ჰადისი: შემფიცეთ, რომ არდაუდგენთ ალლაჰს არავის თანაზიარად, არ მოიპარავთ, არ იმრუშებთ

عَنْ عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، وَكَانَ شَهِدَ بَدْرًا، وَهُوَ أَحَدُ النُّقَبَاءِ لَيْلَةَ العَقَبَةِ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ، وَحَوْلَهُ عِصَابَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ:
«بَايِعُونِي عَلَى أَلَّا تُشْرِكُوا بِاللَّهِ شَيْئًا، وَلاَ تَسْرِقُوا، وَلاَ تَزْنُوا، وَلاَ تَقْتُلُوا أَوْلاَدَكُمْ، وَلاَ تَأْتُوا بِبُهْتَانٍ تَفْتَرُونَهُ بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَأَرْجُلِكُمْ، وَلاَ تَعْصُوا فِي مَعْرُوفٍ، فَمَنْ وَفَى مِنْكُمْ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ، وَمَنْ أَصَابَ مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا فَعُوقِبَ فِي الدُّنْيَا فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُ، وَمَنْ أَصَابَ مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا ثُمَّ سَتَرَهُ اللَّهُ فَهُوَ إِلَى اللَّهِ، إِنْ شَاءَ عَفَا عَنْهُ وَإِنْ شَاءَ عَاقَبَهُ» فَبَايَعْنَاهُ عَلَى ذَلِكَ.
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 18]

'უბადა იბნ ას-სამითი (ალლაჰი იყოს მასით კმაყოფილი), რომელიც ბადრის ბრძოლის მონაწილე და აყაბას ღამის ფიცის ერთ-ერთი წინამძღოლი იყო, გადმოსცემს, რომ ალლაჰის მოციქულმა (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას), რომლის გარშემოც მისი რამდენიმე საჰაბა იყო შეკრებილი, თქვა:
«შემფიცეთ, რომ არდაუდგენთ ალლაჰს არავის თანაზიარად, არ მოიპარავთ, არ იმრუშებთ, არ მოკლავთ თქვენს შვილებს, არ მოხვალთ ცილისწამებით, რომელსაც თვითონვე იგონებთ თქვენს ხელებსა და ფეხებს შორის, და არ ეურჩათ შარიათით სწორად მიჩნეულ საქმეებში . ვინც ამას დაიცავს, მისი საზღაური ალლაჰთანაა, ხოლო ვინც ამ დანაშაულთაგან რომელიმეს ჩაიდენს და ამქვეყნად დაისჯება, ეს იქნება მისი გამოსყიდვა. ხოლო ვინც ამას ჩაიდენს და ალლაჰის მიერ დაიფარება, მაშინ მისი საქმე ალლაჰთანაა – თუ ალლაჰი ისურვებს, აპატიებს, და თუ არა, დასჯის». მაშინ ჩვენ დავუდეთ ფიცი მას ამაზე.
[სანდო (საჰიჰ)] - [შეთანხმებული] - [საჰიჰ ალ-ბუხარი - 18]

