè додека во неа немаше грев. А ако во нешто имаше грев, тој најмногу се оддалечуваше од тоа. Никогаш не се одмаздил за нешто лично – освен кога ќе беше погазен некој Аллахов пропис, тогаш се одмаздуваше во името на Аллах.“
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 3560]

Објаснување

Мајката на верниците, Аиша – Аллах нека е задоволен со неа – пренесува дел од моралните одлики на Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем. Таа вели дека секогаш кога ќе се најдеше пред избор помеѓу две нешта, го одбираше полесното – сè додека тоа не беше грев. А ако беше грев, тогаш најмногу се оддалечуваше од него и го избираше потешкото. Исто така, Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, никогаш не се одмаздуваше за лична навреда. Напротив – простуваше и преминуваше преку неа. Но, кога ќе се погазеше нешто од Аллаховите граници, тогаш се одмаздуваше (според исламскиот верозакон) заради Аллах и најмногу се лутеше поради тоа.

من فوائد الحديث

1. Препорачливоста на одбирање полесна опција во работите, сè додека тоа не подразбира непокорност кон Аллах.
2. Исламот е вера на леснотија.
3. Пропишаноста на гневот заради Аллах.
4. Од одликите на Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, се благоста, трпението и цврстата посветеност на вистината во спроведувањето на Аллаховите прописи.
5. Ибн Хаџер рекол: „Во ова има поттик да се избегнува тешкото и да се задоволиме со полесното, без инсистирање на она што не е неопходно.“
6. Поттик на простување, освен кога станува збор за Аллаховите права.