فەرموودە: شەیتان لە خواردنێک دەخوات ئەگەر ناوی خودا لەسەر ئەو خواردنە نەهێندرێت، ئەم کچە بچکۆلەی هێنا؛ بۆ ئەوەى بتوانێت خواردن بخوات، منیش دەستم گرت، وئەم ئەعرابیەی هێنا؛ بۆ ئەوەى بتوانێت خواردن بخوات؛ منیش دەستم گرت، سوێند بە ئەو زاتەى نەفسی منی بە دەستە، دەستی لە ناو دەستی مندایە لەگەڵ دەستی ئەوان

عن حذيفة بن اليمان رضي الله عنهما قال: كُنَّا إِذَا حَضَرنَا مَعَ رسُولِ الله -صلَّى الله عليه وسلَّم- طَعَامًا، لَم نَضَع أَيدِينَا حَتَّى يَبدَأ رسول الله -صلَّى الله عليه وسلَّم- فَيَضَع يَدَهُ، وَإِنَّا حَضَرنَا مَعَه مَرَّةً طَعَامًا، فَجَاءَت جَارِيَةٌ كَأَنَّها تُدفَعُ، فَذَهَبَت لِتَضَعَ يَدَهَا فِي الطَّعَام، فَأَخَذَ رسُول الله -صلَّى الله عليه وسلَّم- بِيَدِهَا، ثُمَّ جاء أعرابي كأَنَّمَا َيُدْفَع، فَأَخَذَ بِيَدِهِ، فقال رسول الله -صلَّى الله عليه وسلَّم-: «إِنَّ الشَّيطَانَ يَستَحِلُّ الطَّعَامَ أَن لاَ يُذْكَرَ اسمُ الله -تَعَالَى- عَلَيه، وَإِنَّهُ جَاءَ بِهَذِهِ الجَّارِيَة؛ لِيَستَحِلَّ بِهَا، فَأَخَذتُ بِيَدِهَا؛ فَجَاءَ بِهَذَا الأَعرَابِي؛ لِيَسْتَحِلَّ بِهِ، فَأَخَذتُ بِيَدِهِ، والَّذِي نَفسِي بِيَدِهِ، إِنَّ يَدَهُ فِي يَدِي مَعَ يَديهِمَا»، ثُمَّ ذَكَر اسمَ الله -تعَالى- وَأَكَلَ.
[صحيح] - [رواه مسلم]

ئەم وەرگێڕاوە پێویستی بە پێداچوونەوە و وردبوونەوەی زیاتر هەیە.

لە حوزەیفەی کوڕی یەمانەوە -ڕەزای خوای لێبێت- دەڵێت: «ئەگەر ئامادەی خواردنێک بووینایە لەگەڵ پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- ئەوا دەستمان بۆ خواردنەکە نەدەبرد هەتاوەکو پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەستی بە خواردن دەکرد، وجارێکیان بۆ خواردنێک لە لای ئامادە بووین، وکیژۆڵەیەک بەخێراییەوە هات هەروەکو ئەوە وابوو پاڵی پێوە بنرێت، هات بۆ ئەوەى خواردن بخوات؛ پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەستی گرت، وپاشان ئەعرابیەک بەخێراییەوە هات هەروەکو ئەوە وابوو پاڵی پێوە بنرێت؛ پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەستی گرت، پاشان پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- فەرمووی: «شەیتان لە خواردنێک دەخوات ئەگەر ناوی خودا لەسەر ئەو خواردنە نەهێندرێت، ئەم کچە بچکۆلەی هێنا؛ بۆ ئەوەى بتوانێت خواردن بخوات، منیش دەستم گرت، وئەم ئەعرابیەی هێنا؛ بۆ ئەوەى بتوانێت خواردن بخوات؛ منیش دەستم گرت، سوێند بە ئەو زاتەى نەفسی منی بە دەستە، دەستی لە ناو دەستی مندایە لەگەڵ دەستی ئەوان»، وپاشان ناوى خوای هێنا (ووتی: بسم الله) ودەستی بە خواردن کرد».
صەحیحە - موسلیم گێڕاویەتیەوە

شیکردنەوە

حوزەیفە -ڕەزای خوای لێبێت- دەڵێت: (ئەگەر ئامادەی خواردنێک بووینایە لەگەڵ پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- ئەوا دەستمان بۆ خواردنەکە نەدەبرد هەتاوەکو پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەستی بە خواردن دەکرد): ئەمیش بەهۆی ئەوپەڕی ڕێزگرتنیان بۆ پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم-، بۆیە دەستیان بۆ خواردنەکە نەدەبرد پێش پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم-، وجارێکیان بۆ خواردنێک لە لای پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- ئامادە بوون، وکیژۆڵەیەک بەخێراییەوە هات هەروەکو ئەوە وابوو پاڵی پێوە بنرێت ئەوەندە بەخێرایی دەهات، و ویستی دەست بۆ خواردنەکە ببات بە بێ ئەوەى ناوی خواى گەورە بهێنێت (بێ ئەوەى بڵێت: بسم الله)، پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەستی گرت، (وپاشان ئەعرابیەک بەخێراییەوە هات هەروەکو ئەوە وابوو پاڵی پێوە بنرێت)، دەستی بۆ خواردنەکە برد، وپێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەستی گرت، پاشان پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- هەواڵی ئەوەى دا کە ئەم کیژۆڵە وئەعرابیە شەیتان هێنایانی، واتا وەسوەسەی بۆیان کرد وهانیانی دا بۆئەوەى بێن وڕێگەی پێبدرێت لەو خوادرنەوە بخوات ئەمیش کاتێک ڕوودەدات ئەگەر خواردنەکە ناوی خودای لەسەر نەهێندرێت، بۆیە هێنایانی بۆ ئەوەى بەشداری بکات لەو خواردنەدا، وئەم دووانە بیانووی نەزانینیان هەیە یەکەمیان منداڵە ودووەمیان ئەعرابیە، وپاشان پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- سوێندی خوارد لەسەر ئەوەى کە دەستی شەیتان لەگەڵ دەستی ئەوان لە نێو دەستی ئەودایە.