حديث: به همراه رسول الله صلى الله عليه وسلم سحری خورديم، و سپس برای ادای نماز برخاستند، گفتم: ميان سحری و اذان چقدر فاصله بود؟ گفت: به اندازه ی خواندن پنجاه آيت

عَنْ زَيْدِ بْنِ ثَابِتٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ:
تَسَحَّرْنَا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ قَامَ إِلَى الصَّلاةِ، قُلْتُ: كَمْ كَانَ بَيْنَ الأَذَانِ وَالسَّحُورِ؟ قَالَ: قَدْرُ خَمْسِينَ آيَةً.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 1921]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از زید بن ثابت رضی الله عنه روایت است که می گوید:
به همراه رسول الله صلى الله عليه وسلم سحری خورديم، و سپس برای ادای نماز برخاستند، گفتم: ميان سحری و اذان چقدر فاصله بود؟ گفت: به اندازه ی خواندن پنجاه آيت.
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح بخاری - 1921]

توضیح

برخی از صحابه رضی الله عنهم همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم سحری خوردند، سپس وی صلی الله علیه برای نماز صبح برخاسته و آماده شدند. انس برای زید بن ثابت پرسید: فاصله ی میان اقامه ی نماز تا پایان سحری چقدر بود؟ زید رضی الله عنه گفت: به اندازه ی خواندن پنجاه آیۀ متوسط بوده است؛ آیات نه طولانی و نه کوتاه بود، و تلاوت نه سریع و نه آهسته بود.

از فوائد حدیث

1. افضلیت تأخیر سحری تا نزدیکی فجر؛ زیرا در صورت به تأخیر آن، نفع بدن بیشتر بوده و نفع آن برای او در روز بیشتر می باشد.
2. حرص صحابه در اجتماع با پیامبر صلی الله علیه وسلم تا از وی بیاموزند.
3. حسن معاشرت پیامبر صلی الله علیه وسلم با صحابه اش، چون با آنان غذا می خوردند.
4. وقت آغاز امساک همانا طلوع فجر است.
5. و قول او: "ميان سحری و اذان چقدر فاصله بود"، مراد میان سحری و اقامۀ نماز است، بنابر قول او در حدیث دیگری: «مدت پایان سحری و شروع نماز چقدر بود»، و احادیث یکدیگر را شرح و تفسیر می کنند.
6. المهلّب می گوید: این حدیث مشتمل بر تخمین اوقات با اعمال بدن است، و عرب ها در گذشته اوقات را با کارها تخمین می زدند چنانکه می گفتند: به مقدار دوشیدن گوسفند، و به مقدار ذبح شتر، پس زید بن ثابت رضی الله عنه آن را با تلاوت تخمین نمود؛ اشاره بر اینکه آن وقت وقت عبادت از طریق تلاوت بوده، و اگر آنها اوقات را بغیر از کار تخمین می زدند حتما می گفتند: بمقدار یک درجه، و یا ثُلث و خُمس یک ساعت.
7. ابن ابی جمره می گوید: وی صلی الله علیه وسلم، آنچه را که به امتش آسانتر بود انجام می داد؛ زیرا اگر سحری نمی نمودند آنان از وی پیروی می نمودند و برای بعضی از آنان مشکل و دشوار می بود، و اگر در نیمۀ شب سحری می نمودند برای بعضی از آنان که خواب بر آنان غلبه می نماید نیز دشوار می بود، و ممکن باعث ترک نماز صبح گردد و یا برای بیدار ماندن نیاز به مجاهدت می داشتند.