Хадис: ,Навистина, шејтанот ја смета за дозволена храната врз која не е спомнато Аллаховото име

عَنْ حُذَيْفَةَ رَضيَ اللهُ عنه قَالَ:
كُنَّا إِذَا حَضَرْنَا مَعَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ طَعَامًا لَمْ نَضَعْ أَيْدِيَنَا حَتَّى يَبْدَأَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَيَضَعَ يَدَهُ، وَإِنَّا حَضَرْنَا مَعَهُ مَرَّةً طَعَامًا، فَجَاءَتْ جَارِيَةٌ كَأَنَّهَا تُدْفَعُ، فَذَهَبَتْ لِتَضَعَ يَدَهَا فِي الطَّعَامِ، فَأَخَذَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِيَدِهَا، ثُمَّ جَاءَ أَعْرَابِيٌّ كَأَنَّمَا يُدْفَعُ فَأَخَذَ بِيَدِهِ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِنَّ الشَّيْطَانَ يَسْتَحِلُّ الطَّعَامَ أَنْ لَا يُذْكَرَ اسْمُ اللهِ عَلَيْهِ، وَإِنَّهُ جَاءَ بِهَذِهِ الْجَارِيَةِ لِيَسْتَحِلَّ بِهَا فَأَخَذْتُ بِيَدِهَا، فَجَاءَ بِهَذَا الْأَعْرَابِيِّ لِيَسْتَحِلَّ بِهِ فَأَخَذْتُ بِيَدِهِ، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، إِنَّ يَدَهُ فِي يَدِي مَعَ يَدِهَا».
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2017]

Хузејфе, Аллах нека е задоволен со него, раскажува:
„Кога јадевме со Веровесникот, салаллаху алејхи ве селем, никогаш не ги стававме рацете во храната сè додека тој прв не ја ставеше својата. Еднаш бевме со него на трпеза, кога дојде една робинка, како да ја туркаат, и сакаше веднаш да ја стави раката во храната. Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, ја фати за раката. Потоа пристигна и еден бедуин, исто како да го туркаат, и сакаше да ја стави раката во храната. Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, и него го фати за раката и рече: ,Навистина, шејтанот ја смета за дозволена храната врз која не е спомнато Аллаховото име. Тој ја доведе оваа робинка за преку неа да ја направи храната дозволена за себе, па ја фатив за раката. Потоа го доведе и овој бедуин со истата намера, па и него го фатив за раката. Се колнам во Оној во Чија рака е мојата душа, неговата рака беше во мојата, заедно со нејзината раката.‘“
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 2017]

Објаснување

Хузејфе, Аллах нека е задоволен со него, раскажува дека кога седнувале на јадење со Веровесникот, салаллаху алејхи ве селем, никогаш не ги ставале рацете во храната сè додека тој прв не ја стави неговата рака.
Еднаш бевме со него на трпеза, кога одненадеж дојде една робинка – толку брзо, како некој да ја турка – и посака веднаш да ја стави раката во храната. Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, ја фати за раката.
Потоа дојде и еден бедуин, исто како да го туркаат, и пред да ја стави раката во храната, Пратеникот, салаллаху алејхи ве селем, и него го фати за раката. Потоа рече: „Навистина, шејтанот може да се наслади со храната ако човекот започне да јаде без да го спомне Аллаховото име. Тој ја доведе оваа робинка за преку неа да го направи јадењето дозволено за себе, па ја фатив за раката. Потоа го доведе и овој бедуин со истата намера, па го фатив и него за раката. Се колнам во Оној во Чија рака е мојата душа, раката на шејтанот беше во мојата заедно со нејзината.“
Потоа Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, го спомна Аллаховото име и започна да јаде.

من فوائد الحديث

1. Почитта на асхабите кон Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, и нивното достоинствено однесување кон него.
2. Од етиката на јадењето е помладиот да почека сè додека постариот или угледниот не започне со јадење.
3. Шејтанот ги поттикнува некои од немарните луѓе на дела што му одговараат, за да ја постигне својата цел – како што е наведено во овој хадис.
4. Ен-Невеви рекол: „Учените кажале дека е препорачливо човек да изговори ,бисмиллах‘ на глас, за да го чујат и другите и да се потсетат.“
5. Ако некој дојде да јаде, а не се чуе дека изговорил „бисмиллах“, добро е да му се задржи раката сè додека не изговори.
6. Должност е отстранување на злото од страна на оној што има знаење – а кога е можно, тоа да се направи и со рака.
7. Овој хадис е едно од знаменијата на Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем, бидејќи Аллах го известил за она што се случило при оваа случка.
8. Шејтанот нема пристап до храната на верниците сè додека врз неа е спомнато Аллаховото име.
9. Препорачливо е луѓето да се поучуваат на исламскиот едеб при јадење и пиење.
10. Препорачливо е употребата на заклетва за да се зацврсти пораката и да остави посилен впечаток кај слушателот.
11. Ен-Невеви рекол: „Изговарањето на ,бисмиллах‘ при пиењето вода, млеко, мед, супа, лекови и други пијалаци е исто како изговарањето на ,бисмиллах‘ при јадењето.“
12. Потоа рекол: „Ако човекот го изостави изговарањето на ,бисмиллах‘ на почетокот на јадењето – било намерно, од заборав, незнаење, присила или поради неможност – па се сети додека јаде, препорачливо е да ја изговори и да рече: ,Бисмиллахи фи еввелихи ве ахирихи‘ (Во името на Аллах, на почетокот и на крајот).
13. Ова е поради зборовите на Божјиот пратеник, салаллаху алејхи ве селем: ,Кога некој од вас јаде, нека го спомне Аллаховото име. А ако заборави на почетокот, нека рече: Бисмиллах, на почетокот и на крајот.‘“
14. (Хадисот го пренеле Ебу Давуд и Тирмизи)