განმარტება

'უბადა იბნ ას-სამითმა (ალლაჰი იყოს მისით კმაყოფილი) რომელიც ბადრის დიდ ბრძოლას ესწრებოდა და იყო თავისი ხალხის უფროსი, იმათგან, ვინც წინ წარსდგა, რათა ალლაჰის მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) აყაბას ღამეს, მინაში, როცა ის მექაში იყო მედინაში ჰიჯრამდე, ერთგულება დაეფიცებინა, აცნობა, რომ მოციქული (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) თავის თანამოსაუბრეთ შორის იჯდა და მათ სთხოვა, რომ რამდენიმე საკითხზე შეეფიცათ მისთვის. პირველი: ალლაჰს თაყვანისცემაში არ დაუდგინონ არავინ და არაფერი, თუნდაც უმცირესად. მეორე: არ მოიპარონ. მესამე: არ ჩაიდინონ უბილწი მრუშობა. მეოთხე: არ მოკლან თავიანთი შვილები – ვაჟები სიღარიბის შიშით ან ქალიშვილები სირცხვილის შიშით. მეხუთე: არ მოვლენ სიცრუით, რომელსაც თვითონვე იგონებენ თავიანთი ხელებითა და ფეხებით, რადგან ქმედებათა უმეტესობა სწორედ მათით ხდება, თუნდაც სხეულის სხვა ნაწილებიც მონაწილეობდნენ. მეექვსე: არ ეურჩებიან ალლაჰის მოციქულს (ალლაჰის ლოცვა და მშვიდობა მას) კეთილ საქმეებში. ვინც ამ შეთანხმებას მტკიცედ დაიცავს და მას შეასრულებს, მისი საზღაური ალლაჰთანაა. ხოლო ვინც ამ ჩამოთვლილთაგან (გარდა შირქისა) რამეს ჩაიდენს და ამქვეყნად მასზე სასჯელი აღსრულდება, ეს იქნება მისი გამოსყიდვა და ამით ცოდვა მოიხსნება. ხოლო ვინც რამეს ჩაიდენს და ალლაჰი მას დაფარავს, მაშინ მისი საქმეც ალლაჰთანაა – თუ ალლაჰი ისურვებს აპატიებს, და თუ არა, დასჯის. მაშინ იქ მყოფებმა ყველამ ამაზე ფიცი დადეს.

ჰადისის სარგებლობიდან

1. განმარტება იმის შესახებ, თუ რას მოიცავდა პირველი ფიცი აყაბაში მექაში, სანამ მათთვის ვალდებულება გახდებოდა ალლაჰის გზაზე ბრძოლა (ჯიჰადი).
2. ას-სინდიმ თქვა: «მისი სიტყვები რაც ცნობილია – არ არის დაფარული, რომ მისი ყველა ბრძანება კეთილია და მისი საწინააღმდეგო არც წარმოიდგინება. ასე რომ, სიტყვები „ფილ მა'რუუფ“ მიუთითებს მორჩილების სავალდებულოობის მიზეზზე, ასევე იმაზე, რომ ადამიანისადმი მორჩილება არ შეიძლება იყოს გარდა კეთილისა, და იმაზე, რომ ფიცის დადებისას უნდა იყოს მითითებული მორჩილება სიკეთეში და არა აბსოლუტურად ყველაფერში».
3. მუჰამმად იბნ ისმააილ ათ-თაიმიმ და სხვებმა თქვეს: «შვილების მკვლელობა განსაკუთრებით იყო აღნიშნული, რადგან ის წარმოადგენს მკვლელობასა და ნათესავთა კავშირის გაწყვეტას, ამიტომ მისი აკრძალვა მეტად ხაზგასასმელია. გარდა ამისა, ეს პრაქტიკა მათ შორის გავრცელებული იყო – გოგონების ცოცხლად დაფლა და ვაჟების მოკვლა სიღარიბის შიშით. ან შესაძლოა, შვილები ყოფილიყვნენ ნახსენები იმიტომ, რომ ისინი თავიანთი თავის დაცვას ვერ შეძლებდნენ».
4. ან-ნავავიმ თქვა: «ამ ჰადისის ზოგადი მნიშვნელობა დაკონკრეტებულია ალლაჰის სიტყვით: «ჭეშმარიტად ალლაჰი არ მიუტევებს, რომ მას რაიმე გაუთანაზიარონ». ამგვარად, როცა მურთადი (ისლამის მიმტოვებელი) სიკვდილით ისჯება თავისი განდგომის გამო, ეს სასჯელი მისთვის გამოსყიდვა არ იქნება».
5. ალ-ყადი 'იაად ამბობს: «სწავლულთა უმეტესობის აზრით, უზენაესი ალლაჰის მიერ დაწესებული მძიმე სასჯელების(ალ-'ჰუდუუდ) შესრულება შესაბამისი ცოდვის გამოსყიდვას წარმოადგენს».