หะดีษ: หากผู้ที่เดินผ่านหน้าผู้ที่ละหมาดอยู่ได้รู้ว่าบาปที่ประสบกับเขาคืออะไรเเล้วไซร้ เเน่นอนว่าการที่เขายืนอยู่กับที่เป็นเวลา 40 นั้นเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขามากยิ่งกว่าการไปเดินผ่านหน้าเขา(ผู้ละหมาด)เสียอีก

عَنْ بُسْرِ بْنِ سَعِيدٍ، أَنَّ زَيْدَ بْنَ خَالِدٍ الْجُهَنِيَّ رَضيَ اللهُ عنه، أَرْسَلَهُ إِلَى أَبِي جُهَيْمٍ رَضيَ اللهُ عنه، يَسْأَلُهُ مَاذَا سَمِعَ مِنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي الْمَارِّ بَيْنَ يَدَيِ الْمُصَلِّي؟ قَالَ أَبُو جُهَيْمٍ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ:
«لَوْ يَعْلَمُ الْمَارُّ بَيْنَ يَدَيِ الْمُصَلِّي مَاذَا عَلَيْهِ لَكَانَ أَنْ يَقِفَ أَرْبَعِينَ خَيْرًا لَهُ مِنْ أَنْ يَمُرَّ بَيْنَ يَدَيْهِ» قَالَ أَبُو النَّضْرِ: لَا أَدْرِي قَالَ: أَرْبَعِينَ يَوْمًا أَوْ شَهْرًا أَوْ سَنَةً؟
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح مسلم: 507]

จากบุซริ บิน ซะอีด แท้จริง ซัยด์ บิน คอลิด อัลญุฮะนีย์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ ได้ถูกส่งไปยังอบีญุฮัยม์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ โดยถามเขาว่า: ท่านได้ยินอะไรบ้างจากท่านเราะซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม เกี่ยวกับการเดินผ่านตัดหน้าของผู้ที่ทำการละหมาดอยู่? อบูญุฮัยม์ กล่าวว่า: ท่านเราะซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า:
"หากผู้ที่เดินผ่านหน้าผู้ที่ละหมาดอยู่ได้รู้ว่าบาปที่ประสบกับเขาคืออะไรเเล้วไซร้ เเน่นอนว่าการที่เขายืนอยู่กับที่เป็นเวลา 40 นั้นเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขามากยิ่งกว่าการไปเดินผ่านหน้าเขา(ผู้ละหมาด)เสียอีก อบู อัลนัดิ กล่าวว่า: ฉันไม่รู้ เขากล่าวว่า: สี่สิบวัน หรือเดือน หรือปี?
[เศาะฮีห์] - [รายงานโดย อัลบุคอรีย์ และมุสลิม] - [เศาะฮีห์มุสลิม - 507]

คำอธิบาย​

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม เตือนไม่ให้เดินผ่านหน้าผู้ที่กำลังละหมาดอยู่ ไม่ว่าจะเป็นการละหมาดภาคบังคับหรือภาคสมัครใจ และแท้จริง หากผู้ที่กระทำสิ่งนั้นโดยเจตนารู้ถึงบาปที่เขาจะต้องได้รับแล้วละก็ เขาคงไม่กล้าทำมันเลย เขาจะเลือกที่จะยืนสี่สิบ; เป็นการดีสำหรับเขามากกว่าที่จะผ่านหน้าของผู้ที่ละหมาด อบู อัลนัดริ ผู้รายงานหะดีษกล่าวว่า “ฉันไม่รู้ว่าเขากล่าวว่า: สี่สิบวัน หรือสี่สิบเดือน หรือสี่สิบปี”

บทเรียนที่ได้รับจากฮะดีษ

1. ห้ามมิให้เดินผ่านหน้าผู้ที่ละหมาด หากเขาไม่มีที่กั้นด้านหน้า หรือห้ามผ่านระหว่างผู้ที่ละหมาดกับที่กั้นนั้น หากเขามีที่กั้นอยู่
2. อิบนุ ฮาญาร์ กล่าวว่า: และมีความเห็นที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการกำหนดระยะห่างนั้น บ้างก็กล่าวว่า: หากผู้ใดเดินผ่านระหว่างเขากับบริเวณที่เขาก้มสุญูด, บ้างก็กล่าวว่า: หากมีผู้ใดเดินผ่านระหว่างเขากับระยะห่างประมาณสามศอก, และอีกความเห็นหนึ่งกล่าวว่า: ระหว่างเขากับระยะที่สามารถขว้างหินไปถึงได้
3. อัล-ซะยูฏีย์ กล่าวว่า: ความหมายของการผ่านคือ การที่เดินผ่านตัดหน้า โดยแนวขวาง แต่ถ้าเขาเดินนำหน้าเขาคนนั้น โดยมุ่งหน้าไปยังทิศทางกิบละฮ์ เขาก็จะไม่รวมอยู่ในการเตือนสำทับนี้
4. เป็นการดีกว่าสำหรับผู้ละหมาดที่จะไม่ทำการละหมาดบนเส้นทางที่ผู้คนใช้กัน และในสถานที่ที่พวกเขาต้องเดินผ่านไปมา เพื่อที่จะไม่ทำให้ละหมาดของเขานั้นนำไปสู่การไม่สมบูรณ์ และทำให้คนที่สัญจรไปมาทำบาป ดังนั้น จำเป็นที่เขาจะต้องเอาที่กั้น มากั้นระหว่างเขากับคนที่สัญจรไปมา
5. จากหะดีษนี้ทราบได้ว่า บาปที่เกิดจากการทำบาปในโลกอาคิเราะฮฺ (ปรโลก) แม้จะเป็นบาปเพียงเล็กน้อย ก็ยังถือว่ายิ่งใหญ่กว่าความลำบากใด ๆ ในดุนยา ไม่ว่าจะรุนแรงเพียงใดก็ตาม