ھەدىس: ئاللاھنىڭ ئىسمى تىلغا ئېلىنمىغان تاماقنى شەيتان يەپ قويىدۇ. شەيتان بۇ قىزنى ئېلىپ كەلدى، ئۇ قىزنىڭ قولىنى تۇتۇۋالدىم، بۇ ئەرابى(سەھرالىق)نى ئېلىپ كەلدى، ئۇنىڭمۇ قولىنى تۇتۇۋالدىم. ئاللاھقا قەسەمكى، شەيتاننىڭ قولى، ئۇ ئىككەيلەننىڭ قولى بىلەن مېنىڭ قولۇمدا

عن حذيفة بن اليمان رضي الله عنهما قال: كُنَّا إِذَا حَضَرنَا مَعَ رسُولِ الله -صلَّى الله عليه وسلَّم- طَعَامًا، لَم نَضَع أَيدِينَا حَتَّى يَبدَأ رسول الله -صلَّى الله عليه وسلَّم- فَيَضَع يَدَهُ، وَإِنَّا حَضَرنَا مَعَه مَرَّةً طَعَامًا، فَجَاءَت جَارِيَةٌ كَأَنَّها تُدفَعُ، فَذَهَبَت لِتَضَعَ يَدَهَا فِي الطَّعَام، فَأَخَذَ رسُول الله -صلَّى الله عليه وسلَّم- بِيَدِهَا، ثُمَّ جاء أعرابي كأَنَّمَا َيُدْفَع، فَأَخَذَ بِيَدِهِ، فقال رسول الله -صلَّى الله عليه وسلَّم-: «إِنَّ الشَّيطَانَ يَستَحِلُّ الطَّعَامَ أَن لاَ يُذْكَرَ اسمُ الله -تَعَالَى- عَلَيه، وَإِنَّهُ جَاءَ بِهَذِهِ الجَّارِيَة؛ لِيَستَحِلَّ بِهَا، فَأَخَذتُ بِيَدِهَا؛ فَجَاءَ بِهَذَا الأَعرَابِي؛ لِيَسْتَحِلَّ بِهِ، فَأَخَذتُ بِيَدِهِ، والَّذِي نَفسِي بِيَدِهِ، إِنَّ يَدَهُ فِي يَدِي مَعَ يَديهِمَا»، ثُمَّ ذَكَر اسمَ الله -تعَالى- وَأَكَلَ.
[صحيح] - [رواه مسلم]

ھۇزەيپە ئىبنى يەمانى مۇنداق دېگەن: بىز رەسۇلۇللاھ بىلەن بىرەر داستىخانغا داخىل بولۇپ قالساق، رەسۇلۇللاھ تاماققا قول ئۇزاتمىغىچە بىز تاماققا قول ئۇزاتمايتتۇق. بىز بىر قېتىم رەسۇلۇللاھ بىلەن بىر داستىخاندا بىرگە بولۇپ قالدۇق، بىر قىز خۇددى بىرسى ئىتتىرىۋاتقاندەك كېلىپلا تاماققا قول ئۇزاتقان ئىدى، رەسۇلۇللاھ ئۇ قىزنىڭ قولىنى تۇتۇۋالدى. ئاندىن بىر سەھرالىق ئادەممۇ خۇددى بىرسى ئىتتىرىۋاتقاندەك كېلىپلا تاماققا قول ئۇزۇتىۋېدى، رەسۇلۇللاھ ئۇنىڭ قولىنى تۇتۇۋېلىپ مۇنداق دېدى: «ئاللاھنىڭ ئىسمى تىلغا ئېلىنمىغان تاماقنى شەيتان يەپ كېتىدۇ، شەيتان تاماقنى يەپ كېتىش ئۈچۈن بۇ قىزنى ئېلىپ كەلگەن ئىدى، ئۇ قىزنىڭ قولىنى تۇتۇۋالدىم. ئاندىن بۇ سەھرالىق ئادەمنى ئېلىپ كەلدى، ئۇنىڭمۇ قولىنى تۇتۇۋالدىم. ئاللاھقا قەسەمكى، شەيتاننىڭ قولى ئۇ ئىككەيلەننىڭ قولى بىلەن مانا مېنىڭ قولۇمدا» دەپ، ئاندىن بىسمىللاھ دەپ تاماقنى يېيىشكە باشلىدى.
[سەھىھ(بەش شەرت تولۇق بولغادا ھەدىس سەھىھ بولىدۇ)] - [ئىمام مۇسلىم"سەھىھ مۇسلىم"ناملىق ئەسىرىدە رىۋايەت قىلغان]

شەرھىسى

ھۇزەيپە ئىبنى يەمانىدىن رىۋايەت قىلىنىشىچە ئۇ مۇنداق دېگەن: بىز رەسۇلۇللاھ بىلەن بىرەر داستىخانغا داخىل بولۇپ قالساق، رەسۇلۇللاھ تاماققا قول ئۇزاتمىغىچە بىز تاماققا قول ئۇزاتمايتتۇق. چۈنكى ساھابىلەر رەسۇلۇللاھنى ھۆرمەتلىگەنلىك يۈزىسىدىن رەسۇلۇللاھ تاماققا قول ئۇزاتمىغىچە قول ئۇزاتمايتتى. ئۇ بىر قېتىم رەسۇلۇللاھ بىلەن بىر داستىخاندا بىرگە بولۇپ قالدى. تاماقنى يەيلى دەپ تۇرۇشىغا بىر قىز ئىتتىرىلگەندەك يۈگۈرۈپ كىرىپ، بىسمىللاھ دېمەستىن قولىنى تاماققا ئۇزىتىشقا ئۇرۇنغان ئىدى، رەسۇلۇللاھ ئۇ قىزنىڭ قولىنى تۇتۇۋالدى. ئاندىن بىر سەھرالىق ئادەممۇ ئىتتىرىلىۋاتقاندەك كىرىپ، تاماققا قول ئۇزاتقان ئىدى، رەسۇلۇللاھ ئۇنىڭمۇ قولىنى تۇتۇۋالدى.رەسۇلۇللاھ بۇ ئىككەيلەننى شەيتاننىڭ ۋەسۋەسە قىلىپ تېز كېلىشكە ئىتتىرگەنلىكىنى ۋە بىسمىللاھ دېمەستىن تاماق يېسە شەيتاننىڭ تاماقنى يەپ كېتىدىغانلىقىنى ئەسكەرتتى. بۇ قىز كېچىك يەنە بىرسى سەھرالىق بولۇپ بىلمىگەنلىكى ئۈچۈن ئۆزۈرلۈك بولۇشى مۇمكىن. بىراق شەيتان ئۇلارنى ئىشقا سېلىپ، ئۇلار تاماقنى بىسمىللاھ دېمەستىن يېگەن بولسا، شەيتان تاماققا ئورتاقلاشقان بولاتتى.ئاندىن رەسۇلۇللاھ قەسەم قىلىپ تۇرۇپ، شەيتاننىڭ قولى ئۇ ئىككەيلەننىڭ قولى پەيغەمبەرنىڭ قولىدا دېگەن