حديث: ای رسول الله: اگر کسی آمد می خواست (مال مرا - به زور - بگيرد)، چه کنم؟

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضيَ اللهُ عنه قَالَ:
جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ، أَرَأَيْتَ إِنْ جَاءَ رَجُلٌ يُرِيدُ أَخْذَ مَالِي؟ قَالَ: «فَلَا تُعْطِهِ مَالَكَ» قَالَ: أَرَأَيْتَ إِنْ قَاتَلَنِي؟ قَالَ: «قَاتِلْهُ» قَالَ: أَرَأَيْتَ إِنْ قَتَلَنِي؟ قَالَ: «فَأَنْتَ شَهِيدٌ»، قَالَ: أَرَأَيْتَ إِنْ قَتَلْتُهُ؟ قَالَ: «هُوَ فِي النَّارِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 140]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که می گوید:
مردی نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم آمد و گفت: ای رسول الله: اگر کسی آمد می خواست (مال مرا - به زور - بگيرد)، چه کنم؟ فرمود: «فَلا تُعْطِهِ مَالَكَ»: «مال خود را به او نده». پرسيد: اگر با من درگیر شد چه کنم؟ فرمود: «قَاتِلْهُ»: «با او درگیر شده و مقابله کن». عرض کرد: اگر مرا کُشت، چه؟ فرمود: «فَأنْتَ شَهِيدٌ»، «در اين صورت، تو شهيد هستی». پرسيد: اگر من او را بکشم، چه؟ فرمود: «هُوَ فِي النَّارِ»: «او در دوزخ است».
[صحیح] - [مسلم روایت کرده] - [صحیح مسلم - 140]

توضیح

مردی نزد پیامبر صلى الله عليه وسلم آمد و گفت: اگر کسی می خواست مال مرا - به زور - بگيرد، چه کنم؟ فرمود: تو مجبور نیستی که تسلیم او شده و مال خود را به او بدهی، گفت: اگر با من درگیر شد چه کنم؟ فرمود: برای تو جواز دارد تا با او درگیر شده و مقابله کنی، قال: عرض کرد: اگر مرا کُشت، چه؟ فرمود: تو شهید هستی، گفت: اگر من او را بکشم، چه؟ فرمود: او روز قیامت سزاوار عذاب و مجازات در جهنم است.

از فوائد حدیث

1. نووی می‌گوید: دفاع از حریم بدون اختلاف واجب است، و در دفاع از نفس توسط قتل در مذهب ما و مذهب دیگران اختلاف نظر وجود دارد، و دفاع از مال جایز است ولی واجب نیست.
2. حدیث گواه بر این است که علم مقدم بر عمل است، چنانکه این صحابی از رسول الله صلی الله علیه وسلم پرسید که قبل از عمل چه باید بکند.
3. مهاجم و یا مقاتل باید به تدریج با موعظه و کمک خواستن از دیگران دفع شود، قبل از این که با او درگیر شود، اگر شروع به مبارزه با او کرد، دغدغه اش دفع او باشد نه کشتن او.
4. خون، مال و ناموس مسلمان حرام است.
5. نووی می گوید: بدانید که شهدا سه قسم اند: یکی از آنان مقتولی است که در جنگ با کفار به سببی از اسباب کشته شده باشد، این نوع حکم شهید را در ثواب اخروی و در احکام دنیا دارد، و او غسل داده نمی شود و بر او نماز جنازه خوانده نمی شود. دومی در ثواب شهید است و احکام دنیوی ندارد، مانند کسی که از بهر بیماری شکم، ضربۀ چاقو، فرو ریزی ساختمان، و کسی که از بهر دفاع از مال و موارد دیگر که در احادیث صحیح ذکر گردیده بمیرد، شهید گفته می شوند، برای او غسل داده می شود و نماز جنازه بر او خوانده می شود، و در آخرت ثواب شهيد داده می شود، لازم نیست مانند ثواب نوع اولی باشد. و سومی کسی است که چشم به غنایم جنگ و امثال آن دوخته باشد و در جنگ با کفار کشته شود، در آثار آمده است که او را نمی توان شهید نامید، پس او در دنیا حکم شهید را دارد، برای او غسل داده نمی شود، و بر او نماز میت خوانده نمی شود، و برای او در آخرت ثواب کامل آنها داده نمی شود.