حديث: وی فرزند خردسالش را که هنوز غذا نمی‌خورد، نزد رسول الله (صلی الله علیه وسلم) آورد. رسول الله (صلی الله علیه وسلم) کودک را در آغوش خویش نشستاندند. [ناگهان] کودک بر لباس پیامبر ادرار کرد، آن حضرت صلی الله علیه وسلم آب طلبیدند و بر آن محل پاشیدند و آن را [به طور کامل] نشستند

عَنْ أُمِّ قَيْسٍ بِنْتِ مِحْصَنٍ رَضيَ اللهُ عنها:
أَنَّهَا أَتَتْ بِابْنٍ لَهَا صَغِيرٍ لَمْ يَأْكُلِ الطَّعَامَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَأَجْلَسَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي حَجْرِهِ، فَبَالَ عَلَى ثَوْبِهِ، فَدَعَا بِمَاءٍ، فَنَضَحَهُ وَلَمْ يَغْسِلْهُ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 223]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

ام قیس بنت محصن (رضی الله عنها) روایت می‌کند که:
وی فرزند خردسالش را که هنوز غذا نمی‌خورد، نزد رسول الله (صلی الله علیه وسلم) آورد. رسول الله (صلی الله علیه وسلم) کودک را در آغوش خویش نشستاندند. [ناگهان] کودک بر لباس پیامبر ادرار کرد، آن حضرت صلی الله علیه وسلم آب طلبیدند و بر آن محل پاشیدند و آن را [به طور کامل] نشستند.
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح بخاری - 223]

توضیح

ام قیس بنت محصن (رضی الله عنها) فرزند خردسالش را که به سبب خورد سالی هنوز به خوردن غذا آغاز نکرده بود، نزد پیامبر اکرم (صلی الله علیه وسلم) آورد، وی صلی الله علیه وسلم کودک را در آغوش خویش نشاندند، ناگاه طفل بر جامهٔ مبارک ایشان ادرار کرد، پیامبر (صلی الله علیه وسلم) آب طلبیدند و تنها بر محل نجاست پاشیدند، بی‌آنکه آن را بشویند.

از فوائد حدیث

1. اخلاق کریمانه و فروتنی شکوهمند پیامبر اکرم (صلی الله علیه وسلم).
2. مستحبّ بودن خوش‌همنشی، فروتنی و نرمی با خردسالان، و خوشدل کردن بزرگسالان با احترام به فرزندانشان و نشاندن آنان در آغوش، و نظایر اینها.
3. نجاست ادرار پسر بچه‌ای که هنوز به سبب میل نفسانی غذا نمی‌خورد.
4. عمل پیامبر (صلی الله علیه وسلم) «نَضْح» (پاشیدن آب) نامیده می‌شود و ویژه‌ی طفل پسر کوچکی است که هنوز به خوردن غذا آغاز نکرده است، اما دختر حتی اگر خردسال باشد، باید ادرارش شسته شود.
5. پاک کردن نجاست پسر بچه‌ای که تنها از شیر مادر تغذیه می‌کند، باید با شستشو انجام شود، همچون دیگر نجاسات.
6. در شستشو، امری افزون بر رساندن آب [نظیر مالیدن یا کف کردن] ضروری است.
7. شایسته است که در پاک کاری محل نجاست شتاب شود؛ برای تعجیل در پاکی از آلودگی و مبادا که فراموش گردد.