عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ يَوْمَ خَيْبَرَ:
«لَأُعْطِيَنَّ هَذِهِ الرَّايَةَ رَجُلًا يُحِبُّ اللهَ وَرَسُولَهُ، يَفْتَحُ اللهُ عَلَى يَدَيْهِ» قَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ: مَا أَحْبَبْتُ الْإِمَارَةَ إِلَّا يَوْمَئِذٍ، قَالَ فَتَسَاوَرْتُ لَهَا رَجَاءَ أَنْ أُدْعَى لَهَا، قَالَ فَدَعَا رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ، فَأَعْطَاهُ إِيَّاهَا، وَقَالَ: «امْشِ، وَلَا تَلْتَفِتْ، حَتَّى يَفْتَحَ اللهُ عَلَيْكَ» قَالَ فَسَارَ عَلِيٌّ شَيْئًا ثُمَّ وَقَفَ وَلَمْ يَلْتَفِتْ، فَصَرَخَ: يَا رَسُولَ اللهِ، عَلَى مَاذَا أُقَاتِلُ النَّاسَ؟ قَالَ: «قَاتِلْهُمْ حَتَّى يَشْهَدُوا أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ، فَإِذَا فَعَلُوا ذَلِكَ فَقَدْ مَنَعُوا مِنْكَ دِمَاءَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ، إِلَّا بِحَقِّهَا وَحِسَابُهُمْ عَلَى اللهِ».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2405]
المزيــد ...
अबू हुरैराहच्या अधिकारावर, अल्लाह त्याच्यावर प्रसन्न होऊ, की अल्लाहचे दूत, अल्लाह त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल, खैबरच्या दिवशी म्हणाले:
"मी हा ध्वज त्या व्यक्तीला देईन जो अल्लाह आणि त्याच्या मेसेंजरवर प्रेम करतो. अल्लाह त्याला विजय देईल " उमर (अल्लाह प्रसन्न) म्हणतात: हा एक दिवस वगळता, मी कधीही अमिरातीची इच्छा केली नाही. तो पुढे म्हणतो: मला त्यासाठी बोलावले जाईल या आशेने मी मान वर केली. तो पुढे म्हणतो: तथापि, अल्लाहचा मेसेंजर, शांतता त्याला अली बिन अबी तालिब म्हणतात, त्याला ध्वज दिला आणि म्हणाला: "जा, मागे वळून पाहू नका, जोपर्यंत अल्लाह तुम्हाला विजय मिळवून देत नाही." उमर (अल्लाह प्रसन्न) म्हणाले: अली काही अंतरावर गेला, नंतर थांबला, मागे वळून पाहिले नाही आणि मोठ्या आवाजात हाक मारली आणि म्हणाला: हे अल्लाहचे मेसेंजर! मी लोकांशी काय भांडू? तो म्हणाला: "अल्लाहशिवाय कोणीही देव नाही आणि मुहम्मद (स.) अल्लाहचे प्रेषित आहेत याची साक्ष देईपर्यंत त्यांच्याशी लढा. जर त्यांनी असे केले तर ते तुम्हाला त्यांचे प्राण आणि संपत्ती वाचवतील." होय, त्यांना कोणतेही अधिकार जोडले गेले असतील तर ती वेगळी बाब आहे. ते अल्लाहला जबाबदार असतील."
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 2405]
अल्लाहचे प्रेषित (शांतता आणि आशीर्वाद) यांनी साथीदारांना सांगितले की दुसऱ्या दिवशी मदिनाजवळील खैबर या शहराच्या ज्यूंवर मुस्लिमांचा विजय होईल. हा विजय एका व्यक्तीच्या हातून होईल, ज्याला तुम्ही ध्वज द्याल, जो सैन्याचे प्रतीक आहे, या व्यक्तीचा एक गुणधर्म असा असेल की तो अल्लाह आणि त्याचा मेसेंजर आणि अल्लाह आणि त्याचा मेसेंजर त्याच्यावर प्रेम करतो.
उमर बिन अल-खत्ताब (र.ए.) सांगतात की एक दिवस असा होता जेव्हा त्यांच्यामध्ये अमिरातीचे प्रेम जागृत झाले आणि अल्लाहचे मेसेंजर (स.) यांनी अल्लाहचे वर्णन केले या आशेने त्यांच्या हृदयात बोलावण्याची इच्छा निर्माण झाली. त्यांना अल्लाहच्या मेसेंजरच्या प्रेमाने आशीर्वाद द्या, त्याने आपले शरीर ताणले आणि आपली उंची थोडी वाढवण्यास सुरुवात केली जेणेकरून अल्लाहचे प्रेषित, देव त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल, त्याचे नाव पाहू शकेल, त्याचे नाव सांगू शकेल आणि त्याला ध्वज देऊ शकेल.
तथापि, अल्लाहचे पैगंबर (शांतता आणि आशीर्वाद) यांनी अली बिन अबू तालिब यांना बोलावले, त्यांना ध्वज दिला आणि सैन्यासह कूच करण्याचा आदेश दिला आणि शत्रूला भेटल्यानंतर, हे किल्ले जिंकले जाईपर्यंत आराम किंवा शांतता मिळवा. लढा सोडू नका.
म्हणून अली (अल्लाह प्रसन्न) निघून गेले. जरी तो एकदा थांबला तरी अल्लाहच्या प्रेषिताच्या आदेशाचा विरोध टाळण्यासाठी तो मागे फिरला नाही, ईश्वर त्याला आशीर्वाद देईल आणि त्याला शांती देईल. मी लोकांशी काय भांडू?
अल्लाहचे मेसेंजर (शांतता आणि आशीर्वाद) यांनी उत्तर दिले: जोपर्यंत ते अल्लाहशिवाय कोणीही देव नाही आणि मुहम्मद (स.) अल्लाहचे मेसेंजर आहेत याची साक्ष देईपर्यंत त्यांच्याशी लढा, जर त्यांनी तुमचे निमंत्रण स्वीकारले आणि इस्लाममध्ये प्रवेश केला, तर त्यांनी तुमचे रक्त आणि संपत्ती तुमच्यापासून वाचवली आहे, होय, जर कोणी असा गुन्हा केला की तो इस्लामच्या नियमांच्या प्रकाशात खुनाचा हक्कदार ठरतो, तर गोष्ट वेगळी आहे. बाकीचा हिशेब घेणे हे अल्लाहचे काम आहे.