Хадис: „,Заколнете се дека никого нема да го сметате за рамен на Аллах (нема да правите ширк) нема да крадете, нема да вршите прељуба

عَنْ عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، وَكَانَ شَهِدَ بَدْرًا، وَهُوَ أَحَدُ النُّقَبَاءِ لَيْلَةَ العَقَبَةِ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ، وَحَوْلَهُ عِصَابَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ:
«بَايِعُونِي عَلَى أَلَّا تُشْرِكُوا بِاللَّهِ شَيْئًا، وَلاَ تَسْرِقُوا، وَلاَ تَزْنُوا، وَلاَ تَقْتُلُوا أَوْلاَدَكُمْ، وَلاَ تَأْتُوا بِبُهْتَانٍ تَفْتَرُونَهُ بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَأَرْجُلِكُمْ، وَلاَ تَعْصُوا فِي مَعْرُوفٍ، فَمَنْ وَفَى مِنْكُمْ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ، وَمَنْ أَصَابَ مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا فَعُوقِبَ فِي الدُّنْيَا فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُ، وَمَنْ أَصَابَ مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا ثُمَّ سَتَرَهُ اللَّهُ فَهُوَ إِلَى اللَّهِ، إِنْ شَاءَ عَفَا عَنْهُ وَإِنْ شَاءَ عَاقَبَهُ» فَبَايَعْنَاهُ عَلَى ذَلِكَ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 18]

Убаде бин Самит, Аллах нека е задоволен со него – кој учествувал во битката кај Бедр и бил еден од дванаесеттемина што дале заклетва на верност во ноќта на Акаба – пренесува дека Аллаховиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, рекол, додека околу него стоела група асхаби:
„,Заколнете се дека никого нема да го сметате за рамен на Аллах (нема да правите ширк) нема да крадете, нема да вршите прељуба, нема да ги убивате вашите деца, нема да измислувате клевети што ќе ги ширите со рацете и нозете (т.е. со збор и дело), и нема да бидете непослушни во она што е добро. Кој од вас ќе го исполни тоа – неговата награда е кај Аллах. А кој ќе направи нешто од тоа, па ќе биде казнет на овој свет – тоа ќе му биде искуп. А кој ќе направи нешто од тоа, па Аллах ќе му го покрие – неговиот случај е кај Аллах: ако сака, ќе му прости, а ако сака, ќе го казни.“ – Па сите му се заколнавме на тоа.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري - 18]

Објаснување

Убада бин Самит, Аллах нека е задоволен со него – кој учествувал во големата битка кај Бедр, бил угледен меѓу својот народ и еден од оние што се заколнале за поддршка на Аллаховиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, во ноќта на Акаба кај Мина – додека тој сè уште бил во Мека, пред хиџрата – раскажува дека Аллаховиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, седел меѓу неговите асхаби, побарал да му се заколнат дека ќе се држат со следниве работи: 1. Нема да Му припишуваат ништо како рамен на Аллах, па макар и нешто најмало. 2. Нема да крадат. 3. Нема да вршат прељуба. 4. Нема да ги убиваат децата – ниту синовите, од страв од сиромаштија, ниту ќерките, од страв од срам. 5. Нема да шират лаги и клевети што самите ги измислуваат – преку рацете и нозете, бидејќи токму преку нив најчесто се извршуваат делата, иако може да учествуваат и други делови од телото. 6. Нема да му бидат непослушни на Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем,во она што е добро. Кој ќе се придржува кон ова и ќе остане на ветеното – неговата награда е кај Аллах. А кој направи нешто од тоа – освен ширкот – и биде казнет на дуњалукот, со извршување шеријатска казна врз него, таа казна ќе му биде искуп и гревот ќе му биде простен. А кој направи нешто од тоа, па Аллах го му покрие гревот – неговиот случај е кај Аллах: ако сака, ќе му прости, а ако сака, ќе го казни. Па сите присутни му дадоа збор дека ќе го почитуваат тоа.

من فوائد الحديث

1. Објаснување на содржината на првата заклетва кај Акаба во Мека, пред да им биде пропишан џихадот.
2. Ел-Синди рекол: „Зборовите на Пратеникот, ,во она што е добро‘, укажуваат дека сите негови наредби се добри и не може дури и да се замисли спротивното. Со овој израз се истакнува причината за обврската на покорност – бидејќи неговите наредби се во согласност со шеријатот. Воедно, ова е поука дека не смее да се слуша никој во нешто што е спротивно на шеријатот, и дека при давањето заклетва, треба да се постави услов за покорност само во она што е дозволено и исправно – а не апсолутна покорност.“
3. Мухамед бин Исмаил ет-Тејми и други кажале: „Во хадисот конкретно се спомнува забраната за убивање деца, бидејќи тоа е и убиство и кинење на роднинска врска – што ја прави забраната уште построга. Покрај тоа, таквата практика била раширена меѓу нив: живо закопување ќерки и убивање синови од страв од сиромаштија. Дополнително, децата се посебно спомнати затоа што не можат самите себеси да се заштитат.“
4. Имамот Невеви рекол: „Општото значење на хадисот е ограничено со зборовите на Возвишениот: ,Аллах нема да прости ако нешто Му се здружува.‘ - Затоа, оној што ќе го напушти исламот и биде убиен заради своето отпадништво, не се смета дека со таа казна му се бришат гревовите и тоа не му е искуп.“
5. Ел-Кади Ијад рекол: „Повеќето учени сметаат дека шеријатските казни се воедно и искуп за сторителот.“